در چنین روزی، کوروش بزرگ هخامنشی مشهور به کوروش کبیر، بنیانگزار سلسله بزرگ هخامنشیان در ایران باستان، سرزمین بابل( به کسر ب دوم ) را فتح نمود. در آن موقع پادشاه پر آوازه و قدرتمند بابل « نبونعید » تاج پادشاهی را از سر خویش برداشت؛ و آن را بر سر شهریار بزرگ ایرانزمین کوروش کبیر نهاد!
در همانجا بود، که کتیبه ی مشهور کوروش موسوم به « منشور حقوق بشر » ، بر روی آن استوانه سنگی حک گردید؛ و کوروش کبیر پدر ایرانزمین، به وسیله همین کتیبه ی تاریخی نیز، حقوق تمامی انسان های ساکن در این کره خاکی را گرامی داشت. طی بیش از دو هزار پانصد سال اخیر هم که از این رویداد تاریخی می گذرد. این واقعه سراسر افتخار آفرین، یکی از مهم ترین شناسه های مباهات ملی ایرانیان گذشته و حال، در جای جای این گیتی پر عظمت گشته است!
چند سالی است که ایرانیان میهن پرست، جهت گرامی داشتن این روز و تاریخ شکوهمند آن در کشورشان، به هر طریقی که بتوانند؛ از چند روز پیش از این تاریخ، خودشان را به پاسارگاد در کنار آرامگاه تاریخی آن پادشاه بزرگ می رسانند. تا در کنار او، از به وجود آورنده شاهکار منشور حقوق بشر در همه دنیا، به شایستگی هرچه تمام تر یاد بکنند. تا تمامی مردم جهان نیز بدانند؛ که کدام مرد بزرگ تاریخ دنیا، یا کدام پادشاه بشردوست و نامدار در این گیتی پهناور، در کدام سرزمین باستانی در تاریخ هزاران ساله عمر این جهان بزرگ، پایه های بشردوستی یک زندگانی آمیخته به انسانیت را، نه فقط برای هم میهنان خودش، بلکه برای تمامی ساکنان سراسر جهان گرامی داشت. پیشنهاد دهنده و بنیانگزار رعایت کردن حقوق بشر، در میان تمامی ساکنان دنیا بوده است؟!
برخی از هم میهنان گرامی می پندارند؛ که هفتم آبان زادروز کوروش بزرگ است و به همین مناسبت نیز گرامی داشته می شود. حال آن که، بزرگداشت هفتمین روز از ماه آبان خورشیدی، برابر بیست و نهم ماه اکتبر میلادی در هر سال، به واسطه ی زادروز گرانقدر کتیبه یا سنگ نبشته ی « منشور حقوق بشر » کوروش بزرگ است؛ که باید همه ساله به بهترین وجه ممکن، و با شور و حال و افتخار هر چه بیشتر، با برگزاری جشن و سروری شایسته کوروش هخامنشی به آن بپردازند!
در سال های اخیر، به ویژه در سه چهار سال گذشته، جیره خواران اهریمن در میهن اشغال شده ما، که در کسوت آخوندی، سکان رژیم نا کارآمد حاکمیت منفور و ضد بشری و تبهکار اسلامی در ایران بزرگ را در دست دارند؛ و به حاکمیت شرور و خودکامه خویش در سرزمین اهوارئیان اشتغال دارند. جهت محدود کردن هر چه زیادتر عاشقان ایران و ایرانی، مخصوصا کسانی که حکومت پادشاهی در کشورشان را بسیار گرامی داشته و به آن افتخار هم می کنند. تا این میهن پرستان نتوانند؛ که در چنین روز تاریخی و افتخارآمیزی، خویشتن را به پاسارگاد برسانند!
از اینرو، موانع و سدهای فراوانی را، در مسیر رهروان پاسارگاد ایجاد می نمایند. تا جلوی حضور ایرانیاران میهن پرست در کنار آرامگاه بنیانگزار و بانی رعایت حقوق بشر در جهان را بگیرند!
دشمنان ایران و ایرانی در حدی از بی خردی و روانپریشی و کوته فکری نیز تشریف دارند؛ که نمی دانند یا نمی توانند درک نمایند. چنانچه این دلاوران میهن دوست ایرانی، نتوانند با وسایل نقلیه شخصی شان، به نقطه مورد نظر خویش بروند؛ و نسبت به کوروش بزرگ ادای احترام نمایند؟ راه های دیگری را، جهت رساندن خود به این هدف عالی خویش بر می گزینند. تا هم خودشان را به این مقصد عالی برسانند؛ و هم با حضور درخشان خویش در این جشن بزرگ، آبروی نداشته سرکردگان جمهوری بدنام آخوندی را بیش از پیش تباه نمایند. اگر شده پای پیاده و بدون استفاده نمودن از امکانات ترابری موتوری ، که حرکت کردن های شان به سوی پاسارگاد، مورد ممانعت مزدوران ننگین دامان رژیم اسلامی واقع می شوند. می توانند خویشتن را به این مکان مقدس برسانند؛ و گرداگرد آرامگاه آن شاهنشاه بزرگ ایرانی، با سر دادن نوای افتخار برانگیز سرود ملی کشور عزیزمان، سیه ترین چهره ی شیطانی را، نصیب این دونان اشغالگر ایرانزمین نمایند!
یا حتی اگر به ایشان فرصت رفتن به درون پاسارگاد داده نشود؟ در هر کجائی که در نزدیکی این مکان افتخارآمیز می باشند. اجتماعات کوچک و بزرگ خودشان را تشکیل بدهند؛ و از همان فاصله های دور یا نزدیک، به آنچه که عزم انجام دادن آن را نموده اند بپردازند. تا……. « سیه روی شود، آن که در او خش باشد. » !
محترم مومنی
