جامعه امروز ایران بخاطر شرایط سخت اقتصادی ،تحریم ها که حاصل ناکارآمدی نظام و حاکمیت است روزگار دشواری را سپری می کند.به این مشکلات ویروس کرونا را هم اضافه شد تا بسیاری از خانواده ها اوضاع وخیم تری را تجربه کنند،بسیاری از کسب و کارشان را از دست دادند و برخی در ایام قرنطینه ورشکست شدند.
حال با شرح اندکی از احوال نیمی از جمعیت ایران شوی تلویزیونی شام ایرانی در شبکه نمایش خانگی پخش شده است که جای نقد و بحث زیادی در آن دیده می شود.
ابتدا بایست به این نکته بپردازیم هدف ساختن اینچنین برنامه هایی چیست ؟ دعوت از هنرمندان ،بازیگرانی و سلبریتی هایی که سطح زندگی بالایی دارند در مناطق اعیان نشین شهر ساکن هستند از فروشگاههای گرانقیمت خرید می کنند و لباس های برند و مارکت برتن دارند،آیامی توانند برای مردم سرتاپا گرفتار مشکلات معیشت و سرپنجه زدن با کرونا که شاید سالی یک بار رنگ گوشت و بسیاری از خوراکی های لاکچری سرو شده توسط شرکت کنندگان را بر روی سفره نمی بینند،جذابیتی داشته باشد!؟
نمونه و مشابه این شوها در اکثر کشورها تهیه و پخش می شود.بطور مثال در ترکیه این برنامه شرکت را برای عموم آزاد است و بسیاری از متقاضیان از قشرهای متوسط و مواردی خانوادهایی کم برخوردار که جایزه این رقابت می تواند کمک شایانی به زندگی شان داشته باشد.
اینکه چهار سلبریتی با تمکن مالی بالا را دور میز جمع کنید که دائم اموال و دارایی هایشان را به معرض نمایش بگذارند و در چشم میهمانان و مخاطب گرسنه کنند چه سودی برای مردم خواهد داشت؟
قطعا پاسخ منفی خواهد بود و دو سوم جامعه ایران که مشکلات معیشتی بسیار آزارشان می دهد ،دچار سرخوردگی ،حس حقارت می شوند که در هر گروه سنی تبعات خاص خودش را دارد.
پدر و مادر سرپرست خانواری که در تامین هزینه زندگی با هزاران مشکل مواجه هستند بغیر از شرمندگی در زمان دیدن این شو با فرزندان خویش از این سفرهای رنگین در وجود خویش حس نخواهند کرد!؟
پسر یا دختر جوانی که سطح مالی خانواده اش اجازه خوردن خوراکهای گرانقیمت در این برنامه ها رو نمی دهد و یا حسرت یک دست لباس و کفش نو را بر دل دارند (چه برسد البسه برند مارک لویی ویتون ،گوچی و غیره).
همین موارد به ظاهر ساده زمینه ساز ناهنجاری های اجتماعی و اکثر بزهکاری در سطح اجتماع خواهد شد! تا بتوانند حقارت ها و سرخوردگی فروخورده خویش را جبران کنند.
چه بسیار پسران و دختران جوان که برای ازدواج و سر و سامان گرفتن هنوز در حسرت یک وام بسر می برند تا سرپناهی در حد شروع یک زندگی ساده مهیاکنند!؟
بهاره رهنما یکی از شرکت کننده این فصل شام ایرانی برای بار دوم بود که در این شو حضور داشت ،شاید اگر ازدواج او با پیمان قاسم خانی شکل نمی گرفت و روابط حسنه همسرش با اهالی سینما نبود هرگز دیده نمی شد.
با رفتارهایی سرشار از نگاه از بالا به پایین خودفاخر بینی ،تمجیدهایی از خویش که به ادعای خودش را با الفاظ آسمونی از طرف پیشکسوتان هنر مورد خطاب می دادند و حال اسامی و فکت های این بازیگر نوکیسه متظاهر نام می برد اکثر مرحوم و چهره در نقاب خاک کشیدند تا به چالش کشیدن ادعای هایش کاری نشد باشد.
بهاره رهنما در جایی از این شو به قوم نجیب لر اهانت کرد که بازتاب گسترده ایی داشت،از این مسئله که بگذریم.در شب میزبانی اش سعی می کرد خود را سلبریتی روشنفکری جلوه دهد که از هنر و صنعت با ارزش آشپزی که هنر بزرگ بانوان و مادران ایران زمین است به مخاطب بفهماند بلد نیست و بکارگیری دو بانوی که تمام کارهای پخت سفره آرایی اش را انجام دادند خاص بودن خویش را ثابت کند!؟
الفاظ و تکه کلمات تهوع آور تکرار کلمه فاسد حاجی مخاطب را به سمت قطع برنامه ترغیب می نمود.
دیگر بازیگر این شو در حالیکه بیسوادی از آنچه قصد داشت در شب میزبانی تحت عنوان سوپرایز به میهمانان و مخاطب معرفی کند،در دایره اطلاعاتش موج می زد.
به امانت گرفتن پرندگان کمیابی که آن را متعلق به آفریقا قلمداد نمود(آفریقا قاره ایی شامل ۶۱ کشور است)در حالی که طوطی متعلق به کشور برزیل در آمریکای لاتین بود.
براستی مشکل اصلی و دغدغه نیمی از مردم ایران که در تامین مخارج زندگی ،اجاره خانه و یک وعده خوراک مناسب دچار مشکل هستند این است که بدانند فلان گونه کمیاب پرندگان چه میخورند و گروه دیگر در حال انقراض می باشند چقدر می تواند جذاب باشد!؟
شاید این نوع نگاه و نگرش و سطح دغدغه که حیوانات خانگی داشتن خوب است یا بد!؟
یا بحث های از این دست چه دردی از کارگر ساختمانی که فاقد کمترین درآمد،بیمه و امتیازهای اجتماعی است و مجبور است در این شرایط کرونا که کار نیست برای عدم شرمندگی نزد خانواده اش تا پاسی از شب کنار خیابان بنشیند بلکه کسی سراغ اش را بگیرد و لقمه نانی به خانه ببرد!؟
آری این موضوعات کف دغدغه های کشوری مانند سوییس و کشورهای ثروتمند است و نه ایران که فقر ،بیکاری ،فساد و فحشا،رانت و اختلاس مردم را به تنگ آورده است!؟
