دکتر کاوه احمدی علی آبادی
عضو هیئت علمی دانشگاه آبردین با رتبه پروفسوری
عضو جامعه شناسان بدون مرز
سوریان بدانند که فراموش شان نکردیم. تنها استراتژی نبرد در پهنه رزم سوریه اقتضای جنگی فرسایشی می کند که زمانبر است.
همین پیروزی های اخیرتان گرچه حاصل رشادت های شما بوده، اما بدون کارهای ضروری در طرف مقابل بدست نیامده است. شما شاهد بودید که در سلسله پیروزی های اخیرتان، نیروهای اسد عقب نشینی های وسیع کردند و حتی قبل از عقب نشینی سربازان، فرماندهان رده بالا و مشاوران عقب نشینی کردند. قبل از آن، فرماندهان رده میانی که مخالف عقب نشینی بودند، حذف شدند و سپس تعدادی از فرماندهان میدانی تحت امر عقب نشینی کردند و فرماندهان میدانی دیگر، چون خود را در مضیقه دیدند از ترس قتل عام شان عقب نشینی کردند و آنانی نیز که ماندند، به محاصره افتادند. پس کارها طبق نقشه ای پیچیده، دقیق و گام به گام پیش رفت تا این پیروزی های اخیر به بار نشست که مهمتر از تصرف مناطق و شهرهای مختلف، تلفات بالای انسانی و تسلیحاتی و حتی روانی نیز به نیروهای اسد وارد شد.
با این همه، پیروزی نهایی آن گونه که شما آرزومندید، حاصل نمی شود و سناریوی فروپاشی، بهترین گزینه نه برای شما و نه ماست. آن گاه تازه دچار گرفتاری بزرگتری از زمانی خواهید شد که اسد حاکمیت دمشق و شهرهای بزرگ و مهم را در دست دارد. پس از فروپاشی اسد قرار است با داعش دولت ائتلافی تشکیل دهید؟! قبلاً به شما خاطر نشان کردم که حتی اگر با جنگ ها و تلفات بسیار حکومت اسد را ساقط کرده بودید، حالا داشتید مناطق تصرف شده را با تلفاتی باز بیشتر به داعش واگذار می کردید. پس فروپاشی و به خصوص فروپاشی ناگهانی حکومت اسد با توجه به شرایط میدانی حاکم بر سوریه، سناریوی مطلوب نیست. سناریوی مطلوب و هدف، نابودی تدریجی نیروهای اسد، داعش و القاعده بدست یکدیگر است. هزینه مبارزه با تروریست های سراسر جهان را که در سوریه جمع شده اند، قرار است اسد و ملاها و پاسداران ایران بپردازند نه شما یا هیچ کس دیگر و حداقل نه بیش از این. حتی اگر رژیم ایران از اسد حمایت نمی کرد و کمبود تسلیحات و نیروهای انسانی و سایر مایحتاج اش را رفع نمی کرد، برای کسب سناریوی مطلوب می بایست آن توسط کسانی دیگر صورت می گرفت تا رژیم اسد ناگهان فرو پاشیده نشود، بلکه به تدریج به همراه تروریست ها نابود شود؛ چه بهتر که هزینه این سناریوی مطلوب ما را رژیم کثیف ایران داوطلبانه می پردازد و با جان و مال و با گوشت و خون و پوست شان (وقتی می گویم که پیروزی در سوریه و منطقه بر آدم کشان و آدمخواران و ایدئولوژی های شیطانی طی شطرنجی حساب شده حاصل می شود، یعنی این گونه).
علاوه بر آن، اساساً هدف ما در صفحه سوریه تنها سقوط اسد نیست که زمینگیر کردن رژیم ایران نیز هست. با فروپاشی اسد، کلیه کمک های مالی، تسلیحاتی و انسانی رژیم ایران قطع می شود، در حالی که هدف ما این است در شرایط تحریم اقتصادی و کاهش قیمت نفت، رژیم ایران زیر بار این هزینه هایی که برای متحدانش به خصوص اسد و حوثی های یمن و حزب الله لبنان می دهد، دچار همان بحرانی شود که شوروی سابق شد؛ البته مدتی است این بحران خود را نشان داده (در ابعاد مختلف که بعد اقتصادی تنها بارزترین شان است)، اما برای شکستن استخوان های شان بازی باید بدرستی همچنان ادامه یابد.
