«احسان بابایی» در یادداشتی تلگرامی با عنوان «آقای رسایی، ذوق مرگی هم حدی دارد!» نوشت:
این روزها آقای رسایی خیلی خوشحال است، حتماً نه به خاطر اینکه آمریکا همچنان بر طبل تحریم می کوبد! از اخلاق و وطن دوستی آقای رسایی دور است که به خاطر تحریم خوشحالی کند.
و باز نه به خاطر اینکه برجام به خاطر بدعهدی آمریکا متزلزل شده است که این، خوشحالی و ذوق زدگی و دست افشانی ندارد، چرا که اگر برجام به سرانجام می رسید، نظام هم به بخشی از اهداف خود می رسید.
و ظاهراً خوشحالی آقای رسایی به این خاطر هم نیست که یک بار دیگر چهره ی پر تزویر آمریکا برای مردم ما و به ویژه جوان ترها روشن شده است که اگر این بود آقای رسایی بیشتر آمریکا را می نواخت تا داخلی ها را!
آقای رسایی حتی دنبال درس آموزی به ملت و دولت هم نیست که آمریکا بدعهد است و اشتباه بود اگر خوشبین بودید. ایشان در این آب گل آلود دنبال چیزی می گردد که نیست، و لااقل برای او پیدا نمی شود.
آقای رسایی مایل هستند که به سال ۹۱ و نزدیکی های انتخابات برگردند؟ همان روزهایی که دوستانشان خودشان را گرم می کردند برای خودزنی! پیکار مردان قهرمان در حل معادلات یک مجهولی که فقط می گفتند «مقاومت» و هیچ از «معیشت» مردم حرف نمی زدند و مقاومت را هم در ذهن کوچک خود تفسیر می کردند. روزهایی که تحریم آنقدر درشت بود که بابک زنجانی«ها» دیده نمی شدند؛ روزهایی که احمدی نژاد و دوستان آنقدر احساس بزرگی می کردند که تحریم ها هم در برابر بزرگی آنها، تنها در حد کاغذپاره بود! چقدر خوب بود آن روزها! آقای رسایی بیدار شوید، به یاد آن روزهای خوب، خوابتان نبرد!
آقای رسایی، یادتان هست به دولتی ها از آن سمت بام توصیه می کردید ذوق مرگی حدی دارد!، شما هم حد نگهدارید. می توانید خوشحال باشید از استیصال مردم و می توانید امیدوار باشید که شاید در تنور بدبختی مردم نانی هم برای کسانی که غیر از ردای سیاست، هیچ چیزی ندارند، گرم شود. فقط آقای رسایی! آتش تنور بدبختی مردم، خیلی داغ است. مراقب باشید دستتان نسوزد.
