مسر محمد شریفی‌مقدم، درویش گنابادی که در بند «امن» زندان بزرگ تهران (فشافویه) به سر می‌برد گفت همسرش روز چهارشنبه پنجم دی ماه به دنبال خوردن غذای آلوده زندان دچار مسمویت غذایی شده اما برای رفتن به بهداری زندان مجبور به ساعت‌ها صحبت با ماموران بوده تا بالاخره اجازه رفتن به بهداری را به او داده‌اند.
فائزه عبدی‌پور همسر محمد شریفی‌مقدم که در حال حاضر در بند امن زندان فشافویه به سر می‌برد گفت: «متاسفانه سرویس بهداشتی و غذایی زندان وضعیت بدی دارد. در بند امن هم امکانات پخت و پز مانند سایر بندهای این زندان وجود ندارد بنابراین زندانیان مجبورند هر روز غذای زندان را بخورند. موش، ساس و شپش به وفور دیده می‌شود و متاسفانه فضله موش هم مرتب در غذاها دیده می‌شود. این زندانیان نه تنها محروم از یک سری امکانات اولیه زندگی هستند بلکه رفتن به بهداری هم برایشان ساده نیست. محمد کلی صحبت کرده تا به او به اجازه رفتن به بهداری را داده‌اند.»
همسر عبدی‌پور همچنین به نبود آب شرب در زندان اشاره کرد و گفت آب آشامیدنی مساله تمام بندها (تیپ‌های) این زندان است و زندانیان برای خوردن آب آشامیدنی سالم مجبور به خرید آب معدنی از فروشگاه‌های زندان هستند که هزینه‌اش چندین برابر هزینه فروشگاه‌های دیگر است. در این شرایط بسیاری از زندانیان بی‌بضاعت قادر به تهیه آب آشامیدنی که اولین احتیاج روزانه زندگی هر فردی هم هستند، نیستند و آب ناسالم از لوله‌های زندان را مصرف می‌کنند.
خانم عبدی‌پور در ادامه گفت: «بند امن زندان بزرگ تهران در واقع بند تنبیه‌ای برای زندانیان است و کمترین امکانات را داراست. زندانیان این بند نه تنها فاقد امکانات پخت و پز برای خود هستند بلکه حتی برای تنبیه اجازه استفاده از امور فرهنگی زندان مثل گرفتن کتاب هم را ندارند.»
به گفته خانم عبدی‌پور هشت درویش گنابادی که از هفتم شهریور ۹۷ به سلول‌های انفرادی بند امن این زندان منتقل شدند و نهایتا پس از ۱۰۵ روز از سلول‌های انفرادی به بند عمومی این بند منتقل شدند تاکنون فقط قادر به تماس تلفنی با خانواده‌های خود هستند اما هنوز اجازه ملاقات حضوری را نیافته‌اند.
به گزارش خبرنامه ملی ایرانیان به نقل از کمپین حقوق بشر در ایران؛ همسر محمد شریفی‌مقدم در پاسخ به اینکه آیا برای انتقال هشت درویشی که در بند امن این زندان در شرایط دشوار به سر می‌برند درخواستی داده شده گفت: «ما خانواده‌ها بارها از مقامات قضایی انتقال آنها را بند دیگری خواسته‌ایم اما جوابی تاکنون نگرفتیم. فقط می‌گویند صبر کنید، درست می‌شود. حتی هنوز اجازه ملاقات حضوری هم به ما نداده‌اند.»
