تا بوده، رسم برخی از حکومت های کشورهای جهان، به خصوص ممالک قوی تر دنیا بر این امر استوار بوده است؛ که روشی مختص خودشان را پی بگیرند؛ تا در اثر آن بتوانند، برتری خویش بر بعضی از سرزمین های دیگر، از جمله ممالک ضعیف تر را تثبیت نمایند. تا به این وسیله بر آنها تسلط کامل را داشته باشند. اما این روش در دنیای کنونی، توسط کشورهائی مورد استفاده قرار می گیرد؛ که در نگرش نخست، نیاز چندانی به انجام دادن چنین اموری را ندارند. اما، از آنجائی که سرشت شان زیاده طلبی و زورمداری است. جهت دست یافتن به مقاصد پلیدی که دارند. با همه زشتی و بدی چنین روش ضد بشری، گهگاه از آن به عنوان یک استراتژی دائمی استفاده می نمایند. تا ضمن مهم جلوه دادن خودشان به دیگران، به منافع غیر منطقی خویش نیز جامه عمل بپوشانند!
چین چگونه با پرداخت کردن وام به کشورهای در حال توسعه و کوچک ( کوچک، به لحاظ موقعیت های سیاسی و اقتصادی) ایشان، آنها را می خرد. اما اسناد این معاملات را مخفی نگه می دارد؟!
با همه تلاشی که چینی ها برای محرمانه نگاه داشتن اسناد و مدارک این موارد نموده اند. اما اخیرا اسناد دقیقی از این معاملات مخفی و محرمانه افشا شده اند؛ که اطلاعات مهمی در باره این معاملات را فاش می کنند!
به گزارش دویجه وله آلمان، سند همکاری بیست و پنج ساله چین و جمهوری اسلامی، این نخستین سند از فعالیت های محرمانه چین در کشورهای در حال توسعه نیست. چون بسیاری از کشورهای دیگر دنیا، از لائوس گرفته تا ونزوئلا، از کستاریکا گرفته تا غنا، از آرژانتین گرفته تا هندوراس و اکوآدر، و دهها کشور دیگر تا کنون از چین وام دریافت کرده اند. البته مضمون جامع و کامل و واضح سند قرارداد همکاری بیست و پنج ساله چین با رژیم اسلامی در ایران هنوز فاش نشده است. اما پژوهشگران دانشگاه های آمریکا، در همراهی و همکاری با چندین اندیشکده مانند مؤسسه اقتصادی کیل آلمان موفق شده اند؛ که به متن کامل صد سند قرارداد اعتباری چین با کشورهای دیگر دست یابند!
مضمون کامل این ۱۰۰ قرارداد، می توانند پرده از سیاست های چین و نکات پنهانی قراردادهای این کشور با ممالک در حال توسعه را بردارد!
چرا محرمانه ؟!
جمهوری اسلامی پس از امضای سندهای همکاری های جامع محرمانه با چین اعلام کرد؛ که متن این سند محرمانه است، و چین مانع از انتشار جزئیات متن این توافق محرمانه شده است!
پدیده ای که تازگی ندارد: چین تا کنون دست کم ۴۰۰ میلیون دلار در پروژه های کشورهای در حال توسعه سرمایه گذاری کرده است. به این ترتیب، چین به بزرگ ترین پرداخت کننده وام در جهان تبدیل شده است!
تا کنون اطلاعات دقیقی در باره نحوه واگذاری وام، و شروط چین برای دادن این وام ها و اعتبارات در دست نبوده است. برخی از رسانه های آلمان، از جمله سایت « اشپیگل آنلاین » و روزنامه « زود دویچه » ، بخشی از نتایج پژوهش دانشگاه های آمریکا، و همچنین اندیشکده هائی که به متون این قراردادها دست یافته اند را منتشر کرده اند!
یکی از شروط تصریح شده در این قراردادها، محرمانه تلقی شدن آنها بوده است. همه کشورهائی که از چین وام دریافت کرده اند؛ تضمین داده اند، که در باره نکات مطروحه در این قراردادها سکوت پیشه کنند!
باید یادآور شد، که واگذار شدن وام از سوی نهادهای مالی بین المللی و کشورهای مختلف ، و از آن جمله از سوی کلوب پاریس، خلاف قراردادهای چین ، شفاف بوده و متن این واگذاری ها منتشر می شوند!
