نسرین ستوده پس از هشت ماه سکوت قضایی درباره پرونده یک کودک‌‌آزاری: از وجدان‌های بیدار تقاضای کمک دارم

0
242

نسرین ستوده، وکیل دادگستری و وکیل یک کودک پنج ساله که از یک سال پیش مورد آزار و سواستفاده جنسی پدرش قرار گرفته است گفت هشت ماه پیش از یک کودک‌آزاری به شعبه چهارم دادگاه خانواده کرج شکایت کرده است اما غیلرغم مدارک و اسناد کافی در پرونده و تایید پنج روانپزشک بیمارستان دولتی بر آزار جنسی کودک، قاضی دادگاه هنوز دستور ممنوع الملاقاتی پدر کودک را صادر نکرده است. از سوی دیگر مادر و مادربزرگ دختر به دلیل شکایت پدر به اتهام «توهین و افترا» مورد پیگیرد قانونی قرار گرفته‌اند و مادریزرگ کودک عصر روز پنجشنبه ۲۳ شهریور ماه بازداشت و به زندان کچویه کرج منتقل شده است.

این وکیل دادگستری با اظهار تاسف از این دادرسی ناعادلانه گفت: «از همه مسوولان و وکلا و وجدان‌های بیدار تقاضا کمک دارم.»

نسرین ستوده در توضیح پرونده کودک‌آزاری که پس از هشت ماه به بازداشت مادربزرگ کودک ختم شده گفت: «هشت ماه پیش مادری به من مراجعه کرد و گفت که دختر چهار ساله‌اش در ساعات ملاقات با پدر مورد سواستفاده جنسی پدر قرار می‌گیرد. اسناد و مدارکی وجود داشت که این ادعا کودک را تایید می‌کرد. طبیعتا من به دادگاه دادخواستی دادم و خواستار ممنوعیت ملاقات پدر با بچه در این شرایط شدم  همچنین پنج روانپزشک بیمارستان‌های دولتی که نظرات‌شان در پرونده وجود دارد، تایید کردند که بچه مورد سواستفاده جنسی پدر قرار گرفته است. اما دادگاه طی هشت ماه گذشته در اتخاذ تصمیم تعلل زیادی کرده و تاکنون اتفاقی نیفتاده است.»

این وکیل دادگستری ادامه داد: «از سوی دیگر پدر علیه مادر و مادربزرگ بچه اعلام شکایت کیفری به اتهام توهین و افترا کرده است. عصر روز (پنج شنبه ۲۳ شهریور) مادربزرگ کودک به دادگاه رفته تا توضیح دهد اتهام به او و دخترش مبنای قانونی ندارد. اما ظاهرا قاضی اصلا به حرف‌هایش گوش نمی‌کرده و هر چه مدرک هم ارائه می‌کرده نگاه نمی‌کرده است. او هم عصبانی شده و کمی تندی کرده است که باعث بازداشتش شده است. اما این شدت عمل و چند روز نگه داشتن مادربزرگ این کودک در زندان حتی برای توهین توجیه قانونی ندارد و نشان‌دهنده پیام دیگری است.»

نسرین ستوده با اظهار تاسف از این اتفاق و داوری عادلانه گفت: «این اتفاق بسیار دردناک است به دلیل این‌که پیامی را به مادران می‌رساند که به روی این نوع حوادث و فجایع چشم بپوشانند و از پیگیری قضایی این پرونده‌ها انصراف بدهند. من حتما این هفته برای پیگیری این پرونده مراجعه می‌کنم و از همه مسوولان و وکلا و وجدان های بیدار تقاضا کمک دارم.»

خانم ستوده در پاسخ به این سوال که آیا امکان قرار وثیقه برای مادربزرگ و جلوگیری از انتقال او به زندان وجود نداشته است، گفت: «به نظر می رسد که این موضوع برنامه‌ریزی شده بوده است. بازپرس در آخرین لحظات روز کاری اعلام کرد که باید ایشان بازداشت شود، آن قدر وقت نبود که خانواده‌اش حتی فرصت کنند کفیل یا وثیقه تهیه و به دادگاه تحویل دهند. دادسرا تعطیل شد و  فردا هم روز تعطیل عمومی است.  این روش‌ها در دادسراها ناشناخته نیست غالبا این رفتارها می‌شود تا شخص پیگیری کننده، مورد تنبیه شدیدتری قرار گیرد در حالی که با هیچ منطق قضایی بازداشت این مادربزرگ توجیه قانونی نداشت.»

طبق گفته نسرین ستوده، این کودک پنج ساله، از چهار سالگی و به مدت یک‌سال تحت آزار و سواستفاده پدرش بوده است. پدر و مادر کودک از سه سال و نیم گذشته جدا از یکدیگر زندگی‌ می‌کنند اما پدر با فرزندش ملاقات دارد. پرونده آزار و سواستفاده جنسی به کودک از بهمن ماه سال ۹۵  در شعبه چهارم دادگاه خانواده کرج مفتوح است و پرونده شکایت پدر از مادر و مادربزرگ کودک به اتهام افترا و توهین در شعبه ۲۵ دادسرای کرج رسیدگی می‌شود.

نسرین ستوده در پاسخ به این سوال که چرا در اینگونه پرونده‌ها قاضی بیشتر به پدر کودک توجه می‌کند گفت: «وقتی قانون می‌‌گوید اگر پدر بچه خودش را بکشد قضاص نمی‌شود در واقع فرهنگی را دارد ترویج می‌کند که اختیارات همه جانبه را به پدر برای جان و مال و روان کودکش می‌دهد. در مواردی که پدر دچار مشکلات روانی است ممکن است دست‌درازی هم به بچه خودش بکند.»

به کزارش خبرنامه ملی ایرانیان به نقل از کمپین حقوق بشر در ایران؛ نسرین ستوده گفت: «براساس ماده ۳ کنفوانسیون جهانی حقوق کودک که ایران نیز این کنفوانسیون را پذیرفته است باید منافع عالیه کودک در تمام تصمیمات در ارجحیت باشد. بنابراین طبق همین ماده، قاضی صراحتا باید پدر را از ملاقات ممنوع کند و پدر یک دوره آموزشی و درمانی را طی کند. اما متاسفانه هنوز پس از هشت ماه از طرح شکایت این اتفاق نیفتاده است. از نظر حقوقی تصمیم‌گیری برای ملاقات با کودک به عهده قاضی است. ممکن است حتی قاضی قانع شود که سواستفاده و آزار در مورد کودک اتفاق افتاده اما ملاقات را ممنوع نکند.»