کشف فسیل برگ‌هایی از دوره «اوج گرمایش پالئوسن-ائوسن» به دانشمندان کمک کرده تا بحران‌های آب‌وهوایی دوران باستان را بررسی کنند و با تعیین الگوی این تغییرات، آینده بحران فعلی گرمایش جهانی را پیش‌بینی کنند.
پژوهشگری به نام «اسکات وینگ» (Scott Wing) بیش از ده سال را در ناحیه‌ای از حوضه آبگیر «بیگ‌هورن وایومینگ» (Wyoming’s Bighorn) به مطالعه و پژوهش پرداخته و حفاری‌های مختلفی انجام داده است. یکی از ارزشمندترین یافته‌هایی که در این مطالعات به‌دست آمده، فسیل برگ بی‌نظیری به رنگ بژ است که روی سنگی محافظت شده است. وی در ادامه مطالعات خود، فسیل‌های دیگری نیز کشف کرد که هر کدام به برگ‌های مختلفی تعلق داشت و برگ‌های آن‌ها با سایر نمونه‌ها متفاوت بود
قدمت این برگ‌ها به دوره «بیشینه گرمایش پالئوسن-ائوسن» (PETM) می‌رسد که حدود ۵۵٫۵ میلیون سال پیش اتفاق افتاد و طی آن، زمین به‌یک‌باره گرم شد و دمای جهان بین ۵ تا ۸ درجه سانتی‌گراد افزایش یافت. در این دوران، مقادیر زیادی کربن به داخل اتمسفر تزریق شد که با تسریع تغییرات آب‌وهوایی، شرایط اقلیمی را مختل و اقیانوس‌ها را اسیدی کرد. درنهایت این شرایط باعث انقراض بسیاری از گونه‌های حیات روی کره زمین شد و بیش از ۱۵۰ هزار سال طول کشید تا حیات روی زمین بتواند خود را ترمیم کند.
شرایط گرمایش جهانی مدرن نیز که به دست انسان ایجاد شده است، روند مشابهی را طی می‌کند. فعالیت‌های صنعتی بشر سبب شده است تا بار دیگر، زمین با گرمایشی بی‌سابقه روبه‌رو شود و اگر به تاریخ اجازه داده شود خود را تکرار کند، پیامدهای زندگی مدرن می‌تواند به همان اندازه طولانی‌مدت باشد. به همین دلیل است که وینگ و گروه پژوهشی‌اش مصممند تا این فاجعه آب‌وهوایی باستانی را درک کنند.
مطالعات انجام‌شده نشان می‌دهد در پی بروز تغییرات آب‌وهوایی طی آن دوران باستانی، نسبت ایزوتوپ‌های کربن -شکل‌های مختلف یک عنصر که جرم اتمی متفاوتی دارند- از بین رفته بود. تحقیقات بعدی نشان داد که چیزی بین ۴۰۰۰ میلیارد و ۷۰۰۰ میلیارد تن کربن که معادل تقریبی ذخایر کل کربن فعلی زمین است، در جو آزاد شد و شرایط اقلیمی را به هم ریخت. این اطلاعات از آنالیز بقایای تجزیه‌شده جلبک‌های باستانی و گیاهان گرفته شده است، بنابراین مقدار کربن ۱۲ در این نمونه‌ها بیشتر است. این ایزوتوپ یعنی کربن ۱۲ برای فتوسنتز ترجیح داده می‌شود.
فسیل‌های کشف‌شده از دوره تغییرات آب‌وهوایی فوق به محققان اجازه داد تا اثرات این تغییر ناگهانی آب‌وهوایی را در سنگ‌ها و فسیل‌های جهان ردیابی کنند. بر این اساس مشخص شده است که رسوبات گچ در اعماق اقیانوس شروع به حل شدن کرد، زیرا با انحلال دی‌اکسید کربن در آب، دریا اسیدی‌تر شد. فسیل‌های موجودات کوچک و عمیق دریا نشانه‌هایی از کمبود اکسیژن به همراه دارند که حاکی از گرم‌تر شدن آب دریاهاست. این دوران شاهد فاجعه‌ای زیست‌محیطی بوده است، زیرا در همه اقیانوس‌ها، فقط موجودات سازگار با محیط تغییر پیدا کردند و دیگر موجودات از بین رفتند.
روی خشکی نیز پستانداران طی این دوران، کوچک و کوچک‌تر شدند. اجداد باستانی اسب‌ها شروع به کوچک‌تر شدن کردند و ابعاد آن‌ها ۳۰ درصد کمتر شد. زمین‌شناسان، سنگ‌های زیادی را از این دوران کشف کرده‌اند که در اثر حملات طولانی سیل‌های شدید شکل گرفته‌اند. این سیلاب‌های خاص زمانی رخ می‌دهد که طوفان‌های خشک به دنبال باران‌های شدید رخ داده باشد.
به گزارش خبرآنلاین و به نقل از سیناپرس، متأسفانه شرایط فعلی کره زمین نشان می‌دهد که بار دیگر، سیاره ما در آستانه فاجعه و بحرانی زیست‌محیطی قرار دارد. مطالعه این شرایط می‌تواند به پژوهشگران در بازسازی شرایط احتمالی پیش روی کره زمین یاری کند و چگونگی رخدادهایی را که در پی این شرایط اتفاق خواهد افتاد، مشخص کند.
