دکتر کاوه احمدی علی آبادی
عضو هئيت علمي دانشگاه آبردين با رتبه پروفسوري
عضو جامعه شناسان بدون مرز(ssf)
اين هم شايد يك نوع بازي روسي باشد كه قرار است به كسي كه از سلاح هاي شيميايي استفاده كرده، پاداش هم بدهند! يعني هر حكومتي از اين پس، اگر دارد سقوط مي كند، در صورتي كه از سلاح شيميايي عليه مردم اش استفاده كند، تضمين مي گيرد كه ديگر به آن حمله نظامي نشود!! چون مسأله رژِم اسد تنها استفاده از سلاح شيميايي نبوده، بلكه او انواعي از جنايت هاي جنگي را با كشتار بيش از 100 هزار نفر مرتكب شده و مي شود كه آخرين اتهام اش استفاده از سلاح شيميايي است و مسأله حمله نظامي نيز تنها مربوط به سلاح شيميايي نبوده و آن تنها يكي از خطوط قرمزي است كه اسد رد كرده است و حالا روسيه مي خواهد با بهانه در اختيار گرفتن سلاح هاي شيميايي توسط جامعه جهاني، تضميني هم براي عدم مداخله نظامي بگيرد تا از اين پس اسد و حاميان اش با خيال راحت از طريق ساير سلاح هاي كشتار جمعي، همچون بمب هاي نپال، خوشه اي و موشك هاي اسكاد كه قبلاً هم به كار برده اند، مردم و رزمندگان سوري را هدف گرفته و مابقي كشور را نيز كاملاً ويران كنند و جامعه جهاني هم حق ندارد، اقدام نظامي عليه شان صورت دهد و تنها مي تواند بيانيه صادر كند، چون اسد قبلاً معاهده منع سلاح شيميايي را امضا كرده و سلاح هاي شيميايي اش را هم دارد تحويل مي دهد. اين هم شايد نوعي عدالت روسي است كه مبتني بر رولت روسي است و تنها كسي كه تا خرخره ودكاي روسي زده باشد، مي پذيرد.
روسيه رندي ديگري نيز دارد مي كند و در حالي كه خود يكي از متهمان پرونده سلاح شيميايي اسد است، مي خواهد نقش ميانجي را نيز بازي كند. كارشناسان روس سال هاست كه كار توليد سلاح هاي شيميايي را براي اسد انجام مي دهند، هم چنان كه در ايران مشغول تجهيز موشك هاي ايراني به كلاهك هاي قابل حمل شيميايي هستند. تصورش را بكنيد، كسي را كه شريك جرم، جنايتي باشد، انتظار داشته باشد كه لباس قاضي بپوشد و حكم مجرمان را خود تعيين كند، كه طبعاً چيزي به جز پاداش نخواهد بود. جالب تر آن كه، پوتين و مقامات روسيه و ايران تا همين چند روز پيش اصرار داشتند كه نيروهاي مخالف اسد سلاح شيميايي از خارج وارده كرده و از آن استفاده كرده اند.
خب، پس چرا اسد مي خواهد سلاح شيميايي اش را تحويل دهد! لطيفه بي ربطي است، كساني ديگر سلاح شيميايي وارد كشور كرده اند و استفاده نموده اند و حالا كساني ديگر مي خواهند انبارهاي انباشته از آن سلاح هاي خود را تحويل دهند و معاهده منع استفاده از سلاح شيميايي را استفاده كنند! يعني رزمندگان سوري، سلاح هاي شيميايي وارد كشور كرده اند و البته چون خود انبار نداشته اند، آن را به رژيم و ارتش اسد تحويل داده اند تا در انبارهايشان ذخيره كنند كه بعداً اگر مشكلي پيش آمد، آن را تحويل جامعه جهاني دهند و در امانت خيانت هم نكنند!؟! آن هم مواد شيميايي اي بالغ بر هزار تن!! البته بابت اين فداركاري جايزه شان هم اين است، كه از اين پس به انواعي از جنايات هايشان مي توانند ادامه دهند و جامعه جهاني نيز حق ندارد، اقدامي صورت دهد.
از آن سوي آمريكا قرار دارد كه مي خواهد به اين بازي تن دهد و متحدان اش را هم سردرگم كرده است كه چرا تا بدين حد ساده لوحانه برخورد مي كند. واقعيت اين است كه آمريكايي ها به خوبي بدان واقف اند و چيزي كه متحدان آمريكا متوجه نيستند كه اوباما نيز به طرز ناشيانه اي قبلاً خود را وارد تله اي كرده كه حالا درصدد است اول خود را از آن نجات دهد تا مردم سوريه! او به برآورد اشتباه از آراي كنگره و سنا، دست اش را براي تصميم گيري بست و حالا كه فهميده نمايندگان آمريكا نيز چون نمايندگان بريتانيا سودايي ديگر در سر دارند و بيش از آن كه نگران كمك به مردم سوريه باشند، نگران عواقب رأي مثبت به دخالت نظامي در سوريه توسط خود و تأثير آن بر رأي دهندگان آمريكايي در انتخبات بعدي هستند. طرح روسيه قرار نيست تنها اسد را نجات دهد كه مي خواهد اوباما را هم از مهلكه خودساخته برهاند. اما ظاهراً چيزي كه اوباما اصلاً متوجه آن نيست، اين است كه دارد خود را به دو تله جديد مي اندازد.
نخست بي اعتمادي گسترده اعراب نسبت به آمريكا و سياست هاي آتي اش در منطقه كه با تصميم ارتش مصر در تعيين سرنوشت مردم و كشورش بدون كسب اجازه از آمريكا كليد خورد و از اين پس مي تواند دومينويي از فاصله گرفتن فزاينده اعراب را نسبت به آمريكا رقم بزند و اين آغازي براي اعراب و كشورهاي منطقه باشد كه از اين پس خود برعهده گرفتن نقش هاي مورد نظرشان را در دستور كار بگذارند و به آمريكا تنها به مثابه يك هماهنگ كننده بنگرند؛ حداقل تا زماني كه اوباما به عنوان رئيس جمهور آمريكاست، بدين نتيجه خواهند رسيد كه از اين امام زاده، شفاعي به ايشان نمي رسد و دخيل بستن بدان تنها موجب تمسخر خودشان مي شود. دوم كه مهمترين مشكل اوباما تا پايان دوران رياست جمهوري اش خواهد بود، دست و پنجه نرم كردن با خواسته هاي اسرائيل و لابي قدرتمندش در آمريكاست كه او را با اين ضعفي كه از خود در مقابل تصميم گيري در سوريه نشان داد، پيرامون وعده هايي كه درباره توقف برنامه هاي هسته اي ايران داده، لحظه اي رها نخواهند ساخت و برخلاف اعراب صاف و ساده نيز نيستند و به خوبي تمامي ابزارهاي بازي را مي شناسند، در اختيار دارند و به كار مي برند و از همين حالا مي توانيد ببينيد كه آغاز نيز كرده اند.
هيچ قسم حضرت عباسي نيز از طرف اوباما آنان را مجاب نخواهد ساخت، مگر دم خروس اعمال اوباما. اين گوي و اين ميدان.
