گزارش مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درباره مسایل گذشته و حال برنامه هسته‌ای ایران در پانزده صفحه به علاوه یک صفحه ضمیمه منتشر شد.
به گزارش ایسنا متن کامل این گزارش به شرح زیر است:
“گزارش نهایی در مورد مسایل مورد اختلاف در رابطه با فعالیت‌های گذشته و کنونی مربوط به برنامه هسته‌ای ایران
A- معرفی‌نامه
1. گزارش مدیرکل آژانس خطاب به شورای حکام در مسیر نقشه راه به دست آمده میان آژانس و ایران و در راستای شفاف‌سازی مسایل مورد اختلاف مربوط به گذشته و حال برنامه هسته‌ای ایران شامل ارزیابی نهایی همه مسایل مورد اختلاف گذشته و کنونی است که در گزارش نوامبر سال 2011 دبیرکل آژانس مطرح شده بود.
این گزارش بر پایه همه اطلاعات امنیتی است که از طریق اجرای معاهده ان پی تی توسط ایران چارچوب همکاری، نقشه راه و برنامه جامع اقدام مشترک در اختیار آژانس قرار گرفته است.
A.1. نگرانی‌های آژانس
2. از سال 2002 به بعد آژانس به صورت روز افزون در مورد وجود احتمالی اقدامات هسته‌ای مخفیانه شامل سازمان‌های نظامی که نیز شامل فعالیت‌های مربوط به توسعه کلاهک هسته‌ای برای موشک‌ها بوده احساس نگرانی کرده است.
در گزارش 2011 دبیرکل آژانس، اختلافات مربوط به ابعاد نظامی برنامه هسته‌ای ایران مشخص شده و از ایران خواسته شده تا این ابهامات را برطرف سازد. گزارش نوامبر 2011 به بررسی جزییات همه اطلاعاتی که در این‌باره در اختیار آژانس قرار گرفته شده پرداخته است. این اطلاعات نشان می‌داد که ایران اقداماتی را در زمینه توسعه چاشنی‌های انفجاری هسته‌ای انجام داده است. این اطلاعات هم‌چنین نشان می‌دهد که تا قبل از سال 2003 این اقدامات تحت یک برنامه منظم انجام شده و این‌که برخی از این اقدامات ممکن است تا (2011) ادامه داشته باشد.
3. اطلاعاتی که در گزارش آژانس آمده بود از طریق منابع مستقل و معتبر زیادی در اختیار آژانس قرار گرفت که این منابع شامل تلاش‌های خود آژانس و برخی از اعضای آن و هم‌چنین خود ایران می‌شد.
این گزارش در مورد موضوعات فنی و هم‌چنین مربوط به افراد و سازمان‌های مربوطه از استحکام کافی برخوردار بود. بر اساس همین ملاحظات و با آگاهی به دانش جامع آژانس در مورد برنامه هسته‌ای ایران و سیر تکاملی آن آژانس اطلاعاتی را که گزارش خود را بر آن استوار ساخته بود کامل و معتبر می‌دانست.
4. آژانس از ایران درخواست کرد تا بدون هرگونه تاخیر با آژانس در جهت ایجاد شفاف‌سازی لازم در مورد ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته‌ای خود که در این گزارش (سال 2011) مطرح شده بود به طور مستمر همکاری کند.
A.2. قطعنامه‌های پیشین شورای حکام و شورای امنیت
5- شورای امنیت سازمان ملل تایید کرده است که گام‌های تعیین شده از سوی شورای حکام در قطعنامه‌هایش برای ایران الزام‌آور است. در سال‌های بین 2006 تا 2010 شش قطعنامه‌ی شورای امنیت بر اساس فصل هفت منشور سازمان ملل به تصویب رسید که طبق مفاد این قطعنامه‌ها الزام‌آور هستند.
6- شورای امنیت به ویژه در قطعنامه 1929 خود در ژوئن 2010 بار دیگر بر الزامات ایران برای همکاری کامل با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در خصوص تمام مسایل باقی‌مانده در کنار دیگر موارد که به طور خاص موجب افزایش نگرانی‌ها درباره ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای ایران می‌شود، از طریق ارائه دسترسی فوری به تمام سایت‌ها، تجهیزات، افراد و اسناد مورد درخواست آژانس تاکید کرد.
