پشتیبانی از جعفر پناهی و فیلم تاکسی

فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر مفتخر است که پشتیبانی خود را از نمایش اول آخرین فیلم سینماگر ایرانی جعفر پناهی، تاکسی (Taxi Téhéran) در روز ۱۴ آوریل (۲۵ فروردین) در سینما ام ک ۲ کی دِ سَن (MK2 Quai de Seine) در همکاری با مِمنتو فیلمز اعلام کند.

عبدالکریم لاهیجی، رییس فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر، گفت: «دولت ایران به تلاش برای به سکوت کشاندن صداهای مستقل و مسالمت جوی حامی حقوق بشر و عدالت ادامه می دهد. فدراسیون به پشتیبانی از آزادی بیان در ایران و حق افرادی مانند جعفر پناهی برای فعالیت در زمینه کاری خود و بهره مندی از اساسی ترین آزادی هایشان ادامه خواهد داد.»

جعفر پناهی در روز 10 اسفند 1388 به اتهام ساختن فیلمی انتقادی در باره ایران و برنامه ریزی برای نمایش آن در خارج از ایران دستگیر و در خرداد 1389 با وثیقه آزاد شد. شعبه 26 دادگاه انقلاب اسلامی در آذر 1389 او را به چندین اتهام همچون «گردهمایی، تبانی و تبلیغ علیه نظام» به شش سال زندان محکوم کرد. به علاوه، او به مدت 20 سال از تمام فعالیت های حرفه ای، عمومی و اجتماعی، از جمله فیلم سازی، نوشتن فیلم نامه، سفر به خارج و مصاحبه با رسانه های داخلی و خارجی محروم شد. با وجود این، پناهی به طور پنهانی به ساختن فیلم و ابراز مخالفت با اختناق دولت ایران ادامه داده است [1]. او به همراه مدافعان حقوق بشر سرشناس دیگر عضو بنیانگذار کارزار «لغو گام به گام اعدام (لگام)» است. پناهی و وکیل حقوق بشری نسرین ستوده در سال 2012 به طور مشترک جایزه ساخاروفِ پارلمان اروپا برای آزادی اندیشه را دریافت کردند.

ایران در سال های 2014 و 2015 در شاخص آزادی مطبوعات گزارشگران بدون مرز در میان 180 کشور در رده 173 قرار داشته است و دولت به سرکوب خشن آزادی بیان تقریبا در تمام زمینه ها ادامه می دهد. در واقع تمام وبگاه های مستقل خبری در ایران مسدود شده اند و بسیاری از افراد ـ به ویژه مدافعان حقوق بشر و مخالفان سیاسی ـ به خاطر ابراز مسالمت آمیز نظریاتشان با آزار، تهدید و زندان روبرو هستند. تنها در 12 ماه گذشته، بیش از 50 شهروندـ ‌وبنگار – بعضی فقط به خاطر تبادل پیام های طنزآمیز خصوصی از طریق تلفن های همراه – دستگیر شده اند و شماری از آنها در دادگاه های انقلاب اسلامی محاکمه و از یک تا 8 سال زندان محکوم شده اند. دلایلی که دولت برای این سانسور اعلام می کند اتهام هایی در باره جرایم مبهم همچون «تبلیغ علیه نظام»، «نشر مطالب غیراخلاقی»، «ااقدام علیه امنیت ملی» و «اهانت به مقدسات دینی» است. بنا به اطلاعات موجود، دست کم دو تن در حال حاضر به اتهام «سب نبی» به اعدام محکوم هستند و یک تن نیز در سال 1393 به اتهام «بدعت» اعدام شد.

فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر به شدت نقض ادامه دار آزادی بیان و اندیشه مردم را محکوم می کند و از جعفر پناهی به خاطر فعالیت مهم او در کمک به پخش نظریات و دیدگاه های جمع پرشماری از ایرانیان زیر خفقان حاکم دولت ایران تقدیر می کند.

يادداشت
[1] پس از محکومیت در سال 1389، جعفر پناهی سه فیلم ساخته است. فیلم اول با عنوان «این فیلم نیست» مستندی در باره یک روز زندگی خود پناهی است که در سال 2011 در کن، نیویورک و ورشو به نمایش در آمد. او فیلم دوم را با عنوان «پرده» به طور مشترک با کامبوزیا پرتوی در سال 2012 در ویلایی در شمال ایران ساخت که در جشنواره بین المللی برلین (برلیناله) 2013 برنده جایزه خرس نقره ای برای بهترین فیلم نامه شد. پرتوی و بازیگر نقش اول زن فیلم در برلیناله 2013 حضور یافتند و در بازگشت به ایران گذرنامه هایشان در فرودگاه ضبط شد. فیلم سوم و آخرین فیلم پناهی به نام «تاکسی» را خود او در داخل یک تاکسی در تهران فیلم برداری کرده و گفتگوهایی با مسافران را نشان می دهد که نظریاتشان را در باره جامعه، سیاست، حقوق بشر و زندگی در ایران ابراز می کنند. این فیلم در برلیناله 2015 برنده خرس طلایی شده است.