دکتر کاوه احمدی علی آبادی
عضو هئيت علمي دانشگاه آبردين با رتبه پروفسوري
عضو جامعه شناسان بدون مرز(ssf)
اقدام درخور نمايندگان پارلمان اروپا در گنجاندن معيارهاي حقوق بشري براي هر نوع پيشرفت مراوده با حكومت ايران با اقدام مناسب و تكميلي دولت بريتانيا در تكميل فهرست سياه ناقضان حقوق بشر رژيم، راهكاري است كه بايد در دستور كار كليه دولت هاي اروپايي و غربي قرار گيرد. تنها ملاحظاتي بايد پيرامون شان صورت گيرد.
افزودن نام افراد جديدي به ليست نبايد همراه با حذف تعدادي ديگر باشد. اين باعث مي شود كه ناقضان حقوق بشر حكومت ايران، فكر نكنند كه جنايات و ستم هاي شان مشمول مرور زمان مي شود و فراموش مي گردد. اشخاصي كه به ليست سياه رژيم اضافه مي شوند، نبايد تنها شامل اصطلاحاً “گاوهاي پيشانه سفيد” رژيم شود و بايد طيفي بسيار وسيع تر را در برگيرد. هم بازجويان، روساي زندان ها و دادستان ها، هم قوه قضاييه و به خصوص مقامات امنيتي رژيم ايران. چون نامسئولان امنيتي رژيم سال هاست براي تأمين امنيت مردم، خود بزرگترين ناقضان امنيت شهروندان و حقوق بشر هستند كه بايد تصور نكنند از چشمان ناظران حقوق بشر پنهان مانده و از دست عدالت مي توانند فرار كنند. دولت هاي اروپايي و غربي بايد ليست ناقضان حقوق بشر در ايران را بر اساس ليست سياهي كه احمد شهيد دارد، تكميل كنند و احمد شهيد بايد در ارتباط دائم با فعالان حقوق بشر در داخل و خارج ايران، به ليست سياه سابق اش، اسامي جديدي بيافزايند. دولت هاي غربي نيز بايد در اين ليست سياه، اسامي بالاترين و مطرح ترين رهبران و مقامات رژيم ايران را (بدون كوچكترين ملاحظه نسبت به نام يا سمت شان) علناً بياورند تا در رسانه ها به اطلاع همگان برسد و رسوا شوند و در تاريخ ثبت گردد و هم ليستي از ناقضان “عامل” رژيم كه كمتر مشهورند، اما بازجويي، شكنجه و اعدام ها توسط ايشان صورت مي گيرد. اين ليست دوم بايد پنهان باشد و خاطيان ندانند كه شناسايي شده و قرار است دستگير شوند و به محض ورود به خارج از كشور بايد دستگير و براي محاكمه به مقامات ذي ربط سپرده شوند. اين احساس تعليق براي كليه عامران جنايات رژيم، احساس ناامني قوي به وجود مي آورد كه آناني نيز كه حتي شناسايي نشده اند، از ترديد نسبت به وضعيت شان نگران شده و در ترس سپري كنند. اين باعث مي شود بفهمند كه واكنش هاي بر ضد نقض حقوق بشر تنها به گفتار و اعتراض محدود نمي شود، بلكه در زمان مقتضي به دستان عدالت سپرده مي شوند، همان گونه نازي ها و ساير جنايتكاران از كشورهاي مختلف در نهايت محاكمه و مجازات شدند. علاوه بر آن، بايد “تداوم نقض حقوق بشر” به عنوان يك معيار جهت افزايش مجازات ها در نظر گرفته شود و فرق است بين كسي كه سه دهه است در جنايات و نقض حقوق بشر در ايران دست دارد با كسي كه 2 يا 3 سال در ليست سياه قرار گرفته است. درضمن، به ليست سياه رژيم ايران بايد اسامي پاسداراني از حكومت ايران كه در سركوب و كشتار مردم در سوريه نقش دارند، افزوده شود.
اقدام نهادهاي مستقل حقوق بشري و فعالان حقوق بشري در سراسر دنيا در برگزاري كمپين براي كساني كه در ايران به مرگ يا احكام سنگين و ظالمانه محكوم مي شوند بايد تداوم يابد و از يك سوي وجدان هاي بيدار را فراخوان اند و از سويي ديگر، پي در پي چون سيلي بر گوش رژيم نواخته شود. ما بايد اين سنفوني جهاني بر عليه جنايت و انواعي از نقض حقوق بشر در ايران را هر چه گسترده تر و هر چه رساتر سازيم.
