در روز ۲۲ فروردین ۱۳۵۸ یازده نفر از مقامات نظام شاهنشاهی اعدام شدند. تاریخ غالباً تعریف رویدادهای گذشته است. این مجموعه نوشتارها و اسناد سرفصل هایی است که بر ایران گرفتار رفته است. آزمونی است برای عبرت از خطاها، برای زنده شدن یادها و بیداری نسل های آینده میهنم. فرزاد س. نادری
روزنامه کیهان همان روز در گزارشی زیر عنوان «سران رژیم شاه سابق تیرباران شدند»، نوشت:
«سحرگاه امروز به دنبال محاکمه گروهی از عناصر سرسپرده رژیم منفور پهلوی، ۱۱ تن از محکومان دادگاه عدل اسلامی، در برابر جوخه اعدام قرار گرفتند. محاکمه عناصر حلقه به گوش رژیم منفور پهلوی که همگی از مهره‌های اصلی رژیم بودند از صبح روز گذشته آغاز شد و تا ساعت ۱۲ شب ادامه داشت. از نخستین ساعات صبح روز گذشته چند شعبه دادگاه عدل اسلامی، با تلاوت آیاتی از کلام‌الله مجید و با حضور خبرنگاران و عکاسان کار محاکمه ۱۱ تن از مجرمین را به شرح زیر آغاز کردند:
۱ – سپهبد ناصر مقدم، رییس سابق ساواک به عنوان مفسد فی الارض.
۲ – سرلشگر حسن پاکروان، رییس اسبق رکن ۲ ارتش، معاون کل و رییس اسبق ساواک، وزیر اطلاعات هویدا و سفیر شاه سابق در پاکستان و فرانسه.
۳ – سپهبد بازنشسته محمدتقی مجیدی، رییس دادگاه فداییان اسلام و نواب صفوی در ۲۴ سال قبل.
۴ – سرلشگر علی نشاط، فرمانده گارد جاویدان به اتهام فراهم کردن نیرو و تجهیزات برای کشتار مردم.
۵ – عباسعلی خلعتبری، وزیر اسبق امور خارجه، به اتهام قیام علیه حاکمیت ملی.
۶– عبدالله ریاضی، رییس ۱۵ ساله مجلس شورای ملی، به اتهام ایجاد اختناق.
۷ – حسینعلی بیات، نماینده مجلس شورای ملی و به اتهام کشتار مردم کردستان در سال های 46 و 47 و همکاری با ارتشبد اویسی.
۸ – سناتور علامه وحیدی، سناتور مجلس فرمایشی، متولی مسجد سپهسالار و یکی از اعضای مشورتی فرمانداری نظامی.
۹ – سپهبد علی حجت کاشانی، رییس سازمان تربیت بدنی سابق و معاون نخست‌وزیر، به اتهام نابودی ورزش کشور.
۱۰ – منصور روحانی، وزیر اسبق برق و کشاورزی، به اتهام نابودی کشاورزی.
۱۱ – غلامرضا نیک‌پی، معاون اسبق هویدا و شهردار ۷ ساله تهران، به اتهام اجرای طرح نقشه جامع تهران و خراب کردن خانه مردم.
دادگاه پس از محاکمه، این گروه را به اتهام فساد در زمین و خیانت به ملت به اعدام محکوم کرد و ساعت ۲ بامداد این ۱۱ نفر پس از قرائت حکم اعدام در برابر جوخه اعدام قرار گرفتند.»
به نوشته روزنامه های آنروز، در میان این ۱۱ نفر سرلشگر حسینعلی بیات نماینده مجلس رستاخیزی شاه تا آخرین لحظات معتقد بود به علت خدمات صادقانه‌اش در کشتار مردم کردستان در سال‌های ۴۶ و ۴۷ با همکاری ارتشبد اویسی باید مجسمه او را بسازند. وی پیش از تیرباران شعری را در همین ضمینه سرود.
و همچنین سرلشکر حسن پاکروان در مقابل اتهامات وارده به خود گفت که مسئولیت های گذشته را قبول داشته و هیچگونه دفاعی ندارم.
منبع:
روزنامه کیهان، ۲۰ و ۲۲ فروردین ۱۳۵۸
روزنامه اطلاعات ۲۰ و ۲۲ فروردین ۱۳۵۸
