عضو هئیت علمی دانشگاه آبردین با رتبه پروفسوری
عضو جامعه شناسان بدون مرز(ssf)
تقسیم مناطق هژمونیک قدرت های جهانی آغاز شده است. هنوز وضعیت اوکراین و اروپای شرقی مشخص نشده، غرب به سراغ قفقاز و آسیای میانه رفته است. آن هم به شکلی غیررسمی و با چراغ خاموش.
عجیب است که رهبران روسیه هنوز متوجه آن نشده اند! به همین سبب غرب به سرعت می خواهد شرایط بی ثبات در قفقاز را با یک پیمان نامه تحمیلی به شکلی رسمی، کار را تمام کند، قبل از این که روسیه و ایران بویی ببرند. پس از توافق صلح ارمنستان با آذرباییجان، قرار است ترکیه چند پایگاه نظامی در آذرباییجان تاسیس کند. این گونه هر گونه حمله و تهدید روسیه در خاک آذرباییجان با واکنش ترکیه مواجه خواهد شد و آن به معنی حمله به یک کشور عضو ناتو خواهد بود، که طبعاً روسیه از آن اجتناب خواهد کرد. بنابراین روسیه از این نوع تنش و درگیری اجتناب خواهد کرد و عملاً و به شکل غیررسمی آذرباییجان به مثابه عضو ناتو خواهد بود و منابع نفت و گاز آن از دسترسی روسیه دور خواهد ماند. ترکیه آتش بیار این معرکه است و با یک دو دوزه بازی با روسیه و غرب، دارد نقش خود را برای نفوذ دایمی در قفقاز جنوبی و قطع دست روسیه و ایران از آن عملی می سازد. غرب در ازای چنین امتیازی حاضر شده که “حقوق مردم قره باغ کوهستانی” را نادیده گرفته و واگذاری آن را به رهبران کنونی نادان ارمنستان (متاسفانه اصلاً توی باغ نیستن) تحمیل کنند (به رهبران همه جهان قبلاً گفته ام که حقوق ملت ها خط قرمز همیشگی من هست).
با این وجود، رهبران آذرباییجان با آتش بازی می کنند، دیر یا زود رهبران روسیه به نقشه آنان پی خواهند برد و تمامیت کشورشان در معرض خطر اشغال توسط روسیه و حتی رژیم ایران قرار خواهد گرفت. برای کسب حقوق حقه تان نیاز به چنین نقشه های پنهانی ندارید؛ آن هم وقتی در همسایگی هر دو کشور هستید. با یک پیمان نامه متعادل مبتنی بر حق تعیین سرنوشت ملت ها راحت می توانید به صلحی پایدار برسید. آن هم وقتی وضعیت اوکراین اینک پیش روی شماست و آنان همین اشتباه را مرتکب شدند. هر زمان روسیه و رژیم ایران بفهمند که دارد دست شان از قفقاز کوتاه می شود، به سرعت سراغ تقسیم منافع روی قفقاز جنوبی می روند و بزرگترین قربانی آن آذرباییجان خواهد بود. دیگر خود دانید.
