قدیمیترین تومور جهان در دنده یک نئاندرتال کشف شده که 130 هزار سال پیش میزیسته است.
به گزارش ایسنا ، دانشمندان دانشگاه کانزاس اشعههای ایکس را بر قطعات دندههایی به طول یک اینچ که در پناهگاههای صخرهیی کرواسی کشف شده بود، تابانیدند و دریافتند که بخشهایی از استخوان درونی آنها از بین رفته بودند.
پس از انجام سیتیاسکن، محققان دریافتند که این امر از تومور بافت نرم به نام fibrous dysplasia ناشی شده بود.
اسکنها نشان داد که بخش کوچکی از شبکه استخوان داخلی نئاندرتالها از بین رفته بود و به نوعی، توسط تومور بافت نرم مصرف شده بود.
استخوانهایی که توسط دیوید فرایر، تبارشناس و همکارانش بررسی شد، بیش از 100 سال پیش در کروواسی حفاری شده بودند.
مکانی به نام پناهگاه صخرهای Krapina واقع در شمال این کشور، بیش از 900 استخوان نئاندرتال را در خود جای داده بود که قدمتشان به 120 تا 130 هزار سال پیش میرسد.
فرایر خواهان اسکنکردن این استخوانها بود، زیرا بسیاری از آنها علائم تروما و نشانههایی را داشتند که پس از مرگ نئاندرتال پدید آمده بودند.
محققانی از دانشگاه پنسیلوانیا در دهه 1980 اشعههای ایکس را بر این استخوانها تابانده بودند و کتابی را منتشر کرده بودند که شامل تمامی پرتونگاریها بود.
به نظر میرسید یکی از قطعات دنده با طول یک فوت، دارای بخشهایی از استخوان بود که در تصاویر ایکس “سوخته بودند.”
این بخشهای سوخته نشاندهنده قرار گرفتن بیش از حد در معرض اشعه بود و در استخوانهای دنده این امر از استخوان از بینرفته بخش درونی قطعه ناشی شده بود.
فرایر از این تصاویر به عنوان راهنمایی برای تاباندن اشعههای ایکس جدید با تفکیکپذیری بالاتر بر این بخشها استفاده کرد.
تیم وی با استفاده از اسکنرهای microCT با تفکیکپذیری بالا، این استخوانها را اسکن کرد.
آنها دریافتند که “استخوانهای اسفنجی” که باید در بخش درونی قطعه باشند، وجود نداشتند و این که ممکن است آنها با نوعی تومور بافت نرم خورده شده باشد.
این تومور در بیماران امروزی مشاهده میشود و fibrous dysplasia نام دارد.
این عارضه نوعی رشد استخوان غیرنرمال است که در آن استخوان نرمال با بافت نرم fibrous جایگزین میشود و منجر به رشد غیرنرمال یا ورم استخوان میشود.
هنوز درمانی برای این بیماری شناخته نشده است.
پیشتر قدیمیترین تومورهای شناختهشده در مومیاییهای مصری کشف شده بودند که قدمت آنها به چهار هزار سال پیش باز میگشت.
جزئیات این مطالعه در PLOS ONE منتشر شد.