به گزارش تقریبا تمامی رادیو ها و تلویوزیون ها و نشریات معتبر جهان ، امروز يك شنبه ١١ ژانويه، پاریس شاهد راهپيمائی بزرگ ملی و تاريخی در مبارزه عليه تروريسم بود. این راهپیمایی که با حضور پر رنگ بسیاری از مردم فرانسه و دیگر ملیتهای اروپا برگزارشد، بیش از 60 شخصیت مهم سیاسی جهان ازقبیل خانم انگلا مرکل صدر اعظم آلمان ،خانم هله تورنینگ اشمیت نخست وزیر دانمارک ، جیمز کامرون نخست وزیر انگلستان ، محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، پادشاه اردن ملک عبداله و همسرش رانیا یاسین ، نخست‌وزیر تونس مهدی جمعه ، وزیر خارجه مصر سامح شکری ، وزیر خارجه مراکش عبدالله بن کیران ، نخست‌وزیر ترکیه احمد داوود اوغلو ، رئیس‌جمهوری اوکراین پترو پروشنکو ، رئیس‌جمهوری مالی ابراهیم بوبکار کیتا ، نخست‌وزیر ایتالیا ماتئو رنتسی ، نخست‌وزیر اسپانیا خوزه لوئیز رودریگز ساپاتروو نخست وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهوو… برای اعلام همبستگی با دولت و مردم فرانسه در این راهپیمایی در کنار فرانسوا ژرار ژرژ نیکلای اولاند، رئیس جمهور فرانسه حاضر شدند. همچنین این راهپیمایی بزرگ در پاریس و باحضور حدود 5500 پلیس که این راهپیمایی را تحت تدابیر شدید امنیتی تحت نظارت و کنترل خود داشتندبرگزار گردید.
راهپيمائی تاريخی عليه تروريسم از ميدان “رپوبليك” (جمهوري)، نماد جمهوريت فرانسه، تا ميدان “ناسيون” (ملت) برگزار شد.
فرانسوا هولاند، رئیس جمهوری فرانسه، ساعتی پیش از آغاز راهیپمائی بزرگ ملی همبستگی در پاریس، خطاب به اعضای کابینه اش گفت: امروز پاریس پایتخت جهان است.
در این راهپیمایی که بیش از سه ونیم میلیون تن شرکت کننده داشت ، قرار بود فرانسوا اولاند رییس جمهور فرانسه به همراه پنجاه تن دیگر از مقامات خارجی شرکت کنند که به دلیل مسائل امنیتی مقامات کشورها فقط مسیر کوتاهی را به نشانه همبستگی در این راهپیمایی طی کردند.
رییس جمهور نیجر محمد ایسوفو از مهمانان شرکت کننده که به پاریس سفر کرده بود پیش از تظاهرات در مصاحبه ای مطبوعاتی گفت من از این تظاهرات نمی ترسم زیرا ترسیدن همان چیزی است که باید از آن اجتناب کرد. زیرا اگر بترسیم بدان معناست که تروریست ها به هدف خود رسیده اند. من نیز شارلی ابدو هستم.باشما موافقم آقای ایسوفوو ،من (نگارنده ) هم به عنوان یک شهروند ساکن دهکده جهانی از صمیم قلب برای کشته شدگان فاجعه شارلی ابدو متاسفم و برای بازماندگان آنها آرزوی صبر دارم .اما چرا ؟چرا در قلب مهد تمدن جهان چنین فاجعه ای باید به وقوع بپیوندد؟جناب فرانسوا اولاند رئیس جمهور محترم فرانسه،ملت بزرگ و آزاده فرانسه ،تمامی سران ممالک جهان، همدردی مرا بپذیرید .
