کتر کاوه احمدی علی آبادی
عضو هئيت علمي دانشگاه آبردين با رتبه پروفسوري
عضو جامعه شناسان بدون مرز(ssf)
نظام فدراتيو عراق كه اقليم كردستان در چارچوب آن (و به منظور كسب حقوق و مطالبات معوقه كردهاي عراق) حقانيت و رسميت يافت، مربوط مي شد و قرار بر اين بود كه مناطق تحت اختلاف كردنشين نيز تعيين تكليف شوند و از آنجايي كه بیش از يك دهه از آن مي گذرد و حتي هيچ مذاكره اي در اين خصوص شروع نشده و با وضعيت كنوني عراق هيچ دورنمايي نيز برايش ديده نمي شود، ديگر نمي توان دست روي دست گذاشت و بايد سيستم كنفدرالي كه تمام مناطق كردنشين عراق را پوشش دهد و داراي دولتي كرد كه مستقل از بغداد باشد، با قانون اساسي جديد و البته يك همه پرسي در دستور كار عاجل قرار گيرد.
كردهاي عراق و همين طور ساير عراقيان نبايد منتظر چراغ سبز آمريكا بنشينند كه اگر مصريان اعتماد به نفس به زیر کشیدن انقلاب دزدان را نداشتند (که سیسی نماد این تصمیم جدّی و حرکت جمعی بود) و دست روی دست گذاشته و نشسته بودند، اينك انقلاب شان را از كف داده بودند و فلسطينيان اگر منتظر مانده بودند، اينك داراي كشور و دولتي مستقل از خود نبودند و خالقان بهار عربي اگر در انتظار تأييد آمريكا دست به كار نشده بودند، حالا يك فاشيست مذهبي همچون حكومت ايران و با مركزيت اخواني ها سراسر خاورميانه را به دوزخي زميني بدل ساخته بودند و آمريكا به چند اعلاميه و اظهار نگراني بسنده كرده بود. اين شما هستيد كه بايد نقش موثرتان را در راه كسب حقوق و مطالبات تان باور و دنبال كنيد، چه دولت آمريكا خوشش بيايد و چه نيايد، چون این شما هستید که دارید مشکلات زندگی در عراق امروز را با گوشت و پوست تان تجربه می کنید و با فقر و بیکاری دست و پنجه نرم می کنید و ترور شده، مجروح گشته و بی خانمان و کشته می شوید.
آستانه تحمل فاجعه مدت هاست كه در عراق رد شده است و اگر عراقيان خودشان اين كار را برايشان انجام ندهند، ديگران برايشان انجام نمي دهند و همچنان ديگران (ايران و آمريكا) به جاي شان تصميمات مطابق با منافع خودشان مي گيرند و بحران عراق و كردها حل كه نمي شود هيچ، عميق تر و گسترده تر مي گردد. كشورهاي عربي نيز بايد همچنان كه در سوريه و به خصوص مصر هر جا كه آمريكا كم گذاشت، جبران كردند و ايستادگي نمودند تا عاقبت آمريكا به تدريج بيشتر و بيشتر همراه شد، در عراق نيز بايد يك استراتژي مشخص و حساب شده و مكمل را در پيش بگيرند: به كنترل در آوردن حاكميت تمام مناطق عراق از دولت دست نشانده ايران؛ گام به گام و با تاكتيك هاي متنوع در استان هاي مختلف. حملات به مراكز مردمي و اماكن عمومي بايد متوقف شوند و حملات با برنامه بايد معطوف به مراكز امنيتي، ايست هاي بازرسي و مراكز و پايگاه هاي نظامي و همين طور مقامات عراقي وابسته به ايران و به خصوص مزدوران متكي به سپاه قدس ايران باشند.
