پیش از درگیر شدن ملت ایران با اشغال شدن کشورشان توسط آخوندهای بی خرد، در زمان حکومت پادشاهی پهلوی در ایران، هرگاه انتخاباتی در کشور برگزار می گردید؛ فئودال ها و خان های قبیله های کوچک و بزرگ مملکت، تلاش زیادی می کردند تا در آن انتخابات شرکت کنند؛ و رأی مورد نظرشان برای تصدی مقام نمایندگی در مجلس را به دست بیاورند . و به نمایندگی از سوی مردم شهری که قبیله و تبار وی، در اطراف آن شهر درون خیمه ها و چادرهای ایلاتی خوشان، و یا درون روستاهای متعدد کشور در شهرهای کوچک و بزرگ میهن مان زندگی می کردند؛ کارهای عمده ای را، جهت تبلیغ کردن برای خودشان انجام می رسادند.
از جمله این کارها، هزینه کردن بسیار زیاد از ثروت شان، برای نمک گیر نمودن ساکنان آن شهر و روستاهای درون آن بود. به ویژه اهالی روستاهای آنجا را، که معمولا تنگدست هم بودند؛ برای رساندن خود به هدفی که داشتند؛ مورد تفقدهای سرورانه و آقامأبانه خویش قرار می دادند. خانهای مورد نظر در این رابطه، با همه ناخن خشکی هائی که به طور عادی نسبت به زیردستان شان داشتند؛ و با تمام خساستی که در حالت عادی نسبت به افراد ایل خودشان، و نسبت به مردمان ساکن در روستائی که آن خانهای بی مرام، بر مردمان دیار زیر سیطره شان روا می داشتند؛ در هنگامه های انتخابات مجلس شورای ملی، بی محابا ولخرجی های زیادی می کردند؛ و با دادن ولیمه های فراوان و گرانقیمت، مردم را ” نمک گیر ” می نمودند. تا در روز انتخابات به آن خانهای شهرت طلب رأی بدهند!
از چند هفته قبل از رسیدن روز موعود، نوکران خویش را به سراغ مردم می فرستادند؛ تا از آنها بپرسند، چه مشکلاتی دارند تا ارباب شان مسائل غامض و پیچیده زندگی آن مردمان ساده انگار را، با دست و دلبازی تمام، مسائل مورد نظر را حل کنند و از سر راه آنان بردارند. بدیهی است که هیچ خان و خانزاده ای، کمترین دلسوزی برای مردمی، که زیر سایه آن فئودال ملاّک و خان انحصار طلب ده و شهرستان شان زندگی می کردند؛ می بایست که به خاطر متمع شدن از موهبت هائی که نزد خان بودند، و آن مردم نیز به آنها نیاز فراوانی را داشتند. چند روز پیاپی از خوان گسترده آن خان فئودال فرصت طلب، که همه روزه با خوراندن آبگوشت و چلوکباب و…. به مردم، رأی آنان در انتخابات را به خودشان اختصاص بدهند. تا با دست یافتن به مقام نمایندگی یک روستا، شهر یا استان، از ثروتی که داشتند برای به دست آوردن قدرت و منزلت استفاده بکنند!
درون حاکمیت سراسر شارلاتانیسم جمهوری رسوای اسلامی نیز، بذل و بخشش های کسب رأی مردم جهت انخابات، کمی غلیظ تر و پرمایه تر از خان های پیش از به قدرت رسیدن این نامردمان در ایران است. به گفته رسول منتجب نیا، قائم مقام حزب ” اعتماد ملی ” در ایران، تندروها در جلسات سرّی که با هم داشته اند؛ در نظر دارند که تعداد یک میلیون تن از مردم روستاهای کشور را، برای بردن به پای صندوق های آراء در حوزه های انتخابات در تهران، بر سر رقبای خویش کلاه بگذارند؛ و اکثریت آراء را به خودشان اختصاص بدهند!
اما به نظرم می رسد، که چنین کاری از سوی اصولگراهای تندرو، فقط به خاطر به دست آوردن رأی های بیشتر نیست. بل، از آنجائی که شنیده اند و می دانند؛ که مردم با هم قرار گذاشته اند؛ تا برای تحریم کردن انتخابات، در خانه های شان بمانند و از آن خارج نشوند. تندروها را بر آن داشته، که با اجیر کردن و آوردن یک میلیون ایرانی روستائی به تهران، تنور انتخابات را داغ نگه بدارند؛ و ” خرشان را از پل بگذرانند “!
چه مردم ایران یک دل و یک جهت مصمم باشند؛ که به مراکز رأی گیری بروند یا نه، حکومت نالایق و پلید اسلامی، و دولتمردان بی کفایت این رژیم اشغالگر، پیشاپیش افراد مورد نظر خودشان را تعیین نموده اند. و هر ماجرائی که در این رابطه به وجود می آورند؛ فقط برای اضافه نمودن سیرداغ و نعناداغ بیشتر، درون آش انتخابات، بر اهمیت آن بیفزایند. زیرا این حکومت جبار و جنایت پیشه اسلامی، فقط در سایه داشتن انتخابات در کشور، می تواند به مردم جهان بگوید؛ که در ایران مردم با آزادی تمام به افراد مورد نظر خودشان رأی می دهند. هرچند که این سخن از پایه و اساس هجو و غیرواقعی است؛ و هرچند که این کارها و حرکات های نمایشی آنها، بتوانند دیگران را گمراه سازند. ولی هرگز نخواهند توانست، پایه های سست و متزلزل رژیم پوسیده شان را، از فروریختن و منهدم شدن نجات بدهند!
محترم مومنی
