ناسا برای جابجایی غول‌های فضایی خود از ماشین غول‌پیکری به نام کراولر (Crawler) استفاده می‌کند.
بلندی موشک ساترن-5 که آپولو را به ماه می‌برد، 110 متر بود و ارتفاع حدود 56 متر بود. هر دوی این سفینه‌ها باید پس از پیکره‌بندی در “ساختمان سوارکردن قطعات” باید به محل پرتاب حمل می‌شدند. وظیفه این جابجایی را ماشین غول‌پیکر بر عهده داشت که به آن کراولر (Crawler) می‌گویند.
البته “کراولر” نه فقط سفینه که موشک بالابرنده و حتی سکوی پرتاب آنها را هم حمل می‌کرد. این وسیله برای ناسا 14 میلیون دلار هزینه داشت و سازمان فضایی آمریکا دو دستگاه آن را به شرکت مارین پاور شاول (Marion Power Shovel) برای جابجایی سامانه پرتابی آپولو سفارش داد. این ماشین عجیب و غریب در نوامبر 1964 تحویل ناسا شد.
کراولر 40 متر طول، 35 متر عرض، 8 متر ارتفاع و 2721 تن وزن دارد. ارتفاع آن را از سطح زمین می‌توان از 6 تا 7.84 متر تنظیم کرد. حرکت این غول که با محموله بیش از 3 هزار تن وزن دارد، توسط چهار سامانه تانک‌مانند صورت می‌گیرد که حدود 3 متر بلندی و 12.9 متر طول دارند.
هر قطعه از شنی‌های این تانک‌ها یک تن وزن دارند و از 57 قطعه ساخته شده‌اند. اگر وزن محموله (بطور مثال سفینه آپولو و موشک ساترن-5) و خود ماشین را با هم در نظر بگیریم به عدد عجیب 7 میلیون و 938 هزار و 725 کیلوگرم بر می‌خوریم! سطح این ماشین 1400 متر مربع است.
به گزارش ایسنا، کراولر پس از تحویل محموله شامل سفینه، موشک بالابرنده و برج پرتاب باید 5.5 کیلومتر راه را طی کند تا به محل پرتاب برسد. اما جالب است بدانید که طی کردن این مسافت حدود 9 ساعت طول می‌کشد و موتورهای دیزل آن بیش از 1600 لیتر سوخت مصرف می‌کند. مخزن این ماشین 19000 لیتر در خود جای می‌دهد.
