آیا مسؤلیت منابع « حقوق بشری » فقط گزارش دادن اخبار اعدام ها در ایران است ؟!
سالهاست که تقریبا همه روزه ، اخبار دهشتناکی در مورد قتل و کشتار ایرانیان توسط رژیم جنایتکار آخوندی در شبکه های خبری منتشر می شوند ؛ و بسیاری از دست اندرکاران برخی از رسانه های گروهی در خارج از ایران ، به نقد و تجزیه و تحلیل نمودن این گزارش ها می پردازند !
در میان این تحلیلگران که از سوی رسانه های مربوطه جهت مصاحبه بر سر موضوع این قتل ها به مراکز خبری دعوت می شوند . سازمان های فعال مدافع « حقوق بشر » هستند ؛ که تقریبا به طور مستمر ، ضمن مصاحبه با این رسانه ها در مورد این مسائل اظهار نظر می کنند . ولی تا کنون هیچ اقدام جدی در باره عملکردهای خودشان ( دست کم با اطلاعاتی که من در این ارتباط دارم ) در باره این موارد ننموده اند !
انتشار خبرهای مربوط به جنایات مکرر حکومت آخوندها در ایران ، کاری رایج در میان رسانه های حقیقی و مجازی است ؛ که با توجه به شرح وظایفی که پیشه آنها برای ایشان متصور است . می بایست در کمال دقت و صداقت به انجام برسد !
اهمیت فعالیت های این رسانه ها ( اعم از حقیقی یا مجازی ) در این است ؛ که بدون افزودن یا کسر نمودن از اخباری که به دست شان می رسد . چنانکه مصلحت بدانند اقدام به منتش نمودن آن در رسانه خودشان می نمایند !
یکی از خبرهای مهم که در بیشتر رسانه های مورد نظر به آن پرداخته می شود . انتشار دیدگاه سازمان های مدافع حقوق بشر ، در مورد فعالیت ها یا دیدگاه های بشردوستانه آنها در مورد تخلفات متجاوزان به حقوق مردمان جهان است ؛ که صد البته از اهمیت زیادی برخوردار می باشد !
اما آیا چنین فعالیتی در باره کشتار ایرانیان بی گناه توسط سران یک حاکمیت استبدادی در سرزمین آخوند زده ما کافی است ؟!
به هیچوجه و بدون هیچ تردیدی اینطور نیست و نباید باشد !
گهگاه که بعضی از رسانه های مورد نظر با یکی از مسؤلان یک سازمان حقوق بشری مصاحبه می کنند . این کارشناسان محترم ، دیدگاه ارزنده خودشان در مورد مسائل مربوط به حقوق انسان ها را ، سرفصل هائی از شرح وظایف چنین سازمان هائی را ، برای مخاطبان آن رسانه بیان می کنند . اما اشاره ای به آنچه که خود ایشان در ارتباط با چنین مواردی نموده اند را ارائه نمی دهند !
کسی که در راستای احقاق حقوق همنوع خود فعالیت می کند ؛ به ویژه چنانچه با یک سازمان حقوق بشری به عنوان عضو ثابت آن هم مرتبط می باشد . نباید فقط « سر فصل های » مربوط به شرح وظایف آن نهاد را به اطلاع دیگران برساند . بلکه باید گزارشی هر چند کوتاه در رابطه با کارنامه تخصصی نهادشان را نیز مطرح نماید . تا دیگران بدانند ، که در چه شرایطی می توانند از امکانات مربوط به فعالیت های ایشان برخوردار بشوند !
تقریبا همه روزه اخبار مربوط به محکومان به اعدام توسط حکومت اسلامی ، و کشتار مردم ایران به خصوص جوانان میهن مان به دست سران رژیم آخوندی را در رسانه های دیداری و شنیداری مشاهده می کنیم و می شنویم . تا به کی مسؤلان چنین نهاد های حقوق بشری ، باید فقط به مصاحبه نمودن با چند فرستنده تلویزیونی پارسی زبان در خارج از ایران بسنده بکنند ؛ و از چگونگی عملکرد و فعالیت های خودشان جهت رساندن « حق » به دارندگان آن گزارش مبسوطی را به مخاطبان خود ارائه ندهند ؟!
اگر آنها که نهادشان به گونه مستقیم یا غیر مستقیم ، با شوراهای حقوق بشری سازمان ملل ارتباط دارد . هنوز نتوانسته اند صدای ملت ایران را به گوش مراکز بین المللی برسانند ؟ من به نوبه خودم به این نتیجه می رسم ؛ که در این دوره و زمانه ، آنچه که « هیچ معنائی از دفاع از حقوق بشری انسان های » بی دفاع را ندارد . جلوه های خودنمائی آنانی است ؛ که مانند سیاستمداران متظاهر ، فقط برای شهرت یافتن خودشان گام بر می دارند . نه انجام دادن مفاد آنچه که وظایف ایشان ، در مورد دفاع از بی گناهان حکم می کنند !
به عبارتی دیگر ، اصولا چنین پایگاه هائی موظفند که جلوی پایمال شدن حقوق صاحبان حق را بگیرند ؛ و آنچه را که از آنها دریغ گشته را به ایشان باز گردانند !
زیرا : « به عمل کار بر آید به سخندانی نیست » !
