صادق زیباکلام در نامه‌ای سرگشاده به اظهارات آیت الله علم‌الهدی واکنش نشان داد و نوشت: جناب آیت الله علم الهدی عزیز، اگر از میان همه خواسته های مردم در دوران انقلاب فقط یکی را قرار می شد برگزینیم، باور بفرمایید آن یکی «آزادی زندانیان سیاسی» می بود. اگر جنابعالی حتی یکبار در دوران انقلاب جلوی زندان قصر یا اوین می آمدید و می دیدید خیل عظیم جمعیت را که باستقبال زندانیان آزاد شده آمده بودند و چگونه آنها را بر روی شانه هایشان حمل می کردند امروز اینگونه قضاوت نمی کردید.
متن کامل نامه صادق زیباکلام را در ادامه می‌خوانیم:
بسمه‌تعالی
محضر گران‌قدر حضرت آیت‌الله سید احمد علم الهدی
امام‌جمعه مشهد مقدس ادام الله ظله العالی
با سلام و تحیات، هفته پیش حقیر به دعوت شاخه دانشجویی حزب کارگزاران سازندگی خراسان رضوی به مناسبت سالگرد انتخابات ۲۴ خرداد ۹۲ در دانشگاه علوم پزشکی مشهد سخنرانی داشتم. محور عرایضم آن بود که انتخابات ۲۴ خرداد در تداوم مسیر انتخابات دوم خرداد سال ۷۶ و بروی کار آمدن اصلاح‌طلبان و آن تحول هم به‌نوبه خود در امتداد مطالبات برجای‌مانده انقلاب اسلامی می‌بود.
علت این بازتولید را هم ازآنجا دانستم که انقلاب اسلامی برای تحقق یکسری خواسته‌ها اتفاق افتاد و ازآنجاکه آن خواسته‌ها به‌طور کامل تحقق نیافتند لذا هر بار که فرصتی پیش بیاید مردم یا کسر قابل‌توجه ایی از آنها همچنان در مسیر تحقق آن خواسته‌ها حرکت می‌نمایند.
بعد هم به تشریح شماری از عمده ترین آن خواسته‌ها که مردم از رژیم شاه داشتند و به خاطر رسیدن به آنها انقلاب کردند پرداختم. ازجمله انتخابات آزاد، آزادی مطبوعات، آزادی بیان، آزادی اجتماعات سیاسی و صنفی، آزادی اندیشه، لغو سانسور، لغو شکنجه زندانیان سیاسی، حاکمیت قانون، بازگشت تبعیدی‌ها به وطن و بالاخره مهم‌ترین آنها که آزادی زندانیان سیاسی می‌بود.
اضافه نمودم که به‌واسطه یکسری از دلایل سیاسی و اجتماعی به‌تدریج از همان ماه‌های نخست بعد از انقلاب آن خواسته‌های دمکراتیک جای خود را دادند به آمریکاستیزی، استکبارستیزی، غرب‌ستیزی، صدور انقلاب، محو اسراییل و این دست مطالبات. روندی که به‌مرور زمان گسترده‌تر و فراگیرتر شده وعملا جای آرمان‌ها و خواسته‌های اولیه انقلاب اسلامی را گرفته است.
به حضار که علی الاغلب نسل‌های بعد از انقلاب بودند و انقلاب را ندیده‌اند توصیه کردم که به روایت‌های بنده و هم‌نسلان بنده باور نکنند و به چشم و عقل خودشان باور کنند. برای آگاهی از اینکه اهداف و آرمان‌های انقلاب کدام بودند مراجعه‌کننده انبوه آرشیو اسناد و مدارک انقلاب، به مطبوعات دوران انقلاب، به صدها سخنرانی، مصاحبه و اعلامیه‌های مرحوم امام خمینی رهبر انقلاب زمانی که در نوفل لوشاتو بسر می بردند، ایضا به سخنرانی ها و مصاجبه های شخصیت های انقلابی و مبارز دیگر در داخل کشور، به بیانیه ها، اعلامیه ها و نامه های سرگشاده گروهها و تشکلهای سیاسی مبارز اعم از مذهبی، مارکسیست و ملی گرا، به قطعنامه های تاریخی که در پایان راهپیمایی ها قرائت می شدند و خواسته های راه پیمایان را اعلام نموده و صدهاهزار نفر با فریاد تکبیر آنها را تایید می کردند. همه اینها بنجو بی چون و چرایی روشن می سازند که انقلاب اسلامی برای چه بود. آیا برای تحقق دمکراسی در ایران بود یا برای مبارزه با آمریکا؟ از جمله خواسته ایی که بیشترین تواتر را در تکرار داشت آزادی زندانیان سیاسی بود.
فردای سخنرانی بنده در دانشگاه مشهد حضرتعالی در دیداری با اعضاء هیات های موتلفه و آشکارا در پاسخ به عرایض بنده می فرمایید: کسانیکه در همایش های اخیر آزادی زندانیان سیاسی را خواسته انقلاب دانسته اند، پست ترین حرف ممکن را بزبان آورده اند. از این معنا هم بهت زده شدم هم متاثر.
جناب آیت الله علم الهدی عزیز، اگر از میان همه خواسته های مردم در دوران انقلاب فقط یکی را قرار می شد برگزینیم، باور بفرمایید آن یکی «آزادی زندانیان سیاسی» می بود. اگر جنابعالی حتی یکبار در دوران انقلاب جلوی زندان قصر یا اوین می آمدید و می دیدید خیل عظیم جمعیت را که باستقبال زندانیان آزاد شده آمده بودند و چگونه آنها را بر روی شانه هایشان حمل می کردند امروز اینگونه قضاوت نمی کردید. جناب علم الهدی عزیز، تاریخ را می شود تحریف کرد، می شود حتی تا حدودی آنر حق و ناحق کرد اما یقینا نمی شود آنرا به کل انکار کرد.
ایام بکام باد
صادق زیباکلام
بیست و نهم خرداد ماه یکهزارو سیصد و نود و چهار
