استمداد نامه معلم بازنشسته زندانی محمد امین آگوشی از سازمانهای حقوق بشری و مراجع بین المللی و هموطنانش به منظور فشار آوردن بر این رژیم که به او اجازه دهد تا در کنار همسرش که۵۶ روز است در کوما بسر می برد و بیمارستانهای دولتی پس از مدتی از ادامه بستری شدن ایشان خوداری می کنند و او ناچارا در منزل بسر می برد،و احتمالادر آخرین روزهای حیاتش در کنار وی باشد و به پرستاری و مراقبت از او بپردازد.
این استمداد نامه جهت ارسال به سازمانهای حقوق بشری، مراجع بین المللی و انتشار در اختیار رسانه ها قرار داده شده است.
به گزارش خبرنامه ملی ایرانیان از فعالین حقوق بشر دمکراسی در ایران ؛ متن استمداد نامه به قرار زیر می باشد:
با درود فراوان به نهاده ها و افراد مسئول و مدافع حقوق بشر ، امیدوارم سال جاری سالی باشد به همت جامعه جهانی و افراد ذیربط موارد نقض حقوق بشر در ایران بر چیده شود در سالی که گذشت در مبارزه با نقض حقوق بشر در ایران و طی محکومیتها و صدور بیانیه های مختلف اقدامات زیادی انجام گرفت با توجه به اهمیت آن و موارد زیاد نقض حقوق بشر و اعدام ها ی دسته جمعی در کشور ما در مواجه با آن کافی و واقعی نبود .
قبل از اینکه من زندانی سیاسی و فعال حقوق بشر به ذکر مشکلات خود بپردازم صمیمانه از اقدام شما بلاخص برادر بزگوارم آقای احمد شهید نهایت تشکر و قدردانی می نماییم . همگان می دانند بنده از سوی دادگاه نظامی آذربایجان غربی به مدت ۱۰ سال تبعید در زندان زاهدان محکوم شدم .قابل توجه است دادگاه و قضات مربوطه، به من کرار در حضور من گفته اند : ما عذاب وجدان می کشیم چون در مورد دادرسی ما و صدور احکام، تحت فشار و خلاف میل باطنی مبادرت به صدور حکم کرده ایم .
وضعیت اینجانب به شرح زیر است: دادخواه محمد امین آگوشی معلم بازنشسته ۵۴ ساله و اهل پیرانشهر در تبعید در زندان زاهدان بوده و هستم . مدت ۵ و نیم سال است با شرایط اسف باری تحمل حبس می نمایم در حال حاضر همسرم کبری قلندری ۶۱ ساله به دلیل فشارهای زیاد ودر زندان بودن من دچار سکته شدید مغزی شده است او به دلیل سکته شدید مغزی مدت ۵۲ روز است که در حالت کوما بسر می برد و بیمارستانهای دولتی بعد از ۱ ماه او را از بیمارستان در حالت کوما مرخص کردند و ناچارا با این شرایط وخیم جسمی در منزل بدون پرستار و مراغبت نگهداری می شود و هر روز همانند شمعی قطره قطره در جلوی چشمان بچه هایم ذوب می گردد و با مرگ تحمیلی دست و پنجه نرم می کند.
در شرایط کنونی همسر بیمارم نیاز شدید و حیاتی به حضور من دارد .با توجه به اوضاع وخیم همسرم احتیاج مبرم به مرخصی دارزمدت دارم و ۲ بار از طریق مقامات آقای مرضیه دادستان دادسرای عمومی و انقلاب زاهدان و آقای بابایی مدیر کل زندانهای استان و آقای خسروی ریاست زندان چه حضوری و کتبی از طرف خود و خانواده ام درخواست مرخصی نموده ام و ظاهرا دادگاه نظامی زاهدان با دادن مرخصی من مخالفت کرده است .تحمل
حبس یک زندانی بی گناه با داشتن شرایط خاص که از دور منتظر شنیدن ذوب شدن و مرگ تدریجی همسرش باشد و حتی اجازه حضور در کنار او و رسیدگی پزشکی به را نداشته باشد شرایط را برای من غیر قابل تحمل نموده است.
لذا به صراحت می دانم مردان بزرگی بودن در زندانها شرایط بدتری را تحمل کردند. علیهذا که من بیش از ۵ سال است که مبتلا به ناراحتیهای زیادی شده ام و عدم توضیح دولت در مورد آزادی من که حق شرعی و قانونی ام بوده و هست تحمل بردباری من را در مقابل این افراد تهی از انسانیت به صفر رسیده است.
خواهش دارم در سریعترین وقت خواسته های من به مقامات و مراجع بین المللی یاد شده ارسال شود تا اقدام لازم معمول گردد.
محمد امین آگوشی
۹ بهمن ۱۳۹۲
زندان مرکزی زاهدان
گزارش فوق به سازمانهای زیر ارسال گردید
کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد
گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد
سازمان عفو بین الملل
