باستان‌شناسان موفق به کشف اولین DNA از یک زن جنگجوی وایکینگ شدند.
حضور زنان قهرمان اسکاندیناوی شانه به شانه مردان در مبارزات وایکینگ‌ها همیشه یک افسانه تلقی می‌شد اما حالا کشف بقایای جدید از جنگجویان تائید می‌کند که حداقل یک زن جنگجوی وایکینگ وجود داشته است.
بقایای یافت شده در گور یکی از جنگجویان به طور ژنتیکی متعلق به یک زن است؛ این امر ثابت می‌کند که نظریه افسانه‌ای جنگجویان زن در حوادث تاریخی واقعی ریشه داشته است.
جنگجویان زن
در اساطیر اسکاندیناوی زنانی هستند که برای جنگجویی انتخاب می‌شدند. شیولدمورها در حقیقت آمازون‌های دریایی بودند که طوفان‌ها را به حرکت درمی‌آوردند و اقیانوس‌ها را می‌شکافتند. این جنگجویان همچنین در داستان‌های دیگر نژاد ژرمن‌ها همچون گوت‌ها، مارکومان‌ها و کیمبری‌ها نقش داشتند.
محققان از دانشگاه اوپسالا و استکهلم روی استخوان‌های این قبر آنالیزهای ایزوتوپی و ژنتیکی انجام داده‌اند. قدمت این گور به قرن دهم میلادی می‌رسد و در نزدیکی «بیرکا»، شهر وایکینگ‌های سوئدی درست خارج از استکهلم، قرار دارد. باستان‌شناسان اشاره کردند که نحوه تدفین غیرعادی است.
نحوه دفن جنگجوی زن به همراه شمشیر و نیزه، چاقو و سپر و یک اسب نر و ماده
به نظر می‌رسد که بیش از یک قرن پیش، این قبر کاوش و نقشه‌برداری شده است. این گور حاوی یک تبر، شمشیر، نیزه، تیرهای زرهی، یک چاقوی نبرد، یک جفت سپر، قطعاتی از یک بازی جنگی و استخوان‌های از یک اسب نر و ماده بود.
براساس این کالاها و این حقیقت که اکثر جنگجویان رده بالا در آن دوره مرد بودند، محققان گمان کردند که اسکلت نیز متعلق به یک مرد است. اما استخوان‌ها مردانه به نظر نمی‌رسیدند و یک بازرسی کامل از آنها نشان داد که این اسکلت متعلق به یک زن حداقل 30 ساله بوده است.
محققان با استخراج DNA از دندان و استخوان‌های دست این جنگجوی بیرکا توانستند به اندازه کافی اطلاعات ژنتیکی جمع‌آوری کنند تا ثابت کنند که ژنوم آن تنها شامل کروموزم X می‌شود و هیچ نشانی از کروموزوم Y وجود ندارد.
به گزارش آنا به نقل از sciencealert، این اولین تائید رسمی و ژنتیکی از یک جنگجوی زن وایکینگ است. ارزیابی ایزوتوپی از استخوان‌های این جنگجو نشان می‌دهد که وی در شرایط خوبی سفر می‌کرده است؛ این امر حاکی از آن است که این جنگجو یک رهبر محترم در میان مردمش بوده است.
