کشف فسیل گونه جدیدی از دایناسور مشهور به “ارباب نیزه”

پژوهشگران آلمانی طی بررسی‌های خود در برزیل، گونه جدیدی از دایناسور را شناسایی کرده‌اند که به “ارباب نیزه” مشهور شده است.

پژوهشگران به تازگی، گونه جدیدی از دایناسور را شناسایی کرده‌اند که ویژگی‌های غیرمعمولی دارد. از این ویژگی‌های غیرمعمول می‌توان به وجود یک یال بلند از جنس خز و ساختارهای میله‌مانند اشاره کرد که از پشت این دایناسور بیرون آمده‌اند.

این دایناسور، حدود ۱۱۰ میلیون سال پیش و در دوره “کرتاسه”(Cretaceous) می‌زیسته است. “دینو فری”(Dino Frey)، پژوهشگر “موزه ایالتی تاریخ طبیعی کارلسروهه”(SMNK) آلمان و همکارانش هنگام بررسی صفحات سنگ آهک در شمال شرق برزیل، این گونه از دایناسور را شناسایی کردند.

آنها با کمک اشعه ایکس، تصاویری با وضوح بالا از صفحات سنگ آهک ثبت کردند که تنه گونه ناشناخته‌ای از دایناسورها را با طول تقریبی ۵۰ سانتی‌متر نشان می‌داد.

پژوهشگران، دو ساختار میله‌مانند را شناسایی کردند که از هر شانه بیرون آمده بودند. این ساختارهای ۱۵ سانتی‌متری، از جنس کراتین هستند که در موها و ناخن‌های ما نیز وجود دارد. به گفته فری، این ساختارهای میله‌مانند، احتمالا برای جذب جفت و یا ترساندن رقیبان به کار می‌رفته‌اند.

“مایکل بنتون”(Michael Benton)، پژوهشگر “دانشگاه بریستول”(University of Bristol) انگلستان گفت: این ساختارها بیشتر روی بدن هیچ دایناسور دیگری دیده نشده‌اند. این فسیل، محافظت شگفت‌انگیز ساختارهایی به غیر از اسکلت از جمله بقایای پوسیده روده و اندام‌های بدن و همچنین ساختارهای میله‌مانند را نشان می‌دهد.

پژوهشگران، نام این دایناسور را “Ubirajara jubatus” به معنی “ارباب نیزه‌” گذاشته‌اند. پژوهشگران با توجه به‌ ستون فقرات این دایناسور حدس می‌زنند که گونه‌ای از یک دایناسور نر جوان باشد اما نمی‌توانند این حدس را تایید کنند زیرا فسیل، ناتمام است.

همچنین، بقایای به جا مانده از دایناسور، یالی طولانی و ضخیم از جنس خز را نشان داد که به خوبی حفظ شده و در قسمت پشت این موجود قرار دارد. این یال در بلندترین نقطه خود، ۱۱ سانتی‌متر است. فری گفت: این بلندترین یالی به شمار می‌رود که تاکنون در دایناسورها اندازه‌گیری شده است.

پژوهشگران حدس می‌زنند که دایناسور با استفاده از عضلات ریشه موها می‌توانسته یال خود را پایین بیاورد و با این کار، امکان سرعت گرفتن، انتشار یا جذب گرما را فراهم کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از نیوساینتیست، این پژوهش، در مجله “Cretaceous Research” به چاپ رسید.