«ابوالفضل قدیانی» از اعضای ارشد سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و زندانی سیاسی سبز که مدت‌های مدیدی را پس از کودتای انتخاباتی ریاست‌جمهوری سال ۸۸، در زندان‌های جمهوری اسلامی گذراند، طی نامه‌ای تأیید حکم ۱۶ سال حبس «نرگس محمدی» نایب رییس کانون مدافعان حقوق بشر را «کینه‌توزانه» و «انتقام‌جویانه» دانسته که «نه تنها نشانه اقتدار نیست، بلکه حاکی از ترس و وحشت از آزادی، دموکراسی و آگاهی است.»
به گزارش خبرنامه ملی ایرانیان، ابوالفضل قدیانی در بخشی از نامه‌ی خود آورده است: «اگر سرکوب آزادی‌های مصرّح در قانون اساسی که رهبران سرفراز جنبش سبز آقایان میرحسین موسوی و مهدی کروبی و خانم زهرا رهنورد خواهان اجرای بی‌تنازل آن می‌باشند اختناق نیست، استبداد پاسخ دهد پس چیست؟»
نرگس محمدی، نائب رییس کانون مدافعان حقوق بشر در دادگاه بدوی که به ریاست قاضی صلواتی برگزار شد، به اتهام اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور به پنج‌سال حبس و در مورد اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام به یک‌سال حبس و در مورد اتهام تشکیل و اداره گروهک غیرقانونی لگام به ده سال حبس محکوم شده بود. این حکم روز هفتم شهریورماه در شعبه‌ی ۳۶ دادگاه تجدیدنظر مستقر در دادگاه انقلاب، عینا تأیید شده است.
متن کامل نامه‌ی «ابوالفضل قدیانی» که نسخه‌ای از آن برای انتشار در اختیار سحام قرار گرفته را با هم می‌خوانیم:
بسمه تعالی
هو خیرالحاکمین
دادگاه بدوی غیر قانونی انقلاب، نرگس محمدی را به ۱۶ سال حبس محکوم کرد و دادگاه غیرقانونی تجدیدنظر انقلاب آن حکم را تایید کرد. گرچه این حکم بسیار سنگین تعجب برانگیز است اما از دستگاه قضایی وابسته به استبداد دینی و فرمان‌بر مستبد، صدور چنین احکامی چندان غیر منتظره و بی‌سابقه نیست؛ چون این حکم نشانه کینه‌های عمیق و اقدامی انتقام‌جویانه نسبت به آزادی، عدالت و نیز مدافعان حقوق‌بشر و آزادی‌خواهان است که نرگس محمدی یکی از شاخص‌ترین آن‌هاست. بر همگان مشخص است که این زن برای منافع حقوق بشر از بیماری‌های جان‌فرسایی رنج می‌برد. فراق از خانواده به خصوص کودکان عزیزش رنج او را دو چندان می‌کند.
این حکم کینه‌توزانه و انتقام‌جویانه در حق وی نه تنها نشانه اقتدار نیست بلکه حاکی از ترس و وحشت از آزادی، دموکراسی و آگاهی است. چرا که نرگس محمدی گرچه جسما بیمار و رنجور است اما به لحاظ روحی و روانی بسیار قوی و هم‌چنان بر سر آرمان‌های خود محکم و استوار ایستاده است و با دادن هزینه‌های سنگین در عمل آن را به اثبات رسانده و همین ایستادگی است که استبداد را سخت خشمگین می‌کند و سبب می‌شود چنین احکام ظالمانه‌ای از دادگاه‌های تحت فرمان او صادر شود.
آیا جرم نرگس محمدی و سایر زندانیان سیاسی نظیر آزادی‌خواهانی چون عبدالفتاح سلطانی و عیسی سحرخیز، جز مصداقی از مصادیق آزادی بیان و قلم که در قانون اساسی به تصریح ذکر شده است، می‌باشد؟ اگر سرکوب آزادی‌های مصرّح در قانون اساسی که رهبران سرفراز جنبش سبز آقایان میرحسین موسوی و مهدی کروبی و خانم زهرا رهنورد خواهان اجرای بی‌تنازل آن می‌باشند اختناق نیست، استبداد پاسخ دهد پس چیست؟
آیا مصداقی بارزتر برای اختناق از حکم ۱۶ سال زندان برای جرم ناکرده و سایر احکام صادر شده در طول سال‌های متمادی و هم‌چنین حصر غیر قانونی و ظالمانه‌ی رهبران جنبش سبز می‌توان یافت؟ اگر هست مستبد و اعوان و انصارش اعلام کنند.
امید است که اصلاح‌طلبان و آزادی‌خواهان و کلیه کسانی که دل در گرو اجرای عدالت و قانون دارند، با استعانت از خداوند، اعتراض فرو خورده‌ی خود را به گوش ملت برسانند و به افکار عمومی اعلام کنند و خواهان آزادی زندانیان سیاسی و برداشتن حصر از رهبران جنبش سبز شوند.
من الله توفیق
ابوالفضل قدیانی
۹۵/۷/۱۱
