غرشی که به نیمی از ستارگان کهکشان راه شیری جان داد

0
185

تجزیه و تحلیل داده‌های ماهواره “گایا”(Gaia) یک انفجار قدرتمند بین ۲ تا ۳ میلیارد سال پیش را نشان می‌دهد که منجر به شکل‌گیری ستارگان در کهکشان راه شیری شده و ممکن است تا نیمی از ستارگان را در این کهکشان ایجاد کرده باشد.

آژانس فضایی اروپا(ESA) حدود یک سال پیش سرشماری کهکشان راه شیری که توسط تلسکوپ گایا انجام شده را منتشر کرد. این بررسی اطلاعاتی راجع به موقعیت، فاصله و حرکات تقریباً ۱.۷ میلیارد ستاره را در راه شیری مشخص کرده است.

دانشمندان از آن زمان تاکنون از آن استفاده کرده‌اند و اکنون تیمی از محققان شواهدی از یک “انفجار ستاره‌ای” را که برای مدت کوتاهی اتفاق افتاده پیدا کرده است که طی آن بیش از نیمی از ستاره‌ها در کهکشان راه شیری متولد شده‌اند.

کهکشان‌ها زمانی به وجود می‌آیند که گرد و غبار و گاز با هم مخلوط می‌شوند و شروع به ترکیب با ستاره‌ها می‌کنند. هنگامی که این فرآیند شروع می‌شود انتظار می‌رود تا زمانی که گاز تمام می‌شود نرخ نسبتاً ثابتی داشته باشد. در اولین چهار میلیارد سال حیات کهکشان راه شیری، این زوال در مواد دقیقاً همان چیزی است که اتفاق افتاده است.

اما با توجه به اطلاعات مأموریت گایا، این کار به این شیوه ادامه نیافته است. محققان با مطالعه فاصله، رنگ و روشنایی سه میلیون ستاره دریافتند که حدود پنج میلیارد سال پیش این روند تمایل به معکوس شدن پیدا کرده است و بین دو تا سه میلیارد سال پیش با یک انفجار ستاره‌ای که حدود نیمی از ستاره‌های راه شیری را تشکیل داده به اوج رسیده است.

“راجر مور” نویسنده این مطالعه می‌گوید: مقیاس زمانی این تشکیل ستارگان که با مقدار زیادی از توده ستاره‌ای که در این روند دخیل بوده و هزاران میلیون تن از توده‌های خورشیدی منفجر شده است، نشان می‌دهد که دیسک کهکشان ما یک تکامل ثابت و متوقف شده نداشته، بلکه حدود پنج میلیارد سال پیش دچار یک آشفتگی شده است.

محققان می‌گویند این آشفتگی خارجی احتمالاً حاصل برخورد با یک کهکشان کوچک‌تر بوده است. این نوع ادغام‌های کهکشانی همیشه اتفاق می‌افتند و زمانی اتفاق می‌افتند با خود گاز و مواد اضافی مورد نیاز برای شروع یک چرخه جدید تولد ستاره می‌آورند.

تیم تحقیقاتی می‌گوید درک این چرخه‌ها می‌تواند به ما در درک بهتر تاریخچه کهکشان راه شیری کمک کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ،  این تحقیق در مجله Astronomy & Astrophysics منتشر شده است.