دکتر کاوه احمدی علی آبادی
عضو هئيت علمي دانشگاه آبردين با رتبه پروفسوري
عضو جامعه شناسان بدون مرز(ssf)
مدتي است كه رگباري از اخبار خوب و خوش از سوريه مي رسد. چه از باز كردن برخي از معبرهاي انساني مردم محاصره شده، چه واکسیناسیون کودکان سوری، چه قطع كمك ها و كانال هاي اسلام گرايان وابسته به القاعده، چه عمليات هاي موثر كمين و شكار شكارچيان در سوريه، چه تصاحب انبارهاي بزرگ مهمات توسط ارتش آزاد سوريه و چه تصميمات خردمندانه ائتلاف سوريه براي كنفرانس ژنو2 و خلاصه تشکیل دولت موقت توسط اپوزیسیون.
استراتژي حساب شده ما در زدن “آدمكشان” با “آدم خواران” به يكديگر، يعني آدم كشان رژيم اسد، مزدوران عراقي، حزب الله لبنان و پاسداران ايران از يك سوي و آدم خواران اسلام گراي وابسته به القاعده و تكفيري از سوي ديگر و قصاص شان بدست همديگر بايد ادامه داشته باشد و مردم سوريه و غيرنظاميان تا جاي ممكن از مناطق درگيري دور نگه داشته شوند. دستاوردي كه كمين ها و عمليات شكار شكارچيان (نيروهاي امنيتي و نظامي اسد و متحدان اش) برايتان داشت، ديديد كه حتي از تسخير يك شهر بيشتر به رژيم اسد و حاميان اش ضربه مي زند، و همزمان تلفات تان نيز اندك است و اين در حالي است كه به روشني پيداست كه نيروهاي سوري اسد ته كشيده اند و نيروهاي انساني حاميان اش هستند كه درگيرند و تلفات مي دهند. اين يعني بايد همين واحدهاي كوچك جستجو و شكارتان را افزايش دهيد كه كارايي شان به خصوص در اين اواخر خيلي عالي بوده است. تنها يادتان نرود كه اگر بدون اسلحه به چنگ تان افتادند، اسير جنگي اند و حق كشتن شان را نداريد و بايد آن ها را با زندانيان تان عوض كنيد. موقع عقب نشيني تاكتيكي از برخي مواضع تان، انفجار مرحله به مرحله هر موضع، به خصوص وقتي نيروهاي رزمي دشمن در آنجا تجمع كرده اند، يادتان نرود. كردها نيز بايد عمليات شان را توسعه دهند و مناطق اطراف شان (فراسوي مناطق كردنشين) را از وجود تروريست ها پاك كنند تا در آينده از آنجا به مناطق كردنشين نتوانند ضربه بزنند. بندر بن سلطان اگر بخواهد مفيد واقع شود مي تواند مبارزاني از اسلام گرايان معتدل به فرماندهي ارتش آزاد سوريه و نه اسلام گرايان وابسته به القاعده و تكفيري را در قالب همان طرحي كه ارائه كرد با همكاري كشورهايي كه با آن موافق اند، برنامه ريزي و عملياتي كند. پيرامون اظهارات اخير نخست وزير تركيه مبني بر اين كه امكان ندارد، تروريست ها از مرزهاي تركيه براي ورود به سوريه استفاده كنند، بايد بگويم امكان دارد، اگر بر كار مديران مياني و ميداني نظامي و به خصوص امنيتي تان نظارت مكفي نكنيد. علاوه بر بازرسي هاي رسمي تان، بايد بازرسان ويژه و معتمدي داشته باشيد كه با بازرسي پنهاني از مناطق مرزي و حتي طي گفتگو با مردم كوچه و بازار در آن مناطق، اطلاعات و اخبار متنوع و صحيحي به شما بدهند و گرنه دور از چشم هر مديري كه مكانيسمي موثر براي نظارت زيردستان نداشته باشد، همه چيز ممكن است اتفاق بيافتد.
اما آمريكا و به خصوص اوباما بايد كمك هاي نظامي را كه به ارتش آزاد متوقف كرده بود، از سر گيرد. نكته مهمي در كنش ها و واكنش هايتان در خاورميانه هست كه نياز به اصلاح دارد و گرنه به نتيجه نمي رسيم. ميزان فشاري كه شما براي سر عقل آوردن ديكتانورها قائل هستيد، مقدار فشاري است كه براي سر عقل آوردن يك انسان عادي كافي است، نه ديكتاتورهاي كله شقي كه براي ماندن در قدرت از هيچ جنايتي فرو گذار نيستند و عادت كرده اند تا مدام دبه دربياورند. اين نكته را به خوبي كنگره و سنا بهتر از شما درك كرده اند. در شرايط كنوني و با برگزاري كنفرانس ژنو 2، اسد به هيچ وجه از قدرت كنار نمي رود. اسد و هر كسي كه در موقعيت او باشد، زماني با توافق كنار مي رود كه ميزان فشاري كه بر وي مي آيد به ميزاني باشد كه احتمال دهد، اگر اين هفته به توافق نرسد، چه بسا هفته ديگر طي يك عمليات نظامي كشته شود و گرنه دليلي نمي بيند تا سر موضع قبلي اش نماند. و اينك اسد به هيچ وجه در چنين شرايطي نيست. تقويت نيروهاي ارتش آزاد با سلاح هايي كه اين خطر را براي اسد و اطرافيان اش ايجاد كنند، در يد قدرت شماست و نبايد از آن دريغ كنيد. آن به تقويت جايگاه تان نزد ارتش آزاد سوريه نيز كمك خواهد كرد. اين را هم بيافزايم كه بسياري از مردم به جان آمده سوريه و ارتش آزاد سوريه مدتي است كه تنها از دست اسد عصباني نيستند، كه از دست شما نيز خشمگين ند و –مخالفت هاي شان بابت شركت در كنفرانس ژنو 2 بدان سبب نيز هست- چون شما مدتي است به جاي سلسله اي از پاداش و تنبيه ها، تنها توالي از تنبيهات را در پي گرفته ايد و هنوز تعهد و قول قبلي تان را براي يك محموله سلاح عملي نكرده ايد كه بابت مسأله اي جديد، وسط راه، همان محموله قبلي را متوقف مي كنيد و اين رفتارتان براي تهييج كساني كه دو سال و نيم گرفتار جنگ و قحطي و بي خانماني بوده اند و از تحريم و تهديد لبريز شده اند، مناسب و حتي انساني نيست و در آن صورت حتي اگر به خواسته هايتان تن نيز دهند، تنها از روي اجبار و ناچاري است.
اين را هم صادقانه به شما بگويم، با عملكرد كنوني تان، بسياري از شهروندان آمريكايي اگر مي شد كه دوباره كانديدا شويد، به شما رأي مي دادند و درايت و توان بالايي نيز در گفتگو حتي با دشمنان تان از خود نشان داديد، اما ترديد دارم هيچ سربازي آرزو كند، در ارتشي به جنگ رود كه فرمانده كل قوايش شما باشيد، حتي اگر آن قدرتمندترين ارتش جهان باشد.
