گرچه ایرانیان میهن پرست، همواره مناسبت های فرخنده ماه آبان را گرامی داشته اند؛ که بدون تردید، تا سالیان بعد و چه بسا تا به ابد نیز چنین خواهند کرد؛ چون چه آنهائی که چهارم و نهم آبانماه را دیده و به یاد می آورند؛ و چه آنانی که از طریق دیگران با این دو رویداد بزرگ، که نقش تعیین کننده ای در سرنوشت ایران داشته و دارند آشنا گشته اند. به حقیقت می دانند، که حضور این دو روز گرانقدر در میان برگهای پرنیانی تاریخ افتخار آمیز میهن مان، تا ابدیت تاریخ انکار ناپذیر است؛ و تا به انتهای هستی هم قابل توجه خواهند ماند.
اکنون و همیشه، حتی در این سه دهه حزن انگیز، که با حضور جانیان اشغالگر جمهوری اهریمنی اسلامی، بیش از پرداختن به جشن و شادمانی، به سبب عملکردهای وحشیانه حکومت بی هویت و بی اعتبار آخوندی، با اندوه و غم و سوگواری عجین شده ایم؛ نگذاشته و نخواهیم گذاشت، که روزهای تاریخی و سرنوشت ساز آبانماه در میهن مان، که از بزرگترین جشنهای ملی ما می باشند؛ از یاد بروند و به وادی فراموشی سپرده بشوند!
یکی از گرامی ترین روزهای بسیار سرنوشت ساز در ایران، خجسته زادروز شهریار برحق ایران زمین، اعلیحضرت رضاشاه دوم پهلوی سوم است. پادشاهی که در هفت سالگی شان، در روز افتخار آمیز ” تاجگذاری پدر تاجدارشان ” ، که با در کنار خویش داشتن ولایت عهد محبوب مملکت، می بایست که در آن روز به یادماندنی و تاریخی، جشن فرخنده تاجگذاری را برگزار می نمودند؛ ولیعهد گرامی ایران نیز، بر مبنای فرهنگ تاجگذاری در میهن مان، همزمان با مام بزرگوار شان علیاحضرت فرح پهلوی شهبانوی گرانمایه ایران زمین، در کنار پادشاه فقید محمدرضا شاه پهلوی، تاج شاهی بر سر گذاشتند. امید کنونی همه ایرانیاران راستین، و دوستداران حقیقی حکومت پادشاهی در مملکت ما، که باید بهای زیادی به این امر بدهند؛ سرنگونی دشمنان اشغالگر میهن شان، و سقوط حقارت آمیز رژیم منحط آخوندی، و نابودی حکومت متحجر جمهوری ننگین اسلامی است. که تا باری دیگر فضای ایران دوباره به شادی هائی که داشت بگراید؛ و باز هم حکومت سربلند پادشاهی پهلوی، که ما ملت ایرانی بسیار به آن بدهکاریم؛ و از ارواح پاک دو ایرانساز یگانه و بی همتا، رضاشاه کبیر و محمدرضا شاه پهلوی، به دلیل ناسپاسی هائی که در حق این مردان بزرگ تاریخ ایران نمودیم شرمساریم. روزگار همه ایرانیان، حتی آنانی که بی خردانه فریب دشمنان مملکت شان را خوردند؛ بهبود بیابد و رنگ آرامش و آسایش را ببینند؛ و از همه نعمت هائی که در این رابطه به دست می آورند؛ لذت کافی و وافی را ببرند.
تردیدی نداریم که رضاشاه دوم نیز، در ادامه نوآوری های ماندگار پدر تاجدار و نیای بزرگوار و میهن دوست و ایرانساز شان، رضاشاه کبیر که با همت بی شائبه و بی مثال و مستمر خود، مدرنیته و پیشرفت های مترقی را برای ایران بزرگ پدید آورد؛ از هیچ کوششی در این زمینه کوتاهی و مضایقه نخواهند فرمود.
ملت میهن پرست ایران، به خاطر خدمات شایسته این دو ابرمرد تاریخ مان، که استحقاق هر گونه تقدیر کرامت مندانه ای از سوی مردم را دارند؛ به آشکارا می دانند، خون ارزشمند شاهان بی مانند سلسله پهلوی، که با هزینه کردن همه آسایش و وقت خویش برای ساختن ایرانی نوین سرمایه گذاری می کردند؛ در رگهای پور فرزانه و وارث شایسته آنها جاری است؛ و در آغازین روزهای پیروزی بر حاکمیت ناشایست آخوندی، و سقوط مفتضحانه رژیم خونخوار اسلامی، با تلاشهای بی وقفه رضاشاه دوم و همراهان صدیق ایشان، به آینده تابناک کشور کهنسال ایران دست خواهند یافت؛ و امید بسیاری به تحقق این آرمان خدشه ناپذیر دارند.
پادشاهان بزرگ سلسله مترقی پهلوی، نزد دوستدارن خویش، با عنوان پهلوی اول و پهلوی دوم نامیده می شوند. تردیدی نیست که پهلوی سوم نیز، در جهت پرداختن هرچه بیشتر و وسیع تر به مسائل ایران، و ایجاد امکانات مفید برای از میان برداشتن همه کاستی هائی، که حکومت نالایق اسلامی مردم را با آنها مواجه نموده اند؛ چنانچه ناگزیرند به سختی روزگار شان را سپری کنند؛ از هیچ کوششی دریغ نخواهند فرمود؛ و جز به سرفرازی ایران و ایرانی نمی اندیشند. همانگونه که در طول این سالهای دوری از خانه پدری نیز، هرگز از آن غافل نبوده اند عمل خواهند کرد.
با آنکه متأسفانه نظام پادشاهی پهلوی، در سی و شش سال پیش، دستخوش عوارض سهمگین تنگ نظری های دشمنان ایران و ایرانی واقع گردید؛ و با آنکه شهریارمان از سنین زیر بیست سال در غربت و دور از میهن شان به سر برده اند؛ اما به تأیید همگان، شهریاری اندیشمند به تمامی مسائل کنونی در ایران و سایر نقاط جهان می باشند؛ و پیوسته برای آزادسازی سرزمین اهورائی خویش هدفمند بوده اند.
باشد که تا به زودی زود، ایشان با همراهی سایر ایران پرستان، به زادبوم خویش باز گردند؛ و تمامی مشکلات و ناهنجاری هائی را، که در طول این سی و شش سال رنج و مصیبت، که دشمنان میهن مان نصیب ایرانیان نموده اند؛ از چهره مام وطن بزدایند. آنهائی که میهن پرستان واقعی این مملکت بودند و هستند؛ همه ساله این روز خجسته را، حتی درون خانه های شان گرامی داشته و می دارند.
محترم مومنی