چینی ها چه چیزی را پنهان می کنند؟
بر اساس اطلاعات منتشر شده، چین تا کنون صدها میلیارد دلار پول در پروژه های ساخت و ساز پل، سدسازی و بنادر در کشورهای مختلف جهان تزریق کرده است. تنظیم قراردادها به گونه ای است؛ که به چین اجازه می دهد، تا در ازای پرداخت وام، بر کشورهای دریافت کننده کنترل اعمال کند. کنترلی که ظاهرا، صرفا جنبه اقتصادی ندارد. بازپرداخت وام هائی که کشورهای در حال توسعه دریافت کرده اند؛ یا به صورت صدور نفت خواهند بود( مانند جمهوری اسلامی که اکنون همه روزه، یک میلیون بشکه نفت ایران را به چین ارسال می کند.) ؛ یا به شکل پرداخت با دلار، در صورت آن که کشور دریافت کننده وام قادر نباشد؛ که وام خود را بازپرداخت کند؟ چین به بعضی از امکانات آن کشورها، از جمله به بنادر آنها دسترسی خواهد یافت!
حق دسترسی یافتن به حساب های بانکی و دارائی آن کشورها در خارج از مرزهای خودشان، از جمله امکانات چین برای جبران خسارات مالی آن کشور به حساب می آید!
شرایط پرداخت کردن وام از سوی چین، در قیاس با دیگر کشورهای صنعتی ناعادلانه تر است. معمولا آن دسته از کشورهای در حال توسعه، که با مشکلات مالی رو به رو هستند؛ به چنین قراردادهائی تن می دهند. به طور نمونه ایران کنونی، که به خاطر تحریم های مالی تن به امضای چنین قرارداد ننگینی با چینی ها داده است!
پروفسور کریستوفر تربش، استاد اقتصاد دانشگاه کیل در آلمان، و یکی از کسانی که در تحقیقات مربوط به شرایط واگذاری وام از سوی چین به کشورهای در حال توسعه مشارکت داشته می گوید: افشای مفاد این توافقنامه ها، از نظر چین به معنای عهد شکنی است؛ و برای کشور دریافت کننده وام، پیامدهای سنگینی را به دنبال خواهد داشت!
به بیان صحیح تر، داستان گرفتن وام توسط کشورهای در حال توسعه از چین، قضیه بدهکار کردن زن های بی نوای ناگزیر به خودفروشی در فاحشه خانه های قدیم در برخی از کشورهای جهان در گذشته است؛ که صاحبان آن عشرتکده ها، با دادن وام های اجباری و ناخواسته به کارگزاران فاحشه خانه های خودشان، آنها را مجبور می نمودند؛ که تا پایان همه بدهی خودشان به طرف مربوطه، همچنان در آنجا بمانند و برای شان کار بکنند. به دلیل آن که همواره عشرتکده شان پر از مشتری باشد؛ همیشه آن زنان بی نوا را بدهکار خویش نگاه می داشتند؛ تا هیچگاه نتوانند از نزد آنان بروند!
در شرایط کنونی، تحمل چنین ننگ بزرگی از جانب مردم ایران را، چگونه می توان درک نمود و معنا کرد؟ یک فرد نیازمند، استحقاق دریافت نمودن کمک از جانب هم میهنان خود را دارد. اما اگر نیازمند مورد نظر، کلیت یک سرزمین و حاکمان نالایق آن دیار باشند؟ باید به چنین کارگزاران بی کفایت و نادان آن دیار اعتراض نمود و گفت: در سرزمینی که از بد حادثه، شما بی خردان مسئولیت مدیریت آن را بر عهده گرفته اید. « از شیر مرغ تا جان آدمیزاد » به سهولت یافت می شوند. با چنین امکانات گسترده ای که در این کهندیار هزاران ساله وجود دارد؛ چگونه است که ایران و ایرانی را به چینی های مفتخور بدهکار کرده اید؟!
اصولا مگر ایران از جمله کشورهای در حال توسعه به شمار می آید؛ که چینی های زیاده طلب و سلطه گر، شما و ایرانیان را مقروض خودشان کرده اند؟ تا که در این رابطه، هم حضور دائمی خودشان در ایران را عادی جلوه بدهند؛ و هم با بستن قرارداد محرمانه ۲۵ ساله با دشمنان علنی ایرانزمین، به ایشان فرصت حضور دائمی در جزیره کیش را بدهید؛ که با چنین موقعیتی که به دست می آورند؛ همه روزه صدها بلکه هزاران تن ماهی ایران را صید کنند و به کشورشان ببرند. آنگاه با بسته بندی به سبک خودشان، آنها را به دیکر ممالکی که با هم رابطه تجاری دارند صادر نمایند؛ و با سود کلانی که از آن به دست می آورند؛ آن مبالغ بادآورده را، به خود شما به عنوان یک کشور جهان سومی و در حال توسعه وام بدهند؟!
یعنی « هم پیاز را به خوردتان بدهند و هم چوب را» !
محترم مومنی
