محققان ناسا با استفاده از تلسکوپ‌های رادیویی و دوربین‌های ماورا بنفش مستقر در “رصدخانه پویایی‌شناسی خورشید” چگونگی رفتار پلاسما در اتمسفر خورشید را کشف کردند.
در مطالعه‌ای که در مجله “نیچر” منتشر شد، محققان نگاهی عمیق‌تر به چهارمین حالت ماده یعنی “پلاسما” انداخته‌اند.
ماده‌ای که علاوه بر عجیب بودن، کمتر شناخته شده است.
پلاسما یکی از چهار حالت اصلی ماده است. (سه حالت دیگر: جامد، مایع، گاز). پلاسما گاز شبه‌خنثایی از ذرات باردار و خنثی است که رفتار جمعی از خود ارائه می‌دهد. واژه پلاسما به گاز یونیزه شده‌ای گفته می‌شود که همه یا بخش قابل توجهی از اتم‌های آن یک یا چند الکترون از دست داده و به یون‌های مثبت تبدیل شده باشد.
یافته‌های جدید محققان می‌تواند کلیدی برای ایجاد ژنراتورهای ایمن، پاک و کارآمد انرژی هسته‌ای باشد.
اغلب مواد روی کره زمین به صور جامد، مایع و گاز پدید می‌شوند. ولی شایع‌ترین شکل بروز مواد در کیهان “پلاسما” است.
ماده بی‌ثباتی که خورشید را تشکیل می‌دهد.
علی‌رغم شایع بودن این ماده، بسیار ناشناخته است. زیرا پلاسما در زمین کم یافت می‌شود. محققان هم برای مطالعه این ماده باید شرایط ویژه‌ای از فضا را ایجاد کنند.
ولی می‌توان گفت خورشید، بهترین آزمایشگاه طبیعی است که می‌توان از آن برای بررسی پلاسما استفاده کرد.
در این راستا محققان توانستند با استفاده از تلسکوپ‌های رادیویی و دوربین‌های ماورا بنفش مستقر در “رصدخانه پویایی‌شناسی خورشید” نشان دهند که پلاسمای خورشید می‌تواند معمولاً نور رادیویی ایجاد کند که مانند یک فانوس دریایی پالس ساطع می‌کند.
این برای اولین بار است که محققان توانسته‌اند پالس‌های رادیویی را این چنین تصور کنند و دقیقاً ببینند که چگونه پلاسما در جو خورشید ناپایدار می‌شود.
مطالعه چگونگی رفتار پلاسما در خورشید به محققان اجازه می‌دهد که رفتار این ماده در خورشید را با رفتار آن در زمین مقایسه کنند.
هم‌اکنون محققان در تلاش هستند که ژنراتورهای انرژی هسته‌ای بسازند که در مقایسه با راکتورهای فعلی ایمن‌تر و پاک‌تر هستند. ولی مشکل پلاسماهای همجوشی هسته‌ای این است که بسیار ناپایدار هستند. به محض اینکه پلاسما شروع به تولید انرژی می‌کند، برخی از فرآیندهای طبیعی این واکنش را خاموش می‌کنند.
به گزارش ایسنا و به نقل از تک‌تایمز، پیتر گالاچر، از “مؤسسه مطالعات پیشرفته دوبلین” (DIAS) اظهار کرد، دانستن اینکه چگونه پلاسما در خورشید ناپایدار است، می‌تواند به محققان کمک کند که چگونه ناپایداری این ماده در زمین را به کنترل خود درآورند.
