تغییرات در مسیر رسمی فروش نفت از سال ۱۳۹۰ به بعد: در یک دهه‌ی اخیر، دولت‌ها با چالش‌های مالی بزرگی مواجه بوده‌اند.
به دلیل ناتوانی در تامین منابع مالی برای پرداخت بدهی‌های خود، سیاست “نفت‌پاشی” را به عنوان راهکاری انتخاب کرده‌اند. این سیاست به معنای تخصیص نفت به جای پول نقد است. اگرچه این رویکرد از دولت‌های پیشین آغاز شده بود، اما در دولت چهاردهم نیز ادامه یافته است. به عنوان مثال، بودجه ۱۳۴ هزار میلیارد تومانی که به نیروهای مسلح اختصاص داده شده است، قرار است از طریق واگذاری نفت خام تامین شود.
این رویکرد در دولت‌های قبلی نیز مورد استفاده قرار گرفته و شرایط تحریمی باعث تداوم آن شده است.
دیدگاه کارشناس انرژی، سعید میرترابی: طبق روال رسمی، شرکت ملی نفت ایران باید نفت را در چارچوب قراردادهایی با اسناد مالی معتبر بفروشد و درآمد حاصل از آن را به خزانه واریز کند. اما تحریم‌ها این فرآیند را به چالش کشیده‌اند. از سال ۱۳۹۰ به این سو، مسیر رسمی فروش نفت دچار مشکلاتی شده است و دولت‌ها تصمیم گرفته‌اند تا به نوعی تحریم‌ها را دور بزنند. منبع: هم‌میهن
