در میان بهت و حیرت مردم جهان، به ویژه اجلاس اضطراری رهبران اتحادیه اروپا، که با شرکت کردن در جلسه امروز( پنج شنبه 6 مارس 2014 ) در بروکسل، قصد بررسی نمودن اوضاع کنونی اوکراین را داشتند. قانونگزاران پارلمان شبه جزیره خودمختار کریمه در اوکراین، در نشست فوق العاده خودشان، به پیوستن آنجا به روسیه رأی دادند. این رأی احتمالا موجب بروز تنش های بیشتری در منطقه خواهد شد؛ و بر نگرانی های دولتها و ملت های این بخش از جهان خواهد افزود!
با آنکه از حضور دائمی نیروهای نظامی روسیه در کریمه سالیان زیادی است که میگذرد؛ اما الحاق کامل این قسمت از سرزمین اوکراین به خاک روسیه، موجب عدم آرامش در میان سایر شهروندان اوکراین می گردد؛ و کشورهای همسایه با روسیه نیز از آسیب این نگرانی ها بی نصیب نخواهند ماند!
اگر روسیه در شبه جزیره ” کریمه ” چهل هزار نیروی نظامی دارد؟( که دارد)؛ این سیاستی است که آنها پس از فروپاشی حزب کمونیست، و متلاشی شدن اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ، از سوی دولتمردان کشور روسیه تدبیر شده بوده؛ و آنها یک لحظه هم از این اندیشه دور نشده اند که عظمت از دست رفته شان را باز گردانند؛ و مانند سابق یکی از دو قطب قدرتمند دنیا باقی بمانند!
بدیهی است که ادامه سروری بر کشورهائی که زیرمجموعه روسها، در پیش از سرنگونی کمونیستها در این کشور بودند؛ نه فقط یک آرمان دیرینه نزد حکومتی های این مملکت باشد؛ بلکه پویائی ایشان در مسیر قطبی شدن جهان، که از خواسته های همیشگی روسها بوده و هست؛ ایجاب می کند که آنها در جهت برگشتن به عظمت گذشته، ابتدا ممالکی را که زیر سیطره مرام کمونیستی خویش داشتند؛ دوباره به سرزمین خودشان ملحق بکنند؛ سپس با نیروئی که از پیوستگی میان آنها با آن کشورها به وجود می آید؛ به تقویت توان سیاسی و نظامی و اقتصادی خود در دنیا نائل بشوند!
جهت پی گرفتن چنین هدف سرنوشت سازی، که اینها قطب شرقی گیتی باشند؛ و غربی ها در آن سوی گیتی قطب دیگر را حفظ نمایند؛ تجدید قوای سیاسی – نظامی – اقتصادی روسیه برای ایشان از ارزش ویژه ای برخوردار است. در این راستا، از همان آغاز فرو ریختن حزب کمونیست، و ناپدید شدن گورباچف رئیس جمهور وقت در این مملکت، و روی کار آمدن یلتسین رئیس جمهور جدید در آنجا، پیاده نمودن چند نقشه مهم، که تا با اجرای آنها به عظمت پیشین باز گردند؛ همواره مد نظر همه سیاسیون و دولتمردان این کشور بوده است. از اینرو در هر کدام از جمهوری هائی که از متحدان ” اتحاد جماهیر شوروی ” به حساب می آمدند؛ تعدادی از نیروهای نظامی خودشان را در آن ممالک نگه داشته بودند؛ تا از این طریق همچنان یک رابطه نزدیک میان ایشان و آن سرزمین های اروپای شرقی حفظ بشود!
شبه جزیره ” کریمه ” که از توابع کشور اوکراین می باشد؛ نزدیک ترین قسمت این کشور به روسیه است. از آنجائی که قبل از فروپاشی حزب کمونیست، همواره در تمامی سرزمین های وابسته به اتحاد جماهیر شوروی، به بهانه حمایت از آن کشورها، تعداد زیادی از نیروهای نظامی شوروی در آن ممالک باقی مانده بودند. چون کریمه به روسیه نزدیک تر بود، عده بیشتری از سربازان و درجه داران و افسران روس در شبه جزیره کریمه حضور داشتند؛ تا همیشه مسأله سروری روسها بر متحدان آنها، به رخ ایشان کشانده بشود. و فیل شان هیچگاه یاد هندوستان نکند!
اینکه بعضی ها از تسلط روسها بر فرودگاه کریمه و بسیاری از تأسیسات و ادارات و مراکز مهم آن ابراز شگفتی می کنند؛ یک اظهار نظر غیر کارشناسانه است. چون عملا روسها همیشه در آنجا بوده اند، و همانطوری که در سطور بالا آمد؛ حدود چهل هزار از نظامیان روسیه از خیلی پیش تر در کریمه حضور فعال داشته اند؛ و عملا کریمه زیر سلطه روسها قرار گرفته بود. این هم که بسیاری از ساکنان شبه جزیره کریمه در اوکراین، خودشان را روس تلقی می کنند نیز واقعیت دارد؛ زیرا سالیان سال که نیروهای روسی در این سرزمین حضور فعال داشته و دارند؛ بسیاری از اهالی اوکراین به ویژه در کریمه، با خیلی از افراد نظامی روسیه ازدواج کرده و صاحب فرزندانی شده اند. این فرزندان که اکنون بزرگسالانی سی چهل ساله می باشند؛ یا از سوی پدر و یا از طرف مادرشان روس محسوب می شوند. و تعبیر ایشان از روس بودن شان زیاد هم دور از حقیقت نیست!
در میان کشورهای جنوب شرقی و شرقی اروپا، روسیه بزرگترین آنها است؛ بقیه این سرزمینها، در گذشته های دور، به مرور از بدنه این کشور بزرگ جدا شده و مستقل گشته اند؛ یا به عمد آنها را جدا ساخته بودند. چون روسها با آنکه نفت و گاز زیادی در کشورشان دارند؛ اما از بسیاری از نعمت های دیگر بی بهره اند. به همین دلیل اداره نمودن سرزمینی به بزرگی روسیه سابق به انضمام کشورهای کوچک اطراف آن، که به سبب سرمای طاقتفرسای آنجا امکانات کشاورزی بسیار محدودی دارند؛ برای حکومت آن سرزمین غیرممکن جلوه می کرد!
ولی روسها هم خدا را می خواهند و هم خرما را، با آنکه مشکلات اقتصادی زیادی گریبان شان را گرفته است؛ اما مورد خاصی نیز وجود دارد، که ایشان را به کاری فرمان می دهد که ناگزیرند بر وسعت خاک سرزمین خویش بیفزایند. در این رهگذر ناچارند که ابتدا از همان کشورهای کوچک که در گذشته ضمیمه خاک روسیه بوده اند شروع بکنند. سخن اینجاست که آیا بعد از کریمه و کل اوکراین، چه موقع به سراغ بقیه کلنی های سابق خویش خوهند رفت؟ آیا از سوریه هم سر در خواهند آورد؟!
زمستان 2572 شاهنشاهی هلند
محترم مومنی روحی
همیشه آمریکا سناریوی تجاوز خودش به کشورهای دیگه جوری می نویسه که طرف مقابل متجاوز تلقی بشه. آمریکا در حال حاضر دنبال داشتن پایگاهی در دریای سیاه است که در صورت وجود روسیه، داشتن چنین پایگاهی رویایی دست نیافتنی است.
نظرات بسته است