وزیرخارجه جمهوری اسلامی در نامه‌ای به دبیرکل سازمان ملل با اشاره به احتمال کشته شدن یکی ازپنج مرزبان ایرانی، خواستار اقدام قاطعانه جهانی علیه این اقدامات جنایتکارانه و آزادی گروگان‌های ایرانی شد.
در بخش دیگری از این نامه آمده است: «مردم ایران حق دارند خواستار اقدام قاطعانه جهانی شوند؛ اقدامی که در عمل منجر به بازگشت گروگان‌هایشان به وطن و مجازات مسئولین این جنایت‌ها علیه هموطنانشان باشد. یک نمود در خواست مشروع مردم ایران، حرکت خودجوش مردمی جوانان ایرانی در جمع‌آوری یک میلیون امضا برای درخواست از جنابعالی و دیگر مقامات بین‌المللی جهت انجام اقدامات موثرتری برای بازگشت سریعتر گروگان‌های ایرانی به وطن است. من نیز با ارسال این نامه به این موج می‌پیوندم.»
متن کامل نامه محمدجواد ظریف به بان‌کی‌مون که به فارسی ترجمه شده، بدین شرح است:
«به نام خداوند بخشنده مهربان
عالیجناب
وظیفه ناگواری است که باید خبردردناک احتمال کشته شدن یکی از پنج مرزبان ایرانی، که در تاریخ 7 فوریه 2014 توسط یک گروه افراطی تروریستی در منطق مرزی میان ایران و پاکستان ربوده شده‌اند، را به اطلاع شما برسانم. این حادثه آخرین مورد از اعمال ددمنشانه تروریستی علیه شهروندان، دیپلماتها و غیرنظامیان ایرانی و غیر ایرانی به شمار می‌رود که از جمله موارد زیر را در بر می‌گیرد:
– بمب‌گذاری و حملات تروریستی در مناطق مرزی شرق کشور طی ماه‌های اخیر که منجر به کشته شدن حداقل 12 سرباز شده است؛
– دو مورد حمله با خودرو بمب‌گذاری شده علیه ساختمان‌های دیپلماتیک و فرهنگی ایران در بیروت در روزهای 19 نوامبر 2013 و 19 فوریه 2014 که منجر به کشته شدن یک دیپلمات ایرانی و تعدادی از نگهبانان و تعدادی از عابران غیرنظامی لبنانی شد؛
– ربودن و قتل دیپلمات‌های ایرانی در صنعا، شامل ربودن یک یپلمات ایرانی به نام آقای احمد نیک بخت در 21 ژوئیه 213 و قتل وحشیانه یک دیپلمات دیگر ایرانی به نام اقای ابوالقاسم اسدی در تاریخ 18 ژانویه 2014؛
– حمله انتحاری به ساختمان سرکنسولگری ایران در پیشاور در تاریخ 25 فوریه 2014 که منجر به کشته شدن دو نگهبان و مجروح شدن تعداد زیادی شهروندان عادی پاکستان شد.
با کمال تاسف شواهد موجود حاکی از آن است که تمامی این اعمال تروریستی بزدلانه علیه جمهوری اسلامی ایران و شهروندانش توسط گروه‌های تروریستی مورد حمایت دولتی با الگوهای مشابه تامین منابع مالی، هماهنگی و مدیریت مشابه صوت پذیرفته‌اند. جامعه بین‌المللی باید در مورد پیامدهای ناشی از تنش‌ها و خشونت‌های فرقه‌ای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای که به صورت نظام‌مند در بخش‌های مختلف منطقه ما سازماندهی، هدایت و حمایت می‌شوند، هشیار باشد. در واقع با یک نگرش تاریخی و در یک تحلیل واقع‌بینانه، پیامدهای میان‌مدت و طولانی‌مدت این روند خطرناک دامن همان کسانی را خواهد گرفت که برای نیل به اهداف نسنجیده خود با توسل به اینگونه اقدامات کوته‌بینانه و شتاب‌زده سعی در جبران شکست‌ها و محاسبات غلط راهبردی گذشته خود را دارند؛ آنان بیش از همه از خشونت و افراط فرقه‌گرایانه‌ای که خود می‌پراکنند زیان خواهند دید.
به علاوه تردیدی نیست که در منطقه ما رابطه نزدیک و تنگاتنگی میان اقصاد مبتنی بر جنگ، خشونت‌های افراط گرایانه و تروریزم از یک‌سو و مواد مخدر و جرائم سازمان‌یافته فرامرزی از سوی دیگر وجود دارد. جمهوری اسلامی ایران پیشتاز مبارزه با قاچاق مواد مخدر است، به حدی که مواد مخدر کشف شده در ایران معادل سه چهارم مواد مخدر کشف شده در کل جهان را تشکیل می‌دهد. ایران در خط مقدم مبارزه با این تهدید جهانی قرار دارد و به همین خاطر از نظر جانی و مالی بهای سنگینی را پرداخته است؛ بدون آنکه جامعه جهانی در تحمل این بار همکاری و یا کمک فنی به ما داده باشد و یا حداقل با آنانی که این همه هزینه‌های سنگین را بر شهروندان و سربازان شجاع ما تحمیل کرده‌اند به صورت جدی مقابله کند. در حالیکه که فداکاری ما موجب شده است که جامعه بشری کمتر از خطر مواد مخدر رنج ببرد، جامعه بین‌المللی به اندازه کافی در این مبارزه پایان‌ناپذیر ایران را یاری نکرده است. صرف محکوم کردن اعمال تروریستی کفایت نمی‌کند.
مردم ایران در چند روز گذشته در حالی نوروز – که توسط مجمع عمومی ملل متحد به عنوان روز بین‌المللی صلح، همبستگی و حسن همجواری به رسمیت شناخته شد – را جشن گرفتند، که همگی در رنج و انتظار خانواده‌های این قهرمانان ملی شریک بودند. علیرغم اقدامات دولت‌های پاکستان، لبنان و یمن، گروگان‌های ما همچنان در اسارت بسر می‌برند و عاملان جنایات علیه شهروندان ما هنوز به جزای اعمال خود نرسیده‌اند. مردم ایران حق دارند خواستار اقدام قاطعانه جهانی شوند؛ اقدامی که در عمل منجر به بازگشت گروگان‌هایشان به وطن و مجازات مسئولین این جنایت‌ها علیه هموطنانشان باشد. یک نمود در خواست مشروع مردم ایران، حرکت خودجوش مردمی جوانان ایرانی در جمع‌آوری یک میلیون امضا برای درخواست از جنابعالی و دیگر مقامات بین‌المللی جهت انجام اقدامات موثرتری برای بازگشت سریعتر گروگان‌های ایرانی به وطن است. من نیز با ارسال این نامه به این موج می‌پیوندم.
از شما در خواست دارم این نامه به عنوان سند مجمع عمومی، شورای امنیت و شورای حقوق بشر ملل متحد منتشر شود.
فرصت را برای تجدید احترامات فائقه مغتنم می‌شمارم.
محمدجواد ظریف
وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران»
