ماهواره ” فجر “، که چهارمین ماهواره است که سازمان فضائی آخوندها، به مناسبت سالگرد انقلاب سیاه اسلامی شان به فضا فرستاده اند؛ به گزارش خبرگزاری های وطنی، که روز دوشنبه دوازدهم بهمن 1393 خورشیدی، خبر در مدار کره زمین قرار گرفتن آن را، به همه جای جهان مخابره نمودند. اکنون همچنان در همان مدار تعیین شده در اطراف کره زمین، در حال گردش است. اما نزدیک به هشتاد میلیون ماهواره زمینی، که در سراسر کشور ما پراکنده اند؛ جز مردم شهر اهواز(که ایشان هم به بهانه اعتراض به ریزگردها، در مقابل عمارت استانداری این شهر، مراتب نارضایتی خودشان را، به فضای آسمان اهواز فرستادند)؛ هنوز هیچ صدای دیگری، از هیچ گوشه دیگر ایران، نه به فضا برخاسته است؛ و نه حتی در همان مدارهای جنجالی زمینی شهرهای میهن مان، از درون غارهای دهان ها به بیرون از آنها خارج نگشته و به گوش هیچکس دیگری نرسیده است!
چگونه می توان پذیرفت، که ماهواره ظلم کنندگان به فضا می رسد، و طبق برنامه از پیش تنظیم شده دانشمندان فضائی ایشان، در مدار کره خاکی زمین قرار می گیرد؛ اما با وجود درخواست های مکرر، و پیشنهادهای منطقی برخی از خود هم میهنان درون مرزهای کشورمان، یک پاسخ آری، و یک اعلام همکاری و همراهی، به گوش هیچکس نمی رسد؟ ملتی که به تعداد میلیونی، در جریان اعتراضات کروبی و موسوی، به تقلبی بودن نحوه انتخابات دولت دهم به پا خاستند؛ و حکومت خودکامه اسلامی را، با شور غیرت های میهن پرستانه شان فلج نمودند؛ آنهائی که به گفته خود مسؤلان حکومتی، هشتصد نفرشان در جریان حملات مأموران نیروهای انتظامی، و اعمال وحشیانه لباس شخصی ها قطع نخاع شده اند؛ تعداد بی شماری از ایشان نیز به دست این دژخیمان کشته شدند و زندانی گشتند. اما اکنون در سکوت کامل به سر می برند، و هیچ واکنشی به اینهمه ناهمواری های موجود در این رژیم استبدادی و ستمگر از خودشان نشان نمی دهند؟!
” یا زنگی زنگی، یا رومی روم؟
از این حقیقت کتمان نکردنی نمی توان گذشت، که به هیچوجه هیچ ایرانی میهن پرستی، به خودش اجازه نخواهد داد؛ که بیگانگانی که همیشه در صدد دستیابی به سرزمین اهورائی ایشان بوده اند؛ برای نجات این ملت، از بند اسارت حاکمان جبار اسلامی، و رهائی کشور اهورائی آنها از اشغال این جنایتکاران، در این کار داخل شوند؛ و به این بهانه بی جهت و به دلیل همکاری غیرضروری ایشان، مردم ایران از ” چاله در بیایند و به درون چاه ” بیفتند!
بدیهی است، که در هر به پا خیزی جهت ستاندن حق، عده ای آسیب ببینند، و ویرانی و آشوب به مردم صدمه برساند. ولی یا می خواهیم نجاب بیابیم و یا نه و با همین ناملایمات می سازیم و می سوزیم؟ تحقق یافتن امر خطیری به بزرگی سرنگونی کاخ ستم یک حکومت اهریمنی، و آزاد سازی یک سرزمین آزاده پرور، به راحتی میسر نیست. در این ارتباط باید تن به بلا داد و پیش رفت!
و….. یا تا ابد، در سیاه چال حقارت و پستی درجا زد و با دریوزگی به هر جور و ستمی تن داد!
محترم مومنی
