اخترشناسان استرالیایی یک ابر فسیلی کشف کرده‌اند که می‌تواند بقایای حاصل از مه‌بانگ باشد.
بخشی از انفجار بزرگ یا “مه‌بانگ”(Big Bang) که هنوز در فضا شناور است، می‌تواند مسیر شناسایی نحوه ایجاد ستاره‌ها و کهکشان‌ها را در نظر محققان تغییر دهد.
“فرد رابرت” دانشجوی Ph.D و پروفسور “مایکل مورفی” از دانشگاه فناوری “سوئین‌برن”(Swinburne) استرالیا، یک ابر فسیلی را کشف کرده‌اند که می‌تواند به ردیابی مه‌بانگ منجر شود.
اخترشناسان می‌گویند این ابر، تابش خاصی از مواد را که به یک ابرسیاه‌چاله فرو می‌روند را نشان می‌دهد.
اما چه چیزی این ابر را خاص می‌کند؟
رابرت گفت: ما اختروش‌هایی را هدف قرار دادیم که محققان قبلی تنها سایه‌هایی از هیدروژن آنها را داشتند و به عناصر سنگین در طیف‌های با کیفیت پایین را در اختیار نداشتند. این کار به ما اجازه داد تا چنین فسیل نادری را به سرعت با زمان دقیق در تلسکوپ دوقلوی رصدخانه “کک”(Keck) کشف کنیم.
این جفت تلسکوپ، قدرتمندترین تلسکوپ‌های نوری جهان، در مائوناکای هاوایی است.
این ابر، خالی از فلز است. آن چیزی که این ابر گازی را از دیگر همنوعانش در جهان جدا می‌کند، این است که حاوی 1.5 میلیارد سال دانش است و از آن زمان تاکنون تغییر چندانی نکرده است.
رابرت گفت: اگر این ابر حاوی هیچ عنصر سنگینی نباشد، باید کمتر از یک ده هزارم از بقایایی باشد که ما در خورشید می‌بینیم. تعجب‌آورترین توضیح این است که این یک اثر باستانی از مه‌بانگ است.
این ابر آنقدر منحصر به فرد است که حتی آلوده به ستارگان انفجاری نشده است. سطوح پایین فلزات در این ابر، پرسش‌هایی در مورد ریشه‌های آن را مطرح می‌کند.
اما جزئیات در حال حاضر بسیار کم هستند و باید تا زمانی که محققان نتایج مطالعه خود را در نشریه انجمن سلطنتی نجوم(Royal Astronomical Society) منتشر می‌کنند، منتظر ماند.
این سومین ابر فسیلی است که از زمان کشف نخستین ابر فسیلی در سال 2011 مورد بررسی قرار می‌گیرد.
به گزارش ایسنا و نقل از اسپیس، پروفسور “میشل فوماگالی” از دانشگاه دورهام(Durham) اولین ابر فسیلی را کشف کرد و پروفسور “جان اومیرا” کسی بود که دومین ابر فسیلی را کشف کرد تا “فرد رابرت” و “مایکل مورفی” تبدیل به کسانی شوند که سومین ابر فسیلی تاریخ را کشف می‌کنند.
