همسر رضا شهابی در سی و یکمین روز اعتصاب غذای این فعال کارگری، وضعیت جسمی او را «نگران کننده» توصیف کرد و گفت با وجود تلاش سندیکا و فعالان کارگری و مدنی، هنوز مسئولان قضایی پاسخی به مطالباتش نداده‌اند و حتی از اعزام او به بیمارستان برای مداوا نیز خودداری می‌کنند.
ربابه رضایی، روز هفدهم شهریور درباره وضعیت جسمی همسرش گفت: « چهارشنبه رفتیم ملاقات رضا، حالش خوب نیست، سردرد شدید دارد و کمرش دوباره درد می‌کند، پاهایش درد می‌کند وسمت چپ بدنش بی‌حس شده، رضا خیلی ضعیف شده بود و گفت انگشت‌های دست چپش گزگز می‌کند و به قول خودش معده‌اش شروع کرده به درد و ناسازگاری، افت قند و فشار خون را هم که از زندان و اعتصاب غذای قبلی داشت.»
با نگران‌کننده شدن وضعیت جسمی رضا شهابی پس از یک ماه اعتصاب غذا، سندیکای شرکت واحد نیز از اعضا و همکاران خود درباره نحوه اعتراض به وضعیت این فعال کارگری نظرخواهی کرد. سندیکای شرکت واحد روز هفده شهریور از اعضای خود خواست تا بهترین شیوه مورد نظرشان برای اعتراض به شرایط رضا شهابی را مشخص کنند.
در اطلاعیه سندیکا که در کانال تلگرام این تشکل منتشر شد، از همکاران خواسته شده است تا از بین گزینه‌های اعتصاب یک ساعته در خطوط اتوبوسرانی، کم کردن سرعت اتوبوس‌ها در یک روز مشخص، روشن کردن چراغ اتوبوس‌ها و یا برگزاری تجمع اعتراضی گزینه مورد نظرشان را مشخص کنند.
یک فعال سندیکایی که نخواست نامش فاش شود، گفت «بی توجهی مسئولان قضایی و امنیتی به خواسته‌ها و وضعیت جسمی رضا شهابی» از دلایلی است که این سندیکا تصمیم گرفته است به اعتراضات گسترده‌تری رو بیاورد: «حتما در جریانید که اعتصاب اقای شهابی از یک ماه گذشته، در این مدت رسانه‌های داخلی که هیچی نگفتند، ولی اتحادیه‌های کارگری خارجی و داخلی از مسئولان خواستند شهابی را آزاد کند که بی‌فایده بوده، ما تجمع آرام هم کردیم جلو مجلس که با توهین و باتوم پلیس روبرو شدیم، تنها راهی که می‌ماند این است که سندیکا برای حمایت از عضو هیئت مدیره اش اقلا اعتصاب کارگری برگزار کند ولی در عین حال باید با همکاران به اجماع برسند و برای همین در کانال تلگراممان درباره نحوه و شدت این اعتصاب نظرخواهی کردیم.»
ربابه رضایی نیز گفت او و فرزندانش در حال حاضر بیش از هر چیزی نگران سلامتی آقای شهابی هستند: «زندانش که غیرقانونی است و باید آزاد شود، ولی من و بچه‌ها نگران سلامتیش هستیم. زندان کمترین کاری که باید کند این است که به بیمارستان منتقلش کند تا مطمئن شویم که مراقبت پزشکی وجود دارد و اقلا خیالمان از سلامتی‌اش راحت باشد.»
سندیکای شرکت واحد نیز روز چهارم شهریور با صدور بیانیه‌ای اقدام قوه قضائیه در پرونده‌سازی برای رضا شهابی را «کینه‌ورزی قوه قضائیه و دستگاه امنیتی از رضا شهابی و مبارزات سندیکا»توصیف کرد و نسبت به سلامتی این فعال کارگری در زندان ابراز نگرانی کرد: «در مدت اعتصاب غذا با هماهنگی مسولان امنیتی و قضایی با رئیس زندان، مراقبت های پزشکی از ایشان صورت نمی گیرد. و عدم دریافت غذا توسط ایشان را زندانبان ثبت نمی‌کند و رئیس زندان گفته که اعتصاب غذای شهابی را به رسمیت نمی‌شناسد و به همین دلیل پزشک مستقر در زندان وزن و فشار خون شهابی را کنترل نمی‌کند. خانواده ایشان امکان تماس تلفنی با وی را ندارند و در طول هفده روز اعتصاب غذا فقط دو بار با وی ملاقات کابینی داشته اند. سندیکا به دلیل بی خبری از حال شهابی پس از هفده روز اعتصاب غذا شدیدا نگران است.»