اما آنچه مرا از پیروزی های اخیر بیشتر خوشحال و شگفت زده کرد، علاوه بر اراده عظیم مردم و مبارزان سوریه در مقاومت در دشوارترین شرایط، حفظ عاطفه انسانی و توجه به نیازهای مردم، دادن خدمات به آنان و به خصوص مایه گذاشتن از تمام وجودتان برای کمک به وضعیت فاجعه بار کودکان بوده و هست. این است بیّنه بزرگ تفاوت راه حق و باطل با یکدیگر نه تفاوت در نام گذاری ها و پرچم ها و شعارها و تظاهرات و یا حتی پیروزی دنیوی در میدان جنگ. اما متأسفانه ائتلاف خارج نشین سوریه تا حدی ناامید کننده ظاهر شد. از زمانی که طی انتخابات هیئت مدیره جدید معلوم شد که افراد متمایل به ترکیه جایگزین افراد متمایل به عربستان شدند، احساس نگرانی کردم و اقداماتی بعدی شان نگرانی ام را به ثبوت رساند. مدتی است که ائتلاف سوریان خارج نشین به تریبونی بدل شده که تنها اعلامیه هایی تند و سرزنش آمیز می خواند و بس. بی شک کار ائتلاف قابل تقلیل به اعلامیه و آن هم اعلامیه های شعارگونه نیست و جنگ را هم رزمندگان می کنند و نتیجه ای که در جبهه ها گرفته می شود باید توسط نقش مکمل ائتلاف خارج نشین حاصل شود، نه جانشین آن (که در اعلامیه اخیر ائتلاف به جای رفتن به ژنو، منتظر ماندن برای دستاوردهای حاصل از جبهه های نبرد توصیه شده بود). مقاماتی از ترکیه که این ابلاغیه ها را به شما می دهند، اگر درایت داشتند در خطیرترین شرایط منطقه ای ترکیه را به منزوی ترین کشور منطقه و جهان بدل نمی کردند و تنها اگر سازمان های امنیتی شان برای تعبیر خواب های خلاف اسلامی برخی از مقامات ترک، این همه داعشی و القاعده ای را با تجهیزات و تسلیحات کامل به سوریه نریخته بودند، این همه فاجعه و کشتار در منطقه راه نیافتاده بود (و توصیه من این است به همان نمایشی هایی که در کاخ های شان با سربازانی با لباس های عثمانی راه می اندازند، بسنده کنند و با آن مشغول باشند و بیش از این مردم منطقه را قربانی خواب های کودکانه شان نسازند؛ و مقامات ترک بدانند جرم کسانی که به آدم کشان داعش کمک می کنند، از کسانی که به جانیان اسد کمک می کنند، کمتر نیست و هر دو شریک جرم جنایات های صورت گرفته هستند) که دورنمای سقوط اسد، جایگزینی داعش را به غربی ها نشان دهد و موجب شود تا دست روی دست بگذارند و آدمکشان را بر آدمخواران ترجیح دهند. اخوانی ها نیز با دوستی های خاله خرسه و توصیه های همین آقایان (حتی اگر با مقامات روسیه که متحد اسدند، رایزنی کنید به نتیجه مطلوب تر می رسید تا با آنان) در همان دامی گرفتار شدند که می بینید و بدانید که دوست نادان از “دشمن دانا” بر ای تان خطرناک تر است. پیرامون راهی که برگزیده اید، مختارید ولی بدانید همان گونه که تروریست ها نسبت به کشتار کودکان سوریه مقصر و مسئول اند، شما نیز مسئول اید و اگر نمی توانید جلوی رنج شان را بگیرید با عدم درایت نباید بر آن بیافزایید. مردم عادی و زنان و کودکان سوریه گناهی نکردند که وسط شهرها و روستاها میان نیروهای رزمی مختلف گیر افتاده اند و کار اعضای ائتلاف در خارج کشور استراحت در هتل های 5 ستاره و صدور اعلامیه و مرثیه خوانی نیست، بلکه باید به شکلی فعال و پویا به رایزینی های مختلف و فشرده با همه کشورها بپردازید تا راهی برای آتش بس در مناطق مسکونی بیابید که همه طرف ها بدان رضایت دهند و بتواند عملی شود. وقتی که دیپلمات های آمریکایی را به همراه خود دارید، یعنی قوی ترین و خلاق ترین استراتژیست های جهان را در اختیار دارید و به وقتی با وجود آنان نمی توانید از طریق مذاکره به پیش بروید، یعنی مشکل بزرگی نزد خودتان هست، جدای از این که مشکلات متعددی نزد حکومت اسد هست. از آنان رایزنی و مذاکره را چون یک کارآموز یاد بگیرید که هم امروز و هم برای اداره سوریه فردا بسیار بدردتان می خورد، بیش از سلاح هایی که اینک در اختیار دارید.