7- در پی انتشار گزارش نوامبر 2011 مدیرکل آژانس شورای حکام در قطعنامه خود در نوامبر 2011 در کنار دیگر موارد تاکید کرد که ایران و آژانس باید گفت‌وگوهای خود را آن‌گونه که در این قطعنامه اضطراری در خصوص مسایل باقی‌مانده شامل آن‌هایی که موجب افزایش نگرانی درباره ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای ایران در نظر گرفته شده است با هدف شفاف‌سازی در خصوص این مسایل افزایش دهند.
8- شورای حکام در تکمیل گزارش مدیرکل آژانس در اوت 2012 (Gov/2012/37) در قطعنامه سپتامبر 2012 خود (Gov/2012/50) در کنار دیگر موارد تصمیم گرفت که همکاری ایران با درخواست‌های آژانس آن‌گونه که در قطعنامه مربوط به مسائل باقی‌مانده در نظر گرفته شده، برای بازگرداندن اعتماد بین‌المللی نسبت به ماهیت صرفا صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران ضروری و اضطراری است.
B. تلاش‌ها برای بررسی نگرانی‌های آژانس تا نوامبر سال 2011
B.1. رویکرد منظم
9- آژانس و ایران از ژانویه 2012 تا مه 2013 در تهران و وین با هدف دستیابی به توافق بر سر یک سند رویکرد منظم برای حل تمام مسایل باقی‌مانده در ارتباط با برنامه هسته‌ای گذشته و حال ایران 10 بار گفت‌وگو کردند. هر چند هیچ نتیجه مشخصی در جریان این گفت‌وگوها حاصل نشد. آژانس و ایران، در اکتبر سال 2013 به این نتیجه رسیدند، از آنجایی که مذاکرات به بن‌بست رسیده است و هیچ چشم‌اندازی برای توافق بر سر این سند وجود ندارد، یک رویکرد جدید با هدف تضمین ماهیت صرفا صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران باید به دست آید.
B.2. چارچوب همکاری
10- آژانس و ایران، در 11 نوامبر سال 2013 یک بیانیه مشترک در خصوص چارچوب همکاری (موسوم به چارچوب همکاری) را امضا کردند که در آن بر سر همکاری بیشتر در مورد فعالیت‌های شفاف‌سازی که باید توسط آژانس برای حل تمام مسایل گذشته و حال صورت گیرد به توافق دست یافتند. هم‌چنین توافق کردند که به صورت گام به گام با این فعالیت‌ها پیش بروند.
11- آژانس و ایران در کنار چارچوب همکاری، روی یک سری از گام‌ها به توافق رسیدند که هر یک شامل تعدادی از گام‌های عملی است که باید توسط ایران اجرا شود. 15 مورد از این 18 گام عملی مربوط به جنبه‌های مختلف برنامه هسته‌ای اعلام شده ایران بوده است که این کشور پیش از پایان سال 2014 انجام داده بود. سه گام عملی دیگر به ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای ایران مربوط بوده است که هدف هر یک از آن‌ها شفاف‌سازی حیطه‌های نگرانی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بود که در ضمیمه سال 2011 آمده است. ایران تا ژوئیه 2015 اولین بار این سه گام عملی را اجرا کرد و گفت‌وگوهای فنی با آژانس برای دو گام دیگر انجام شد.
12- مدیرکل آژانس و دکتر علی اکبر صالحی رییس سازمان انرژی اتمی ایران در 14 ژوئیه 2015 نقشه راه را امضا کردند. آژانس و ایران توافق کردند که در ادامه همکاری‌شان طبق چارچوب همکاری، گفت‌وگو و همکاری‌هایشان را آن‌گونه که در قطعنامه در نظر گرفته شده بود تا پایان سال 2015 برای حل تمام مسایل باقی‌مانده گذشته و حال که تاکنون میان آژانس و ایران حل نشده است، تسریع بخشند و تقویت کنند. اقداماتی که در نقشه راه مورد توافق قرار گرفت در ضمیمه یک آمده است.
B.3. قطعنامه 2231 شورای امنیت
13- شورای امنیت در 20 ژوئیه سال 2015 قعطنامه 2231 را به تصویب رساند که در آن، در کنار دیگر موارد، دوباره تاکید کرد که ایران باید به طور کامل با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی همکاری کند تا بتواند تمام مسایل باقی‌مانده را آن‌گونه که در گزارش‌های آژانس آمده است حل و فصل کند.
