فرا رسیدن روز جهانی زن بر تمامی زنان عالم، به ویژه دختران و زنان میهن مان خجسته و فرخنده باد!
حقیقت را بگویم، در شرایطی که بسیاری از زنان دلاور سرزمین ما، در اسارتگاه های کشور اشغال شده مان به سر می برند. نمی توانم در این رابطه، احساسی بر آمده از شوق و شعف، به مناسبت « هشتم مارس روز جهانی زن » داشته باشم!
اما، به عنوان کسی که از دیرباز به آن پرداخته ام؛ و یکی از دلائل خروجم از سرزمین پدری و مام میهنم همین موضوع بوده است. موظفم، وظیفه مادرانه ام در این باره را به انجام برسانم؛ و فرا رسیدن این روز بزرگ را، به خواهران و دخترانی که در سراسر جهان دارم و آنها را نمی شناسم شادباش بگویم!
سالهاست که در تقویم های جوامع بین المللی، بسیاری از روزهای سال، مفتخر به داشتن نامی خاص شده اند. هر چند که در سال های اخیر، حتی بعضی از روزهای سال مزین به داشتن نام های تمسخر آمیزی هم گشته اند. اما گرامیداشت « روز زن » مقوله ای دیگر است و از اهمیت خاص خودش برخوردار می باشد!
با آنکه چنین روزی متعلق به تمامی زنان جهان است؛ اما به پندار من، روش شایسته تر برگزاری چنین بزرگداشت ارزشمندی، به « هر ننه قمری » اختصاص نیابد. فقط و فقط متعلق به آنانی باشد؛ که دیدگاه های « جهان محوری » دارند، و برای ایجاد بهبود در شرایط زندگی تمامی زنان دنیا می کوشند و گام بر می دارند!
منظورم این است، باید چنین گرامیداشتی، بیش از آنکه جریانی عمومی داشته باشد؛ و روال عادی خودش را طی بکند. می بایست متعلق به آن دسته از زنانی باشد؛ که بیش از بقیه در مسیرهای اجتماعی و فرهنگی و سیاسی و اقتصادی و غیره سرآمد هستند و فعالیت دارند؛ و از هستی خودشان برای ترقی و رشد همنوعان خویش هزینه می کنند!
این بزرگداشت بین المللی به هیچوجه متعلق به آن زنانی نیست؛ که در کسوت « حجاب بان » در خدمت و مزدوری برای جنایتکارانی می باشند. که به شدت به « آپارتاید جنسیتی » می پردازند؛ و جایگاه یک زن نمونه را، فقط مسیری میان آشپزخانه و اتاق خواب می دانند!
بگذریم که در میهن باستانی ما، زنانی برجسته و دانشمند و سلحشور و قهرمانی هم داشته ایم؛ که پا به پای مردان ایرانزمین، برای ارتقاء مام میهن شان کوشیده اند؛ و حتی در عرصه های دفاع از دیارشان، در کسوت مبارزین علیه متجاوزین جنگیده و به میهن شان خدمت نموده اند. و همواره یار و یاور پدران و برادران و همسران خویش بوده اند!
ولی متاسفانه در شرایط کنونی، زنانی از خاندان نکبت اثر آخوند و شیخ و ملا هم وجود دارند؛ که دریغم می آید نام انسان را شامل آنها بدانم؛ و ایشان را هم ایرانی تلقی نمایم !
بنابراین، روز جهانی زن، فقط متعلق به آن دسته از زنانی است؛ که دست کم در قرن اخیر، در هر پایگاهی که قرار گرفته اند؛ هدف شان خدمت کردن به نوع بشر بوده و هست. نه آن تعداد از زنانی، که در این برهه از زمان، دچار چنان حقارتی گشته اند؛ که در خدمت ابواب جمعی وحشی ترین حکومتی می باشند؛ که طبق فرمان ارباب پلیدشان، هرگونه ظلم و ستمی را به زنان کشورمان روا می دارند!
همین بد سیرت ترین زنان تاریخ ایرانزمین، به عنوان زندان بان های حکومت منفور « ضحاکعلی » ، چنان آزاری به زنان محبوس در شکنجه گاه های رژیم می دهند؛ که قلم از نوشتن شان شرم دارد!
در ایران کنونی ما، هم میهنانی داریم؛ که به واسطه زن بودن شان، از بسیاری از حقوق اجتماعی و انسانی خویش محروم می باشند. آنها جهت احراز نمودن جایگاه راستین خود درون جامعه شان، مورد همه گونه آزار و ستمی هم واقع می شوند. اما تمامی این رنج ها و شقاوت ها را کسانی بر سرشان می آورند؛ که آنها هم در ظاهر امر به زنان شباهت دارند. که البته این شیوه اهریمن است؛ که در شرایط خاصی، به هر شکل و شمایلی که بخواهد تغییر شکل می دهد!
ظاهرا در چهل و پنج سال اخیر، اهریمن تبدیل به هیولای فریبکاری شده است. که همه دنیا را رها کرده و بیشتر اوقات خودش را در ایران می گذراند. تا که شاگردانش، که به لطف او مصدر حکومت فعلی در ایران کنونی می باشند. نتوانند از مسیر ددمنشانه ای که جناب شیطان برای شان در نظر گرفته است خارج بشوند!
در آغاز آفرینش هستی، روزی « آدم » از تنهائی خسته شد و به آفریدگار خود گفت: « من نیازهائی دارم » ؛ خدایش پرسید: « چه می خواهی؟ » آدم پاسخ داد: « آئینه ای می خواهم که جمال خودم را در آن ببینم. شانه های قدرتمند و پر توانی می خواهم؛ که بخشی از بار مشکلات خودم را بر روی آن بگذارم. نگاهی آرامش بخش می خواهم؛ که تاریکی های دنیا را از جلوی دیدگانم محو کند. کوهی مقاوم و استوار می خواهم؛ که عظمت خودم را در موجودیت او ببینم. » !
به اینجا که رسید خدایش پاسخ داد: « ادامه نده، می دانم چه می خواهی» ؛ و سرانجام خدا زن را آفرید؛ که با هستی او، نور و قدرت و سکون و آرامش و عظمت موجودیت خدائی خودش را به آدم هدیه کند!
ای کاش زنان بدانند، که حضور ایشان در چرخه ی هستی، نموداری از نور و آرامش و توان و عظمت پروردگار بی همتای شان می باشد که به ایشان عطا فرموده است. تا که این جهان او و آنچه که در آن وجود دارد. پیوسته مترتب از همه بهترین هائی باشد که او آفریده است!
