همانگونه که دلواپسان دوآتشه درون رژیم ملاها، به جان مسؤلان تراز اول رژیم اشغالگر(در حوزه مدیریت اجرائی ” حکومت آخوندی می افتند؛ و نسبت به همه امور جاری مملکت، بخصوص در ارتباط با وضعیت توافق هسته ای ایشان با غرب، به هر شکلی که بتوانند به آنها اعتراض می کنند. دلواپسان آمریکائی هم در مورد این مسأله، چنان درگیر نشان دادن واکنش های تند خودشان، به رئیس جمهور آمریکا و هیأت مذاکره کننده این کشور، که در رابطه با نتیجه به دست آمده از مذاکرات هسته ای بسیار نگران می باشند هستند؛ که تا حد قابل توجهی، نفس مذاکره کننده ارشد آمریکا، وزیر امور خارجه دولت حسین باراک اوباما را تنگ نموده اند؛ که وی را هم دچار نوع خاصی از دلواپسی در این رابطه نموده اند. تا جائی که اسباب هذیان گوئی آقای جان کری را نیز فراهم کرده اند!
کری که در بیشتر مواقع، هنگام نام بردن از سید علی خامنه ای، فقط به لقب حکومتی وی(آیت الله) اشاره می کند؛ و فقط لفظ ” آیت الله ” را مورد استفاده خود قرار می دهد؛ در جریان یک مصاحبه طولانی با جفری گولدبرگ نویسنده آمریکائی و خبرنگار روزنامه ” آتلانتیک” ، مراتب نگرانی خودش از کلک زدن هواداران اسرائیل در کنگره آمریکا به ” آیت الله ” که مراد وی رهبر هرگز آیت الله نبوده و نشده حکومت آخوندی است؛ ابراز نگرانی کرده، و دلائلی را هم در این باره مطرح نموده است!
جان کری آنقدر از دست دوست صمیمی اش، و از دست رقیب سرسخت خودش ” بنیامین ناتانیاهو” که نقش تلاش های کنگره آمریکا برای لغو نمودن توافقنامه اتمی را بر عهده دارد عصبانی شده است؛ که حتی جهت حفظ ظاهری آبروی اعضای کنگره آمریکا، که پیوسته مورد نفوذ حامیان اسرائیل می باشند هم سکوت ننموده است. جان کری به کنگره هشدار داده و گفته، که اگر آنها به این توافقنامه رأی ندهند؛ در واقع بدگمانی ها و تردیدهای خامنه ای را تصدیق کرده اند!
کری در این مصاحبه گفته: ” آیت الله دائما بر این باور است، که ما غیر قابل اعتماد هستیم، که با ما نمی توان مذاکره کرد، که ما به آنها کلک خواهیم زد. عدم تصویب کنگره، نهایت دوز و کلک خواهد بود. ” جان کری در ادامه استدلالش افزوده است؛ چنانچه توافقنامه به تصویب کنگره نرسد، سوءظن آیت الله تأیید خواهد شد و او دیگر هرگز به میز مذاکرات باز نخواهد گشت!
چرا باید وزیر امور خارجه آمریکا، از بازنگشتن خامنه ای به میز مذاکرات ابراز نگرانی بکند؟ مگر قرار است که مذاکرات باز هم ادامه پیدا بکند؟ نکته همین است، که آیا اصولا باز هم نیازی به مذاکرات خواهد بود؟ اگر چنانچه این نیاز احساس بشود؛ در چه موردی باید مذاکرات دیگری را شاهد باشیم؟ اخیرا خانم وندی شرمن، یکی دیگر از مذاکره کنندگان هسته ای، در پاسخ به برخی از سناتورهای آمریکائی گفته است؛ که رونوشت متن توافق میان دولت جمهوری اسلامی با آقای یوکیو آمانو رئیس آژانس بین المللی اتمی را در هیچ کجا منتشر نخواهند کرد؛ و هیچکس آن را نخواهد دید. مگر مسؤلان مستقیم و ارشد این آژانس، که تصمیم گیرندگان اصلی آن می باشند!