شاید هیچکسی به اندازه من : درد ،هراس واندوه شما را درک نکند. نگارنده به عنوان یک ایرانی که تا به امروز 36 سال بدون انقطاع آنچه را که شما فقط یک روز تجربه اش کردید ،را هر روز تجربه می کند .36 سال دهشت حاکم برسرنوشت یک ملت،36 سال حکومت فاشیستی،36 سال شکنجه،36 سال زخم،آقایان سیاستمدار حاکم بر جهان، جمهوری اسلامی بزرگترین زندان روزنامه نگاران و وب نگاران در خاورمیانه است. رکورد دار سرکوب و نقض آزادی بیان که قصد پایان دادن به دستگیری های خودسرانه، احضار و تعقیب قضایی روزنامه نگاران را ندارد. محمد صدیق کبودوند، احمد زیدآبادی ،……..هنوز در زندانند.شاید مفهوم زندانهای ما برای شما چندان روشن نباشد.معنی زندان ایران را کسی می فهمد که یکبار تجربه اش کرده باشد.دیروز اتنا فرقدانی را دوباره گرفتند،هنوز در کشور من هموطنانم به جرم اندیشیدن و بیان اندیشه و آزادیخواهی ،دستگیر ،زندانی و شکنجه میشوند.شاهد مدعای من برای اثبات این حرف ،سازمانی ایست که در کشور خود شما وجود دارد و آن سازمان به نام سازمان خبرنگاران بدون مرز ،جنایاتی را که در حق اهل قلم و فرهنگ و هنر در مملکت من به انها روا داشته می شود را،در بیانیه ها واخبار این سازمان می توانید جستجو کنید و انقدراسامی زیاد است که نوشتنش ساعتها وقت و چند صد صفحه کاغذ می خواهد.
آقای رئیس جمهور،سران محترم کشور های جهان ،رهبران حاضر در راهپیمایی یاز دهم ژانویه پاریس،ایا می دانید 36 سال پیش وقتی درنوفل لوشاتو شهری کوچک در حومه پاریس اجازه فعالیت واجازه رسانه ای شدن فعالیت های گروهی که تحرکات واهدافشان از قبل برنامه ریزی شده بود و دستهایشان آماده به فشار دادن گلوی ملتی بود،داده شد ، هیچ کس در دهم ژانویه ان سال برای حمایت مردمی مظلوم در ایران به پا نخاست.شاید اصلا هیچ کسی تصور این را هم نمی کرد پیرمردی که با ریش های سفید و لباس ملایی در باغی کوچک با درخت سیبی در حومه شهری که عروس شهرهای جهان است ،نشسته و با خبرنگاران صحبت می کند بعدها همانند ضحاک ماردوش تنها راه چاره اش ،خوراندن مغزهای سر از تن شده جوانانی است که می باید به مارهای روی دوشش تقدیم کند.کسی نمی دانست زندانی آن باغ سیب با توری های سبز رنگ ،روزی ابتدا چند نفر از همراهانش را که در هواپیمای تحت تملک دولت فرانسه ،همراه او از تبعید به ایران بازگشتند ،رقصان بر دار و تن های سوراخ شده با سرب داغ رابه عنوان پاداش همراهیشان به انها بدهد.سالها بعد مهمان ناخوانده انروزهای نوفل لوشاتو روزی برای میزبانش نقشه چینی کند و خیابانهای پاریس را به خون انسانهای در جستجوی آزادی آغشته کند. 36 سال پیش وقتی ،فاشیست های اسلامگرا ۶۳۰نفر را در سینما رکس آبادان زنده زنده سوزاندند،جهان هیچ واکنشی نشان نداد،وقتی در کشتارهای دهه شصت و در بیدادگاههای یک دقیقه ای نسل کشی، شکنجه، کشتار و تجاوز،تن ملتی را می لرزاند هیچ کس در برابر اسلامگراهای فاشیست نایستاد.وقتی در مهد تمدن جهان دریاسالار شهریار شفیق ،دکتر شاهپور بختیار، سروش کتیبه ،دکتر کوروش آریامنش ،تیمسار اویسی ،دکتر سیروس الهی ،دکتر کاظم رجوی ، و….. به دست تروریستهای جمهوری جهل و جنون به قتل رسیدند ،فرانسه نادیده گرفت و حتی سالها بعد علی وکیلی راد را به اربابان تروریستش عودت داد.
خانم دکترمرکل بسیار گرامی که من شخصا برایتان به دلیل شخصیت استوار وتوانمندیها ی مدیریتی تان ارزش بسیاری قائلم ،شما امروز با حضور در صف تظاهرات واعلام موضع گیری هایتان عمل بسیار شایسته ای انجام دادید اما آلمان در روز 22 تیرسال 1368 مصادف با جولای 1989 زمانی که در فاجعه ترور میکونوس ،دکتر عبدالرحمن قاسملو، دکتر صادق شرفکندی، همایون اردلان، فتّاح عبدلی، نوری دهکردی،از شریفترین فرزندان کردایرانزمین توسط تروریست های فاشیست اسلامی به قتل رسیدند و همچنین در تاریخ 16 مرداد 1371 مصادف با اگوست 1992 زنده یاد دکتر فریدون فرخزاد در اپارتمانش دربن آلمان توسط فاشیست های اسلامگرا مثله شد،در مقابل تروریسم سکوت کرد و حتی تا به امروز بخشی از پرونده ترور میکونوس و ماجرای سراسر راز الود دکتر فریدون فرخزاد نسبتا سر به مهر مانده است.
