دانشمندان با استفاده از آرایه بزرگ “میلی‌متری/زیرمیلی‌متری” آتاکاما (آلما) دریافتند که فوران‌های قدرتمند یک سیاهچاله که معمولا روند شکل‌گیری ستاره‌ها را سرکوب می‌کند، به شکل عجیبی به تحریک تولید گاز سرد در هاله گسترش یافته گاز داغ کهکشان می‌پردازند.
محققان در این مطالعه به بررسی کهکشانی در مرکز خوشه ققنوس که یک مجموعه غیرعادی شلوغ از کهکشان در فاصله 5.7 میلیارد سال نوری از زمین است، پرداخته و رصدهای آرایه “آلما” از این خوشه را تجزیه و تحلیل کردند.
آرایه آلما مجموعه‌ای از 66 تلسکوپ رادیویی است که در صحرای شمال شیلی توزیع شده‌اند.
به گفته محققان، تولید گاز سرد توسط این سیاهچاله غول‌پیکر در نهایت می‌تواند به تولد ستارگان در آینده منجر شده و همچنین تغذیه خود سیاهچاله را نیز تامین کند.
ستاره شناسان بر این باورند که یافته‌های جدید می‌تواند بینش جدیدی در مورد چگونگی رشد و تکامل متقابل سیاهچاله‌های عظیم و همچنین کهکشان‌های میزبان آن‌ها ارائه کند.
آن‌ها تصور می‌کنند فوران‌های سیاهچاله همزمان با ایجاد حباب‌های گاز داغ در نزدیکی سیاهچاله، گاز تقریبا سردی را در پشت آن‌ها تولید می‌کند.
این حباب‌ها سرانجام از فوران جدا شده و به سمت خوشه کهکشانی شناور می‌شوند که طی این روند، دنباله گازی آن سرد شده، رشته‌های بلندی از گاز بسیار سرد را تشکیل می‌دهد که متراکم شده و به شکل سوختی برای شکل‌گیری ستاره به سمت سیاهچاله برمی‌گردد.
به گزارش ایسنا به نقل از زی‌نیوز،این یافته‌ها که در مجله Astrophysical منتشر شده، می‌تواند به توضیح قدرت استثنایی تولید ستاره خوشه ققنوس کمک کند.
