پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود دریافتند که میتوان برای از بین بردن سلولهای سرطانی، از انرژی خورشیدی استفاده کرد.
اکتشافات غیرمنتظره همیشه در آزمایشگاهها اتفاق نمیافتند. یک زوج پژوهشگر “دانشگاه ایالتی میشیگان”(MSU) موفق شدهاند به اکتشافاتی در زمینه درمان سرطان دست یابند.
“سوفیا لونت”(Sophia Lunt) و “ریچارد لونت”(Richard Lunt)، زوج پژوهشگری هستند که روش جدیدی را برای شناسایی و مورد حمله قرار دادن سلولهای سرطانی ابداع کردهاند. این پژوهش، بهبودهای قابل توجهی را در مورد تشخیص بیماری با کمک رنگهای فلورسنت که با نور فعال میشوند، جراحی با راهنمایی تصاویر و درمان تومور در یک ناحیه خاص نشان میدهد.
سوفیا لونت گفت: ما روش جدید خود را در موشهای مبتلا به سرطان پستان، ریه و پوست آزمایش کردیم و به نتایج امیدوارکنندهای دست یافتیم.
اگرچه احتمال نتیجهبخش بودن روشهای کاربردی سرطان، بیشتر است اما یافتههای این زوج پژوهشگر، احتمالاتی ورای تومورشناسی ارائه میدهند.
ریچارد لونت گفت: این روش میتواند کاوشگرهای فلورسنت را برای کاربردهای گوناگون از زیستپزشکی گرفته تا کاتالیزگرهای نوری به کار ببرد و واکنشهای شیمیایی را با استفاده از نور افزایش دهد.
پیش از ارائه این پژوهش، از رنگهای فلورسنت برای درمان و تشخیص استفاده میشد اما با نقصهایی از جمله درخشندگی کم، سمی بودن برای سلولها، نفوذ ضعیف در بافت و عوارض جانبی ناخواسته همراه بود. این زوج پژوهشگر با تنظیم کردن نانوذرات نمک آلی توانستند آنها را برای پژوهشهای سرطان به کار ببرند.
نکته اصلی این پژوهش، یادگیری نحوه کنترل مولکولهای حساس به نور و استفاده از این روش در زمینهای است که شاید به ظاهر با آن مرتبط نباشد.
پژوهشگران در این بررسی توانستند به توانایی تنظیم نمک آلی و استفاده از آن در تبدیل سامانه فتوولتاییک به شیشه خورشیدی پی ببرند. آنها برای مدت زیادی، مسیرهای متابولیک منحصر به سلولهای سرطانی را مورد بررسی قرار دادند و نهایتا به این نتیجه رسیدند که شاید بتوان مولکولهای فعال در سلولهای خورشیدی را برای هدف قرار دادن و از بین بردن سلولهای سرطانی نیز به کار گرفت.
برای بهبود کارایی این روش جدید، کاهش سمی بودن و عوارض جانبی آن، باید پژوهشهای بیشتری در آینده صورت بگیرند. این زوج پژوهشگر امیدوارند که بتوانند روش خود را در آزمایشهای بالینی به کار ببرند.
به گزارش ایسنا و به نقل از ساینسدیلی، این پژوهش، در مجله “Scientific Reports” به چاپ رسید.