پنجشنبه ۸ ژوئن ۱۹۷۸ [۱۸ خرداد ۱۳۵۷]
۱. در روز ۷ ژوئن، در مقابل گروهی از اساتید که تاریخ معاصر ایران را مطالعه می‌کردند و تمرکزشان بر دستاوردهای انقلاب شاه و مردم بود، شاه بار دیگر از حمایتش بر لیبرالیزاسیون تأکید کرد. شاه گفت: «پیش‌بینی می‌کنم که ناآرامی‌ها به مدت یک یا دو سال طول بکشد. این بهایی است که برای رسیدن به هدفمان بپردازیم، که همان نهایت آزادی در چارچوب قانون است.» شاه که «وطن‌دوستان» را به آرامش فرامی‌خواند، توضیح داد مسیر دستیابی به لبیرالیزاسیون آسان نخواهد بود و «باید به خواسته مردم احترام گذاشت و آن را اجرا کرد».
۲. او که باز به دشمنان خارجی حمله می‌کرد، نقاط مهم تاریخ قرن بیستم ایران را خلاصه کرد از جمله نفوذ انگلیس – روسیه و اشغال کشور در طول جنگ جهانی دوم. از قول شاه در رسانه‌های فارسی نقل شده (ولی نه در رسانه‌های خارجی) که گفته: «یک روز نماینده سفارت انگلیس با نخست‌وزیر دیدار می‌کرد و از کاندیدای مورد نظرشان نام می‌برد، عصر همان روز سفارت روسیه نماینده‌اش را می‌فرستاد تا لیست کاندیداهای مورد نظرش را ارائه دهد.» او به روزهای سخت پیش از انقلاب شاه و مردم اشاره کرد. او یادآوری کرد که در ۱۹۴۰ و اوایل دهه ۱۹۵۰ پارلمان ایران در عوض بودجه سالانه، بودجه را ماه به ماه تائید می‌کرد.
۳. در حمله دیگری علیه دشمنان خارجی، سرمقاله‌های مطبوعات تهران در روز ۸ ژوئن نوشتند که حمله دسته‌جمعی مطبوعات خارجی به ایران همزمان صورت می‌گیرد تا ایران را از اعتبار ساقط کرده و این کشور را به باد نقد بگیرند. برای روزنامه‌ها «عجیب است که این حملات همیشه از جانب دشمنان شناخته شده نیست بلکه برخی از تلخ‌ترین انتقادات از جانب کشورهایی است که به صورت علنی به دوستی با ایران اقرار دارند.» دلایل سرمقاله‌های نشریات کشورهایی که با ایران خصومت دارند مشخص است و «عادت کرده‌اند که خواسته‌هایشان را به ایران دیکته کنند… در نتیجه تعجبی ندارد که از استقلال ایران ناراضی هستند.»
۴. توضیح: شاه بار دیگر تأکید کرد که به خاطر «چندین نفر گمراه» از مسیر لیبرالیزاسیون خارج نخواهد شد. او با لحنی سرشار از اعتماد به نفس به صورت علنی پذیرفت که اغتشاشگران در نهایت با او همراه خواهند شد و تا آینده‌ای نه چندان دور مبارزه را ادامه خواهند داد. در نتیجه میهن‌پرستان غیور نباید توسط تظاهرکنندگان تحریک شوند و همچنین به سرعت به این نتیجه برسند که کشتی سلطنت در حال غرق شدن است؛ پیامی که بدون شک مخاطبش ناظران خارجی بودند.
سالیوان
منبع: تاریخ ایرانی