جناب جیمز کامرون نخست وزیر محترم انگلستان، بی شک شما ، ماه اگوست سال 1986 را بان فاجعه در قلب لندن به خاطر دارید.فاجعه ای که مقتولش بیژن فاضلی فرزند رضا فاضلی بود که دراثر بمب گذاری توسط عوامل جمهوری اسلامی در 28 مرداد ماه 1365 مصادف با اگوست 1986 در قلب پایتخت کشور شما کشته شد. اين بمب برای از بين بردن رضا فاضلی بازيگر منتقد جمهوری اسلامی کار گذاشته شده بود ،مردی که واریته آخوندی را برای افشای ماهیت جانیان اشغالگر ایران ساخته بود،که در نهايت به کشته شدن فرزند وی بيژن منجر شد.
آقای احمد داوود اوغلو نخست‌وزیرمحترم ترکیه ، آیا شما درباره ارتش رهایی بخش ایران (این ارتش در سال 1980توسط جمع کثیری از افسران غیور ارتش شاهنشاهی ایران و مبارزین طرفدار سامانه پادشاهی و مخالفین شورش 1979 تشکیل و هسته مرکزی آن در اطریش تحت فرماندهی بلوچ خسروی و در فرانسه تحت فرماندهی تیمسار اویسی بود ودفتر سیاسی آن به مسئولیت حمید وحدتی درترکیه، مشغول فعالیت جهت مبارزه برای آزاد سازی ایران غارت شده توسط اسلامگرایان بود ،از مهمترین کارهای این ارتش ،15 کیلومترپیشروی در خاک ایران از طریق مرز سرو بودکه متاسفانه به دلایلی فرمان بازگشت صادر شد) اطلاعاتی دارید؟از قهرمانانی نظیرسرهنگ بهروز شاهوردی لو که در استانبول ترور شد؟مسلما شما امور به مراتب مهمتری دارید و شاید کنار امدن با سران تروریسم بیشتر به نفعتان بود و این حضور نمایشی تان در جمع امروز بیشتربرای عقب نماندن از دیگران و پنهان نمودن ماهیت سیستم فعلی حاکم بر ترکیه بود تا مخالفت واقعی با تروریست هایی که هم پیمان و همسفره شان هستید.
در سرزمین من هر روز و هر ساعت فجایعی از این دست رقم می خورد و تاریخ خون آلود معاصر ایران زمین مملو از این فجایع است .فجایعی که جامعه جهانی علی رغم گزارشات عریض و طویل گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد ،احمد شهید هرگز موضع گیری و مقابله لازم را با حکومت فاشیستی اسلامی ایران انجام نداد و تا به امروز ملت ایران تاوان این سکوت بین المللی را با قربانی شدن شریفترین فرزندانش می پردازد.
آیا زمان آن نرسیده که جامعه جهانی با اتخاذ یک تصمیم قاطعانه به این تراژدی در ایران که کم کم دامن جامعه اروپا و جهان را نیز در بر می گیرد،پایان دهد؟آیا جهان نمی خواهد به اسارت ملتی با پشتوانه هفت هزار سال تاریخ که منشور حقوق بشر از مهمترین دستاوردهای اوست با نه گفتن به سران غاصب حکومتی فاشیستی که ملتی را در داخل مرزهایش زندانی کرده و با استفاده از زور و خشونت و دلار های باد اورده حراج ثروت های این کشور،به توسعه جنایت و خشونت و ترور می پردازد ،پایان دهد؟آیا واقعه تاسف برانگیز شارلی ابدو که نمونه کوچکی از جنایت حامیان و عاملان تروریست است،نقطه عطفی در برخورد با سران حکومت فاشیستی ایران خواهد بود؟شاید هم این فاجعه تاسف برانگیز و غیر انسانی بازی جدید گردانندگان در سایه جهان است برای فریب جامعه جهانی و سالها بعد که اسناد مربوطه اجازه انتشار پیدا کند ما شاهد تفسیری دیگر نظیر آنچه در 11 سپتامبر گذشت، باشیم.شاید مار در آستین کسی پرورده می شود که گزیده به نظر می اید.
مجددا فاجعه شارلی ابدو را به جامعه جهانی،ملت بزرگوار فرانسه و خانواده بازماندگان تسلیت گفته ارزو می کنم این فاجعه نقطه عطفی برای بازنگری لازم در مورد فاشیست اسلامی باشد.
