دانشمندان فسیل سه دایناسور جوان را در حالی که مانند مرغ‌های امروزی در کنار هم نشسته بودند، یافتند که مربوط به 70 میلیون سال پیش می‌شوند.
این دایناسورها به گونه جدیدی از «خاگ دزد گوشتخوار» تعلق داشته‌اند که گروهی از دایناسورهای پرداری بودند که در آسیا و آمریکای شمالی می‌زیستند.
یافته‌ها حاکی از آن است که دایناسورهای کشف‌شده مانند پرنده‌های امروزی در کنار یکدیگر خوابیده بودند و به احتمال زیاد یک خانواده بودند. کشف قابل توجه این حیوانات ماقبل تاریخ، چیزی به شواهدی که تاکنون به دست آمده می‌افزاید بدان معنا که این مخلوقات ماقبل تاریخ به همنوعان پردار خود تکامل یافته‌اند.
محققان دانشگاه آلبرتا، کانادا بر این باورند که این فسیل‌ها، نمونه‌های منحصر به فردی هستند. در واقع، کشف اسکلت حفظ شده در شرایط حیات به گونه‌ای که دو اسکلت کامل و بخش‌هایی از اسکلت سوم قابل توجه است.
بقایای شگفت‌انگیز این سه اسکلت جوان که به «خاگ دزد» معروفند، در یک چارچوب فسیلی محبوس شده است که به طور غیر قانونی از مغولستان صادر شده‌اند. این دایناسورهای پرنده که اجداد پرندگان امروزی محسوب می‌شوند، همگی یک گونه و هم سن بوده‌اند.
کنار هم خوابیدن رفتاری است که امروزه در بسیاری از پرندگان از جمله مرغ‌ها و پنگوئن‌ها مشاهده می‌شود. این سه فسیل همگی دارای ویژگی‌هایی بوده‌اند که نشان می‌دهد آنها متعلق به گونه کاملا جدیدی هستند.
به نظر می‌رسد سایر فسیل‌های کشف‌شده در مغولستان نیز به به این گونه‌های جدید تعلق دارند و تاریخ حیات این حیوانات را بیشتر می‌کنند. تاج بزرگ و چشمگیری که روی سر آن وجود دارد، حتی در سنین پایین هم یافت نمی‌شود. این گونه دایناسور، دمی دارد که با بالا رفتن آن، به مرور کوتاه‌تر می‌شود و برخی از این استخوان‌ها در طول زمان به هم جوش خورده‌اند.
تاج و دم این فسیل‌ها شواهدی از نوع جفت‌یابی آنها را نشان می‌دهد که مانند طاووس یا بوقلمون‌های امروزی جفت‌یابی می‌کردند. منشاء کنار هم قرار گرفتن پرندگان هنوز بین محققان مورد بحث است بنابراین، این نمونه، اطلاعات ارزشمندی از عادات «ددپایان» یا «تروپودها» را ارائه می‌دهد. تروپودها، دایناسورهای گوشتخوار و دوپایی بودند که «تی‌رکس» یکی از آنها بوده است.
این منطقه چند دهه به محل کشف فسیل‌های دایناسوری معروف بوده است که اطلاعات آن به خوبی حفظ شده است تا گوشه‌ای رفتارهای این جانوران را بیان کند. این در دوران کرتاسه که حدود مییون سال پیش به پایان رسید، مملو از دریاچه و جنگل بوده است که در امتداد آن فوران‌های آتشفشانی به حفظ این فسیل‌ها کمک کرده است.
هر ساله، خاک این منطقه به کمک بارندگی‌ها، یخ‌زدگی و خسارت‌های ناشی از باد فرسایش می‌یابد و بیشتر فسیل‌ها در معرض خطر قرار می‌گیرند. در حال حاضر، آخرین بقایای این منطقه ویژگی کلی از پرندگانی شبیه دایناسور را نشان می‌دهد.
محققان در سال 2004 و دایسناسور کوچک و متعلق به اوایل دوره کرتاسه را با عنوان «Mei» پیدا کردند. این جانور بزرگ جثه چشمان بزرگ و آرواره‌ای با دندان‌های بسیار تیزی داشته است. این دایناسور که به معنای «اژدهای خواب» است.
به گزارش آنا به نقل از دیلی‌میل،محققان دایناسور کوچک‌تری از Mei را یافته بودند که آن هم در وضعیتی مانند قرار گرفتن در حالت خواب قرار داشته است. اما این اولین باری است که کشف سه فسیل در کنار یکدیگر اتفاق افتاده است.