مسئولان قضایی در حالی از اعزام این فعال کارگری به بیمارستان پس از یک ماه اعتصاب غذا خودداری می‌کنند که طبق ماده ۱۰۲ آیین‌نامه سازمان زندان‌ها بهداری موسسه یا زندان مکلف است دست‌کم ماهی یک بار نسبت به تست پزشکی کلیه محکومان اقدام نماید و ماده ۱۰۳ این آیین نامه نیز خروج محکوم از زندان برای معالجه در موارد ضروری را پیش‌بینی کرده است.
اعضای سندیکای شرکت واحد به همراه همسر رضا شهابی و تعدادی از دانشجویان و فعالان کارگری و مدنی، روز چهاردهم شهریور در یک تجمع آرام در برابر مجلس شورای اسلامی تجمع کردند و خواستار آزادی رضا شهابی شدند، تجمع آرامی که با دخالت پلیس و تهدید شرکت کنندگان به پایان رسید.
همزمان با اعتصاب غذای رضا شهابی، تشکل‌های سندیکایی و کارگری داخلی زیادی با اعلام حمایت از رضا شهابی، از دولت و قوه قضائیه ایران خواسته‌اند رضا شهابی را آزاد کند. از جمله کنگره اتحادیه‌های کارگری بریتانیا با ارسال نامه‌ای به حسن روحانی، رئیس جمهور ایران، زندانی کردن رضا شهابی را در تناقض با تعهدات بین المللی ایران دانست. «کمیته آزادی انجمن سازمان جهانی کار نیز از دولت ایران خواست که حکم زندان آقای شهابی را منتفی اعلام کند، این کمیته اعلام کرد این فعال کارگری نباید بیش از این در زندان باشد و خواهان تحقیق مستقل در مورد بد رفتاری انجام شده علیه آقای شهابی شد.
رضا شهابی، فعال کارگری و از اعضای هیئت مدیره «سندیکای کارگران شرکت واحد اوتوبوسرانی تهران و حومه» از روز هجدهم مرداد ۱۳۹۶ در اعتراض به زندانی شدن دوباره‌اش دست به اعتصاب غذا زده است. ربابه رضایی روز نهم شهریور گفت همسرش پس از مراجعه به زندان رجایی شهر متوجه شده است که بیشتر زمان مرخصی‌اش محسوب نشده و علاوه بر آن یک سال زندان به اتهام تبلیغ علیه نظام در دوران زندان هم به پرونده‌اش افزوده شده و باید حدود سه سال دیگر هم در زندان بماند و به همین دلیل تصمیم به اعتصاب غذا گرفته است.
ربابه رضایی گفت مطالبه اصلی همسرش در اعتصاب غذا، آزادی بی قید و شرط و رسیدگی به «پرونده‌سازی» علیه همسرش در یک دادگاه عادلانه است: «خواسته‌اش آزادی بی قید و شرط است، چون رضا می‌گوید طبق قانون خودشان حبسش را کشیده است و بقیه مدت زندان حتی طبق قانون خودشان غیرقانونی است، رضا خواسته‌اش این است که آزادش کنند و یک بار برای همیشه در یک دادگاه عادلانه به پرونده‌اش رسیدگی کنند نه این که زمانی که در زندان است یک پرونده جدید درست کنند و بعد هم که آزاد شد یک پرونده دیگر و هر روز به یک بهانه‌ای به زندان احضارش کنند.»
رضا شهابی راننده اتوبوس ۴۵ ساله، به دلیل فعالیت‌های کارگری در قالب «سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه» در خرداد سال ۱۳۸۹ بازداشت و به اتهام تبلیغ علیه نظام و اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی با حکم شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به شش سال زندان و ۵ سال محرومیت از فعالیت‌های اجتماعی محکوم شد. او پس از اعتصاب غذاهای مکرر در زندان‌های اوین و رجایی شهر، در چهاردهم مهر ۱۳۹۳ با سپردن وثیقه دویست میلیون تومانی برای پیگیری درمان بیماری‌هایش به مرخصی درمانی آمده بود.
به کزارش خبرنامه ملی ایرانیان به نقل از کمپین حقوق بشر در ایران؛ مسئولان قضایی به رضا شهابی اعلام کردند ایام مرخصی درمانی‌اش نیز به عنوان محکومیت محسوب شده و او دیگر به زندان باز نخواهد گشت. همزمان نمایندگان جمهوری اسلامی در سال ۲۰۱۵ آزادی مشروط و بازگشت به کار او را به سازمان جهانی کار اعلام کردند. در گزارش شماره ۳۷۵ که سازمان جهانی کار درباره همکاری با ایران در ژوئن ۲۰۱۵ منتشر کرد، آمده است: «در مورد توصیه های مکرر برای آزادی آقای رضا شهابی از زندان، باید گفت که دولت ایران اشاره کرده که آزادی مشروط او از سوی مقامات قضایی صادر شده و در حال حاضر آزاد است و به سر کار برگشتهاست.»
