گروهی از باستان‌شناسان قسمت‌هایی از دو جمجمه انسان را در مرکز چین کشف کرده‌اند. احتمال دارد این جمجمه‌ها متعلق به یک گونه باستانی ناشناخته از انسان باشد.
قدمت این دو جمجمه به 105 هزار تا 125 هزار سال پیش بازمی‌گردد و آنها دارای ترکیبی متمایز از ویژگی‌های انسان و نئاندرتال‌ها هستند. جمجمه‌ها در طی یک حفاری در لینگ جینگ در شهرستان شوچانگ در استان هنان، بین سال‌های 2007 تا 2014 کشف شد.
جمجمه‌های بی‌هویت
با وجود هیجان اولیه‌ای که کشف جمجمه‌ها برای این گروه از باستان شناسان به ارمغان آورد، تاکنون هیچ آنالیز DNA قادر به استخراج نمونه‌ای از این جمجمه‌های باستانی نبوده است؛ بنابراین در حال حاضر هر گونه تعیین هویت بیشتر از این فسیل‌ها غیرممکن است. به همین خاطر دانشمندان به سادگی این دو جمجمه فسیل شده را «هوموی باستانی» نامیده‌اند.
محققان از آکادمی علوم چین در پکن و دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس جمجمه‌ها را «موزائیکی از ویژگی‌ها» توصیف کرده‌اند. پژوهشگران از شباهت‌های این جمجمه‌ها با سه گروه دیگر می‌گویند: این جمجمه‌ها الگوی تکامل انسان از نظر ریخت شناسی را در اوراسیای شرقی نشان می‌دهد. بعضی از ویژگی‌ها موروثی و شبیه به انسان‌های اوراسیای شرقی نخستین است، برخی دیگر از این ویژگی‌ها انشقاق یافته و مشترک با انسان‌های معاصر یا گونه‌های بعدی انسان است که در مکانی دیگر به جز اوراسیا ساکن بودند و برخی از ویژگی‌ها نیز شباهت نزدیکی به نئاندرتال‌ها دارد.
تجزیه و تحلیل‌ها، روند طولانی مدتی در زیست‌شناسی تطبیقی انسان را نشان می‌دهد و حاکی از وجود ارتباطات داخلی میان جمعیت سراسر اوراسیا در دوره بعد از پلیستوسن است. مغزهای بزرگ این انسان‌های باستانی، آنها را از «هومو ارکتوس» و سایر گونه‌های انسانی شناخته‌شده متمایز می‌سازد.
شیوجی وو، یکی از سرپرستان این پژوهش از آکادمی علوم باستان‌شناسی مهره‌داران و دیرینه-مردم‌شناسی چین، در این باره می‌گوید: «این فسیل‌ها می‌تواند نشان‌دهنده نوعی انسان ناشناخته یا یک انسان باستانی جدید باشد که تا 100 هراز سال پیش در شرق آسیا زندگی می‌کرده است».
تکه‌های جمجمه که در چین مرکزی یافت شده است
آیا این جمجمه‌ها با «دنیسوواها» ارتباط دارند؟
با وجود اینکه هنوز مشخص نیست بقایای یافت شده ارتباطی با انسان تبارهای دنیسووا، یک گروه از انسان‌های خاص که از طریق آنالیزهای DNA یک دندان و استخوان انگشت کشف شده در سیبری شناسایی شدند، دارند یا خیر؛ تعدادی از دانشمندان از سراسر جهان از بی‌میلی این محققان برای تحقیق و بررسی بیشتر درباره امکان مرتبط بودن این فسیل‌ها با دنیسوواها حیرت زده شده‌اند.
انسان تبارهای دنیسووا گونه‌ای مرموز هستند که در حال حاضر تنها سندی که وجود آنها را تایید می‌کند توالی DNA گرفته شده از یک استخوان انگشت و دندان پیدا شده در غاری در سیبری است. گمان می‌رود این گونه 100 هزار سال تا 50 هزار سال پیش می‌زیسته است، انسان تبارهای دنیسووا دارای ژنتیکی مشابه با انسان‌ها و نئاندرتال‌ها بوده‌اند؛ این واقعیت بسیاری از دانشمندان را مجاب کرده است که در یک برهه زمانی، دنیسوواها با انسان مدرن همزیستی و تولید مثل کرده است.
به گفته دانشمندان، این فسیل‌های قابل توجه قطعا شبیه به چیزی هستند که بسیاری از دیرینه-مردم شناسان تصور می‌کنند که دنیسوواها شبیه آن باشند.
استخوان انگشت دنیسووایی که در سال 2008 کشف شد
راه حلی به سبک DNA
بنابراین بزرگ‌ترین نگرانی متخصصان در حال حاضر این است که دانشمندان بتوانند با موفقیت یک تحلیل آزمایشگاهی را روی جمجمه‌ها اجرا کنند؛ هرچند متاسفانه این امکان وجود ندارد که ریخت‌شناسی جمجمه را به طور مستقیم از طریق DNA باستانی آن تشخیص داد. بنابراین دانشمندان امیدوارند که در پژوهش‌های آینده قادر به استخراج DNA از این جمجمه‌ها یا گونه‌های مشابه دیگر باشند.
به گزارش آنا؛ پروفسور کریس استرینگر از موزه تاریخ طبیعی لندن در این باره اظهار کرد: «متاسفانه، این جمجمه‌ها فاقد دندان هستند بنابراین قادر به مقایسه مستقیم آنها با دندان‌های بزرگ کشف شده از غار دنیسووا نیستیم. هرچند باید امیدوار باشیم که دانشمندان قادر به بازیابی DNA باستانی از این فسیل‌ها باشند تا دریابیم آیا این جمجمه‌ها به دنیسوواها تعلق دارند یا به گونه متفاوت دیگری ختم می‌شوند».
