کوئنتین تارانتینو کارگردان مشهور آمریکایی پنجمین جایزه لومیر فرانسه را دریافت می‌کند.
به گزارش مهر به نقل از ورایتی، در جشنی که به مناسبت تجلیل از فیلم‌های کلاسیکی ساخته برگمن، اشبی و ورنوی برگزار می شود، کوئنتین تارانتینو جایزه دریافت می‌کند.
پنجمین جایزه لومیر در جشنواره فیلم لومیر لیون فرانسه به تارانتینو که به تازگی 50 ساله شد، اهدا می‌شود. جشنواره فیلم لومیر که از سال 2009 شروع به کار کرده از آن زمان تا کنون به کلینت ایستوود، میلوش فورمن، ژرار دو پاردیو، و کن لوچ جایزه داده است.
این جشنواره که از 14 تا 20 اکتبر برگزار می شود، از سوی انتسیتو لومیر لیون برپا می شود و با استقبال قابل توجهی روبه‌رو بوده است.
جدیدترین فیلم تارانتینو یعنی “جانگوی آزاد شده” در فرانسه با استقبال زیادی روبه‌رو شد و فروشی 37.3 میلیون دلاری را تجربه کرد که تنها با موفقیت “مرد آهنی 3” در این کشور قابل مقایسه بود.
تارانتینو جایزه اش را در تاریخ 18 اکتبر در آمفی تئاتر مرکزی لیون که گنجایش پذیرایی از 3 هزار نفر را دارد، دریافت می کند.
دیروز این جشنواره با انتشار اعلامیه ای اعلام کرد تارانتینو برای حرفه کامل فیلمسازی، برای اشتیاق درخشانش به سینما، برای ادای احترامی که حتی با فیلم‌هایش نسبت به اسطوره سینما (شامل سازندگان، بازیگران مرد و زن، سازندگان موسیقی و …) می‌کند و نیز برای روشی که در فیلم‌هایش به کار می برد و فریاد می زند زنده‌باد سینما! شایسته دریافت این جایزه شناخته شده است.
همچنین گفته شده است تارانتینو نه برای یک عمر کار هنری که برای این که سفیر بزرگ عشق به سینما است، این جایزه را دریافت می کند.
در این جشنواره یاد اینگمار برگمان چهره بزرگ سینمای سوئد با نمایش فیلم “هفت ضربه”، هال اشبی کارگردان آمریکایی با نمایش فیلم “هرولد و ماد” و “آنجا بودن” و هانری ورنوی کارگردان فرانسوی با فیلم “تفنگ ها برای سن سباستیان” گرامی داشته می شود.
کوئِنتین جِروم تارانتینو (به انگلیسی: Quentin Jerome Tarantino)، (زاده ۲۷ مارس ۱۹۶۳ در ناکسویل، تنسی)، کارگردان، هنرپیشه و فیلمنامه‌نویس آمریکایی است که برندهٔ جایزهٔ نخل طلایی بهترین کارگردان، هنرپیشه و همچنین برندهٔ جایزهٔ اسکار بهترین فیلمنامه‌نویس می‌باشد. وی در ابتدای دههٔ ۹۰ با ساخت فیلم‌هایی با ساختار غیرخطی و پست مدرن و به تصویر کشیدن خشونت تصنعی، به شهرت رسید.
برای شناخت سینمای تارانتینو باید به دو نکته اساسی که بنیان‌های زیبایی شناسی فیلم‌های او عملاً از آنها ریشه می‌گیرد، توجه کرد؛ اول خصلت‌های دوره‌ای که فیلم‌های او در آن ساخته و اکران شده‌اند و دوم زندگی او. به طور کلی سینمای تارانتینو رانقطه تقاطع دو خط می دانند؛ اولی خط فیلم نوآر کلاسیک و دومی خط فیلم‌های جریان ساز داستانی و عامه پسند.
