آکادمی اسکار در طول 87 دوره‌ای که برگزار شده، خیلی‌ها را نامزد دریافت جوایز خود کرده است اما برخی بازیگران مرد در این مدت بیش از همه نامزد دریافت اسکار شده اند.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از هالیوود ریپورتر، پرافتخارترین بازیگران مرد از نظر آکادمی اسکار عبارتند از:
داستین هافمن: هفت بار نامزد اسکار شده و دو بار آن را برده است. او برای «کرامر علیه کرامر» در سال 1980 و «رین من» در سال 1989 اسکار را برد.
رابرت دنیرو: او نیز هفت بار نامزد اسکار شده و دو اسکار برده است. بهترین بازیگر نقش مکمل برای «پدرخوانده: قسمت دوم» در سال 1975 و «گاو خشمگین» در سال 1981.
پیتر اوتول: بازیگر افسانه‌ای بریتانیایی هشت بار نامزد کسب اسکار شد، اما هرگز آن را کسب نکرد. اسکاری‌ها سرانجام در سال 2003 یک اسکار برای یک عمر دستاورد هنری به او اهدا کردند.
آل پاچینو: پاچینو هشت بار نامزد شده و تنها یک بار اسکار را برده است. او اسکار بهترین نقش اول را برای بازی در «بوی خوش زن» در سال 1993 برد.
جک لمون: لمون هم هشت بار نامزد اسکار شده و دو اسکار به خانه برده است. یکی اسکار بازیگر نقش مکمل برای «آقای رابرتس» در سال 1956 و دیگری برای بازیگر نقش اول در فیلم «نجات ببر» در سال 1974.
مارلون براندو: براندو هم هشت بار نامزد کسب اسکار شد و دوبار آن را برای بهترین بازیگر نقش اول دریافت کرد. یکی برای «در بارانداز» در سال 1955 و دیگری برای «پدر خوانده» در سال 1973.
اسپنسر تریسی: این بازیگر فیلم‌های کلاسیک 9 بار نامزد کسب اسکار شد و دو بار آن را به عنوان بازیگر نقش اول دریافت کرد. یک بار برای «کاپیتان باجرات» در سال 1938 و بار دیگر «شهر پسرها» در سال 1939.
پل نیومن: او نیز 9 بار نامزد اسکار شد و یک اسکار برای بهترین بازیگر نقش اول دریافت کرد که برای فیلم «رنگ پول» در سال 1986 بود.
لارنس اولیویه: یکی از تاثیرگذارترین بازیگران سینما در طول تاریخ لارنس اولیویه بریتانیایی است که با 10 بار نامزدی دومین مرد پرافتخار تاریخ اسکار محسوب می شود. او یک بار اسکار را برای «هملت» در سال 1948 دریافت کرد. او برای همین فیلم نامزد کارگردانی اسکار هم شده بود.
جک نیکلسون: این بازیگر با کارنامه‌ای که ترکیبی از بازی‌های کلاسیک و نوآورانه در طول 6 دهه فعالیت هنری است، نباید تعجب کرد که شوالیه اسکار باشد. او 12 بار نامزد دریافت اسکار شده و سه بار اسکار را به خانه برده است. اسکار بهترین بازیگر مرد در سال 1975 برای «پرواز بر فراز آشیانه فاخته»، بهترین بازیگر نقش مکمل در سال 1983 برای «شرایط مهرورزی» و اسکار بهترین بازیگر مرد برای «بهترین شکل ممکن» در سال 1997.
