نامه علیرضا افتخاری به استاد شجریان

1. سلام
   استاد شجریان ویگانه جهان هنر در زمینه موسیقی وآواز سنتی در نزد مردم ایران زمین از اعتبار و جایگاه خاصی برخوردار است و برای همه مردم ایران شخصیتی محبوب و دوست داشتنیست حتی آنانیکه با موسیقی مخالفت میکند صدای ربنای استاد در دل و جانشان غوغا میکند از دل و جان وبا قلبی شکسته و با دستانی که بین زمین و آسمان مانده اند و چشمانی بارانی از خدای خویش تن درستی وسلامت ایشان را طلب میکنم باشد که دعایی این کمترین مقبول درگاه احدیت باشد و به افتخار بازگشتش جشن سرور بپا کنیم

2. آنزمانی که کثیفترین دست روی زمین بوزینه قرن میمون احمدی نژاد را میبوسیدی که عنوان استاد و چهره ماندگار اخذ کنی و آن بوزینه هم تو را چهره ماندگار نامید و استاد محترم شجریان را مطرب خطاب کرد تو مگر عقل و شعور نداشتی که اگر به جسارت استاد شجریان را مطرب بنامیم لااقل تو یکی چهره ماندگار نیستی در زبان ترکی مثلی هست بدین مضمون ( طرف گوزیده بعد بیدار شده ولی تو نادان ریدی و خیلی دیرتر بیدار شدی ) و این را بدان که آب رفته به جوی باز نمیگردد تو امتحان دادی و کارنامه ات کاملا سیاه و شرم آور است و شجریان آن محبوب دلها هم امتحان داده و همیشه در کنار ملت بوده و مثل جواهر ناب در دلها میدرخشد لطفا حنای بی رنگ و خاصیتت را ببر در بازار دیگر عرضه کن همان بازار متملق ها و بادمجان دور بشقاب چینها.

3. خجالت هم چیز خوبی است.

   کمند مهر چنان پاره کن که گر روزی – شوی ز کرده پشیمان٬ بهم توانی بست.

   باز هم ازین نظر که احساس گناه و شرمندگی مجبور به نوشتن این پیامت کرده٬ جای امیدواری است

نظرات بسته است