توهم به معنای گمان کردن، پنداشتن که اغلب در موارد ویژه به کژپنداری نزدیک و یکی از نشانه های روان پریشی است. شخص مبتلا، به نادرست می پندارد که از راه یکی از حواس بدن خود دریافت های تازه ای کسب کرده است که دیگران قادر به درک دریافت های وی نمی باشند. اغلب این گونه اشخاص بر این باورند که بجز حواس پنجگانه شناخته شده، دارای چند حس اضافه نیز می باشند. توهم در تعریف ساده عدم واقع بینی بشمار می رود.
یکی از وظایف سازمان های اطلاعاتی پی بردن و شناخت این بخش از توهمات در جامعه بویژه نزد مخالفین یک حکومت می باشد، تا بتواند جامعه را به مسیر مورد دلخواه خود رهبری کنند.
عدم واقع بینی در سیاست برابر شکست است
عدم واقع بینی در زمینه سیاسی می تواند حکم ترمز را نزد گروه های سیاسی، احزاب و نیز مخالفین انفرادی و تک رو، بازی کند در بسیاری موارد این طیف ها خود آگاه نیستند که به کجا می روند. این دسته بجای پی بردن و شناخت واقعیت های موجود در جامعه که باید نهایتاً منجر به دست یافتن به راهکار های تازه در مقابله با حکومت مورد مخالفت آنان باشد به اتلاف وقت خود و مخاطبین می پردازند.
دست یابی به واقعیت ها برای اپوزیسیون مستلزم دسترسی آنان به اخبار و اطلاعات واقعی از درون کشور می باشد. این اخبار باید توسط کارشناسان خبره و با تجربه بررسی و سپس به اطلاعات تبدیل شوند تا بتوانند مورد بهره برداری اپوزیسیون در جهت برنامه ریزی های آینده و اتخاذ روش های بایسته و تصمیمات مبتنی بر اهداف آنان قرار گیرند، در غیر این صورت اپوزیسیون بی هدف و تنها با شعار بدور خود خواهد چرخید و این خود از اهداف سیاست های اطلاعاتی گروه حاکم بر کشور می باشد. در همین راستا گروه حاکم نیز با دست زدن به عملیات ضد اطلاعاتی و فریب اپوزیسیون می تواند آن را به بیراهه سوق دهد.
توافقنامه وین، پتکی سنگین بر سر اپوزیسیون متوهم
پس از سال ها مذاکرات پنهانی در نهایت در چهاردهم ژوئیه 2015، جمهوری اسلامی و شش کشور قدرتمند جهان به یک توافقنامه دست یافتند. خوب یا بد این توافقنامه در اینجا مورد بحث نیست در این مورد پیشتر گفتگو هایی انجام شده و مقالاتی بسیار خوبی هم نوشته و منتشر شده اند.
خبر به توافق رسیدن ایران و پنج به اضافه یک چون پتکی سنگین بر فرق اپوزیسیون متوهم! که چشم به معجزه خارجی دوخته بود فرود آمد. بسیاری که در توهم بهم خوردن مذاکرات، ادامه بحران سی و هفت ساله و نهایتاً حمله آمریکا و اسرائیل به ایران و سرنگونی رژیم آخوند ها بسر می بردند ضربه سنگینی دریافت کردند. بی شک این گروه از واقع بینان نبودند.
توهم پس از توافقنامه وین
واکنش های اپوزیسیون ایران بویژه گروه هایی که در خارج از کشور زندگی می کنند و در نتیجه از آزادی بیان برخوردارند بسیار ناامیدانه بود، برخی از شدت خشم آقایان اوباما و جان کری را به باد انتقاد گرفتند، برخی تصمیم گرفتند در انتخابات آینده از کاندیدای های حزب جمهوریخواه آمریکا یا احزاب تندروی اروپایی مخالف این توافقنامه پشتیبانی کنند، برخی هنوز به انتظار معجزه موسی گونه! بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل و لابی قدرتمند یهودی در جهان در توهم بسر می برند.
البته همه این برخورد ها بیشتر جنبه احساسی دارد می دانیم که یکی از نقاط برجسته ایرانیان جنبه احساسی بودن این مردم می باشد، هر چند که این صفت نیکو در بسیاری از موارد به عنوان نقطه ضعف بشمار رفته و باعث وارد آمدن ضربات جانکاه بر کشور و حتی خانواده های ایرانی شده است. این جنبه احساساتی بودن، همواره ایرانیان را بسوی گزینش توهم بجای واقع بینی هدایت کرده است.
توهم فروشان
اما بحث توهم فروشان! خالی از لطف نیست. توهم فروشان سال هاست که بخشی از زندگی روزانه ایرانیان را پر کرده اند. نمایندگان این بخش را می توان در رسانه های همگانی دید، این گروه از این راه زندگی می کند و پایان یافتن توهم، مرگ آنان را در پی خواهد داشت. این گروه آن گونه که وانمود می کند اگر واقعاً مخالف و برانداز حکومت اسلامی می باشد باید به دنبال راهکار دیگری برای ادامه مبارزه با رژیم جمهوری اسلامی برود ولی با این همه دست از توهم برنداشته است و هنوز امیدواراست که کنگره آمریکا با این توافقنامه مخالفت کند تا این گروه بتواند چند سال دیگر به زندگی خود ادامه دهد.
این گروه هنوز لجوجانه اصرار دارد یک دروغ را به عنوان امید به خودو مخاطبین اش بقبولاند. در صورتی که می دانیم کشور های جهان مردم ایران و دموکراسی ادعایی خود را دستکم برای چند سال آینده در برابر قرار داد های اقتصادی به رژیم جمهوری اسلامی فروختند و مردم ایران را تنها رها کردند.
سازمان ملل متحد ، کشور های اروپایی، چین، روسیه، سازمان همکاری های اقتصادی آسیا-اقیانوسیه، رئیس جمهور اسرائیل و بخش مهمی از سران ارتش آن کشور و رؤسای سازمان های اطلاعاتی اسرائیل نیز از بدست آمدن این توافقنامه خشنود به نظر می رسند. حال کنگره آمریکا چگونه می تواند این توافقنامه را رد کند و اگر چنین شود مگر چه اتفاقی خواهد افتاد؟ آیا هنوز اپوزیسیونی که چشم به خارجی ها دوخته است، در توهم حمله آمریکا و اسرائیل به ایران بسر خواهد برد؟.
در واقع هیچگاه گزینه نظامی علیه ایران مد نظر آمریکا نبوده است، نه در دوران جمهوری خواهان و نه در دوران دموکرات ها.اسرائیل ششمین قدرت اتمی جهان است و بیش از یک دهه است که هند، پاکستان و کره شمالی به سلاح اتمی دست یافته اند و آب از آب تکان نخورده است. این توافقنامه در حکم تسلیم بلاشرط جمهوری اسلامی در برابر بیگانگان است.
ایران در نخستسن گام برای مدت بیست و پنج سال در کنترل کشور های غالب خواهد بود و با سر کار ماندن جمهوری اسلامی بی شک پس از پایان این دوره، این تسلیم نامه تمدید خواهد شد.
هشتم آگوست 2015
