به نام خداوند جان و خرد
از خون جوانان وطن لاله دمیده
از ماتم سرو قدشان سرو خمیده
در سایه ی گل ، بلبل از این غصه خزیده
گل نیز چو من در غمشان جامه دریده
در آبان سال 92 ، در اقدامی تروریستی ، ده تن از مرزبانان ایران در مرزهای استان سیستان و بلوچستان با کشور پاکستان ، به گونه ای غیر انسانی ، به شهادت رسیدند ، که حادثه ای بس دردناک بود و ملت ایران راعزادار ساخت. در چنین شرایطی باید با نگاهی کارشناسانه و علت جویانه مساله مورد بررسی و واکاوی علمی قرار می گرفت ، که چه عواملی،علل و شرایطی منجر به این فاجعه انسانی گردیده است ، تا اقدام های پیشگیرانه صورت گیرد و صد البته باید که شناسایی افرد و جریان هایی که این حادثه را آفریدند ، تا حصول نتیجه دنبال می شد. اما متاسفانه آن چه از تریبون های حاکمیت و رسانه های آن انعکاس یافت ، خبر اجرای عجولانه حکم اعدام شانزده نفر در زندان زاهدان بود، که بنا به گفته ی دادستان وقت آن شهر ، در مراجع عالی قضایی حکم اعدامشان تایید شده ، اما به دلایلی اجرای حکم به تعویق افتاده بود ، آن چه باعث شگفت زدگی گردید ، آن بود ، که اگر دلایلی برای تعویق حکم بوده است ، چرا در این برهه ی حساس حکم اجرا می گردد و بر التهاب و تنش جامعه می افزاید و این فرصت را به تبلیغات رسانه های مغرض می دهد ، که آن را تلافی جویانه تفسیر کنند . امری که هم ازجهت اخلاق انسانی و هم از جهت حقوقی غیر قابل توجیه و مذموم می باشد.اگر این اقدام عجولانه ، مساله ای مجزاست، این تقارن زمانی با چه منطقی قابل توجیه است؟ جز آن که افکار عمومی جهانی و حقوق بشری جریحه دار گردند و گروه های تروریستی آن منطقه ابزاری برای توجیه خشونت و رفتارهای غیر انسانی خود بیابند.
کوتاه زمانی پس از این اعدام ها شاهد ترور و بعد تر در هژدهم بهمن ماه 92 شاهد به اسارت در آمدن پنج مرزبان شریف ایران بودیم . دلاورمردان مرزبان ایران زمین و نیروهای نظامی و انتظامی غیور . میهن دوستانی هستند که برای حفظ کیان ملی در سخت ترین شرایط زندگانی به پیشواز مخاطره ها می روند و نقد جان خویش را هزینه ی مسولیت خطیر ملی خود می کنندو آنان فرزندان و جگرگوشه های این ملت و این آب و خاکند و وظیفه ی مسئولان بلند پایه ی مملکت که تمام ثروت و قدرت کشور را در دست دارند آن است که برای حفظ جان آنان از هیچ اقدامی فرو گذار نکنند.
چگونه است که پنج مرزبان با حداقل امکانات در بیابان رها می شوند و گرفتار تروریست های ددمنش می گردند؟ چرا دستگاه سیاست خارجه اجازه می دهد، که کشوری با سابقه ی کمتر از هفتاد سال که در گذر تاریخ هم بسته ی ایران و هند بوده امروزه لانه ی تروریست ها و تهدید گران این مرز و بوم گردد بی آن که خود را پاسخگو ببیند.البته نباید از یاد برد ، برخی از کشورهای منطقه نظیر عربستان و امارات متحده ی عربی که تغدیه کننده و پشتیبان ارزشی – اقتصادی این گونه کشورها هستند ، بی شک از این فضای نا امن بهره می برند و از چنین حرکت هایی استفاده ی ابزاری می کنند.
آیا نباید برای پژوهش های علمی و کارشناسانه در راستای علت جویی این بحران بودجه ای تخصیص یابد و اقدام پیشگیرانه جهت رفاه ، امنیت و تامین اجتماعی باشندگان هم میهن خطه ی گران قدر سیستان بلوچستان –سرزمین رستم و یعقوب لیث – انجام گیرد؟
جبهه ملی ایران ضمن عرض تسلیت به خانواده ی ارجمند شهید جمشید دانایی فر و نیز ملت ایران این عمل ننگین تروریستی را محکوم کرده گوشزد می کند که با رویکردی مدبرانه و در عین حال قاطعانه باید پاکستان موظف به پاسخگویی گردد و زمینه ی آزادی چهار مرزبان دیگر را فراهم آورد.هم چنین تشکیل کار گروه های تخصصی متشکل از متخصصان میهن دوست و فرهیخته و دانش ورز و آگاه به مساله در جایگاه های کلان تصمیم گیری بسیار ضروری است تا راه کار های برون شد از بحران امنیت در این استان به گونه ای علمی و کارشناسانه مورد بررسی و واکاوی قرار گرفته برنامه اجرایی شدن این راه کارها هر چه سریعتر ارایه و پیگیری شوند باشد که ملت بزرگ ایران دیگر سوگوار فرزندان پاک نهاد خود که سرمایه های انسانی این کشورند ،نگردد.
جبهه ملی ایران
فروردین 1393 خورشیدی تهران
