کشف شواهدی از وجود “سیاره نهم” در منظومه شمسی

0
130

اخترشناسان یک سیاره فراخورشیدی جدید کشف کرده‌اند که اولین سیاره در نوع خود است که دارای چنین مدار گریزنده از مرکز است و می‌تواند “سیاره نهم” منظومه ما باشد.

مدت هاست که دانشمندان در مورد “سیاره نهم” در منظومه شمسی با یک مدار عجیب نظریه‌پردازی می‌کنند و اکنون شواهد بیشتری وجود دارد که احتمال ممکن بودن آن را نشان می‌دهد.

محققان با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی “هابل” تشخیص داده‌اند که یک سیاره فراخورشیدی غول پیکر در فاصله ۳۳۶ سال نوری از ما به نام “HD 106906 b” دارای چنان مدار غیر عادی است که از لبه دیسک بقایای منظومه ستاره دودویی خود عبور می‌کند و هر ۱۵ هزار سال یک بار یک دور می‌زند. این مانند این است که سیاره “مشتری” از “کمربند کویپر” بگذرد.

محققان می‌گویند اگر “سیاره نهم” وجود داشته باشد، این همان نحوی است که ممکن است به دور خورشید ما بچرخد.

این سیاره فراخورشیدی غول پیکر برای اولین بار در سال ۲۰۱۳ کشف شده بود، اما به محاسبات مداری و اندازه‌گیری های دقیق “هابل” برای شناسایی مدار عجیب آن نیاز بود. این اولین سیاره در نوع خود است که دارای چنین مدار عجیب و غریبی است.

اینکه “HD106906 b” چطور به این مدار رسیده است، به شکل قطعی مشخص نیست، اما نظریه اصلی فرض می‌کند که نزدیک ستاره‌های میزبان خود تشکیل شده باشد و کشش درون دیسک گازی آن را به داخل کشیده باشد. سپس اثرات گرانشی دو ستاره میزبان، آن را به سمت بیرون شلیک کرده و یک ستاره در حال عبور، مدار آن را تثبیت کرده و مانع از تبدیل شدن آن به یک سیاره سرکش در جهان شده است.

این یافته‌ها همچنین ممکن است نگاهی نادر را به روزهای ابتدایی سیستم‌های ستاره‌ای، از جمله منظومه ما ارائه دهد. این سیستم ستاره‌ای تنها ۱۵ میلیون سال قدمت دارد، بنابراین به نظر می‌رسد مدت زمان زیادی برای تشکیل یک مدار این چنینی و شبیه به “سیاره نهم” نیاز نیست.

پرسش‌های بی پاسخ زیادی در این زمینه وجود دارد، اما برخی از آنها احتمالا به زودی پاسخ داده خواهند شد. محققان امیدوارند که با استفاده از تلسکوپ فضایی “جیمز وب” نه تنها داده‌های فعلی خود را تأیید کنند، بلکه تعیین کنند که آیا این سیاره در هنگام خروج، موادی را می‌گیرد یا حتی اینکه دارای یک سیستم کوچک از بقایا است یا نه.

به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت، همانطور که اکنون “HD106906 b” غیر عادی است، ممکن است اگر ستاره شناسان به شناخت بیشتری از آن برسند، عجیب تر هم بشود.