بنابراین، امکان دارد که میان مدیرکل آژانس و مسؤلان رژیم آخوندی مطالبی مطرح شده باشد؛ که در صورت عدم موافقت دولتمردان آمریکائی با بعضی از مفاد آن، بازگشت به میز مذاکرات امری اضطراری به نظر برسد؛ و ماجرای سریال دائمی ” نشست های هسته ای ” سناریوئی ممتد گرد و نمایش مداوم آن لازم به نظر برسد. در آن صورت نیاز حضور یافتن مجدد تیم مذاکره کننده ایرانی حتمی به نظر خواهد رسید. به همین خاطر آقای کری می پندارد که باید ” علاج این واقعه را قبل از وقوع یافتن آن کرد. ” !
از زمان سقوط حکومت پادشاهی در ایران، و بر سر کار آمدن رژیم منفور اسلامی در میهن ما، و از هنگامی که جنگ هشت ساله میان ایران و عراق درگرفت، از وقتی که صدام حسین به کویت حمله کرد؛ و سپس آمریکا عراق را اشغال نمود. از همان موقعی که برج های دوقلوی آمریکا، مورد تهاجم هواپیماهای ” القاعده ” !!!! (فرض کنید که واقعا القاعده موجب تخریب آنها شدند.) قرار گرفتند؛ و از همان زمان که نظامیان آمریکائی برای مبارزه با گروه تروریستی ” القاعده ” به کشور افغانستان حمله کرد و آنجا را نیز اشغال نمود. هدف بعدی اینها حمله نظامی به ایران بوده، تا که پایگاهی هم درون ایران برای خودشان به وجود بیاورند. پیش تر هم که در ممالک ترکیه و پاکستان و ترکمنستان هم پایگاه نظامی داشته اند و همچنان نیز دارند. هدف اصلی آنها از به نمایش گذاشتن چنین ” خیمه شب بازی ” هائی که اجرا نموده اند چیست؟!
چه بسا در آتیه نه چندان دور، روابط سیاسی و اقتصادی حکومت ملاها با ینگه دنیا، چنان حسنه گردد که نیل به چنین هدفی(ایجاد یک پایگاه نظامی آمریکائی در ایران) هم تحقق بیابد. ولی اگر آخوندها به سبب روابط نزدیکی که با همسایه شمالی ما با روسیه تزاری دارند؛ با همه دوستی شان که با آمریکائی ها پیدا بکنند؛ هرگز به ایشان اجازه ایجاد کردن پایگاه نظامی را ندهند. از اینرو وزیر امور خارجه آمریکا، که مانند رئیس جمهوری کنونی و سایر سیاستمداران دیرینه شان، دچار حواس پرتی های سیاسی می باشند؛ ناگزیر می گردند، که به خاطر تحقق بخشیدن به آرمان چندین ساله سیاستمداران خودشان(تک قطبی نمودن جهان)، و بی رقیب ساختن کشورشان در دنیا، اگر سران جمهوری اسلامی، در این مورد با ایشان همکاری نکنند؛ با حملات نظامی مشابه با آنچه که در عراق و افغانستان انجام دادند. از ایجاد یک پایگاه نظامی محدود در ایران دل بکنند؛ اما تا زمان جامه حقیقت پوشاندن به آرزوی همیشگی خود، چنان در ایران جا خوش کنند؛ تا هنگام یک حمله اساسی نظامی به جائی که چندین سال است به عنوان قطب قدرتمند دیگری در گیتی مطرح است فرا برسد. و پس از ویران و بی مقدار نمودن روسیه تزاری در حیطه بین المللی و سیاسی و اقتصادی و فضائی، جهان را به یک دهکده بزرگ که همیشه تحت قیمومیت خودشان باشد بدل نمایند!
محترم مومنی
