کاوشگر آژانس فضایی آمریکا به نام “نیو هورایزنز” (افق های نو) سه سال بعد از عبور از مجاورت پلوتون، در مسیر گذر از کنار یک جرم دورافتاده تر منظومه شمسی قرار دارد.
کاوشگر قرار است در روز اول سال جدید میلادی از کنار این جرم ۳۰ کیلومتری به نام آلتیما تولی بگذرد. این دورافتاده ترین جرم در منظومه شمسی است – با فاصله ۶.۵ میلیارد کیلومتری از زمین- که ابزارهای ساخت بشر از آن بازدید می کنند.
کاوشگر از فاصله ۳۵۰۰ کیلومتری سطح یخی این جرم خواهد گذشت تا ضمن گرفتن عکس، اطلاعاتی درباره آن جمع آوری کند.
“نیو هورایزنز” سه سال پیش از کنار پلوتون، که زمانی نهمین سیاره منظومه بود اما حالا یک سیاره کوتوله دسته بندی می شود، عبور کرد.
کاوشگر با سرعت ۵۱ هزار کیلومتر در ساعت از کنار این جرم کوچک خواهد گذشت و اگر ابزارها و دوربین های آن درست هدف گیری نشده باشد ممکن است از ثبت جزییات آن بازبماند.
الیس بومن مدیر عملیات این ماموریت هفته پیش در نشست پاییزی انجمن ژئوفیزیک آمریکا در واشنگتن گفت: “آیا می توانیم از فاصله ۳۵۰۰ کیلومتری این جرم عبور کنیم و کاری کنیم که جرم درست وسط عکس ها بیافتد و از ثبت صحیح آن بازنمانیم؟ این جنبه هیجان انگیز ماموریت و چالش ماست.”
فضاپیمای نیو هورایزنز با ارسال عکس هایی از محل آلتیما در روزهای آینده به مسئولان اتاق فرمان کمک خواهد کرد ابزارهای آن را برای عبور از کنار این جرم تنظیم کنند.
آلتیما تولی
در مورد این جرم چیز زیادی نمی دانیم؛ جرمی که حدود ۴ سال پیش توسط تلسکوپ فضایی هابل کشف شد تا هدف بعدی کاوشگر نیو هورایزنز بعد از عبور از کنار پلوتون مشخص شود.
تصور می شود این جرم هم مثل دیگر اجرام مشابه آن در کمربند کایپر متشکل از غبار و یخی باشد که بیش از ۴.۵ میلیون سال قبل در زمان تشکیل منظومه شمسی شکل گرفت.
نظریه های علمی می گوید که چنین اجرامی معمولا کشیده یا قلوه ای هستند مثل سیب زمینی یا بادام زمینی.
سطح آن باید خیلی تیره باشد چون در طول میلیاردها سال در اثر تابش اشعه های پرانرژی کیهانی از جمله اکس ری “سوخته” است.
نیو هورایزنز شکل، ترکیب و محیط آلتیما را بررسی خواهد کرد.
دانشمندان امیدوارند آلتیما شناخت بهتری از چگونگی شکل گیری این اجرام دورافتاده به دست دهد. یک نظریه می گوید که اینها در اثر تجمع و توده شدن شمار زیادی ذرات کوچک تشکیل شده.
اولین تصاویر فاصله نزدیک کاوشگر از این جرم قرار است روز دوم ژانویه به زمین برسد هرچند برای دیدن بهترین تصاویر باید تا سوم ژانویه صبر کرد.
با توجه به فاصله ۶.۵ میلیارد کیلومتری از زمین، رسیدن امواج کاوشگر بیش از شش ساعت طول خواهد کشید.
الن استرن محقق اصلی نیو هورایزنز گفت: “سرعت انتقال داده ها از کاوشگر پایین است. سرعت انتقال، حداکثر هزار بیت در ثانیه است و ۲۰ ماه طول خواهد کشید همه داده ها به زمین ارسال شود.”
تیم کاوشگر از ناسا خواهد خواست بودجه ای برای ادامه این ماموریت اختصاص دهد.
آنها امیدوارند که مسیر کاوشگر را تغییر دهند و به سوی حداقل یک شی دیگر کمربند کویپر در دهه آینده هدایت کنند.
به گزارش بی بی سی؛ باتری نیو هورایزنز پلوتونیومی است که ممکن است به این کاوشگر اجازه دهد تا مدت ها به تماس با زمین ادامه دهد.
