طاعون بیش از ۱۰۰ کل و بز وحشی را کشت

بر اثر شیوع بیماری طاعون نشخوارکنندگان (PPR) در منطقه حفاظت شده هفتاد قله اراک، طی ۱۰ روز گذشته بیش از یکصد کل و بز وحشی در این منطقه تلف شده اند.

 قطعا تعداد جانوارن تلف شده بسیار بیش از آمار تلفات اعلام شده (یکصد عدد) است، چراکه آمار اعلام شده صرفا لاشه های کشف و مشاهده شده توسط اکیپ های مستقر در منطقه است و بطور حتم تعداد زیادی از جانوران در نقاط متخلف منطقه بخصوص صخره های صعب العبور از بین رفته و لاشه آنها هرگز مشاهده نشده است.

با آغاز مشاهده علایم بیماری و مرگ میر در میان حیات وحش، طی ۱۰ روز اخیر تلاشی بی وقفه و شبانه روزی توسط محیط بانان و کارشناسان محیط طبیعی استان مرکزی جهت پایش منطقه، معدوم سازی و دفن بهداشتی لاشه ها، شستشو و آهک پاشی آبشخورها انجام شده است.

با این وجود تلفات در بین وحوش هفتاد بسیار گستره بوده و بخش قابل توجهی از حیات وحش منطقه را از بین برده است. همچنین محیط بان ها جهت جلوگیری از انتشار ویروس و گسترش بیماری در منطقه لاشه ها را سوزانده و دفن کردند.

تلفات این بیماری از بزهای وحشی نابالغ و ماده­ ها شروع و با پیشرفت بیماری، مرگ و میر در کل های سالخورده و به تازگی در قوچ های وحشی نیز مشاهده شده و همچنان ادامه دارد اما روند تلفات و کشف لاشه های جدید تا حدی کاهش یافته است.

به گزارش خبرنامه ملی ایرانیان و به نقل از پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش؛ در منطقه حفاظت شده هفتاد قله بیش از یک هزار کل و بز وحشی زندگی می کنند که این بروز بیماری که از ده روز قبل آغاز شده است ممکن است نیمی یا تمام جمعیت کل و بز این منطقه را از بین ببرد. همچنین تاکنون بیش از یکصد راس دام اهلی نیز در منطقه هفتاد قله بر اثر این بیماری تلف شده اند.

طاعون نشخوارکنندگان

طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) که به نام «طاعون بز» نیز شناخته می شود یک بیماری ویروسی مسری و بسیار خطرناک است که عمدتا گوسفند و بز اهلی و وحشی به آن مبتلا می­ شوند.

از علایم این بیماری تب، ترشحات چشم و بینی، التهاب و جراحات دهانی، اختلال تنفسی و سرفه، ذات الریه، التهاب روده ها و اسهال است و در نهایت منجر به مرگ حیوان می شود. این بیماری صرفا از طریق دام اهلی به نشخوارکنندگان وحشی بخصوص کل و بز منتقل می شود.

طاعون نشخوارکنندگان کوچک در دام اهلی با روش واکسیناسیون، قرنطینه، معدوم سازی دام های آلوده و گاها معدوم سازی تمام دام های یک گله کنترل می شود اما به دلیل عدم امکان زنده گیری و واکسیناسیون جانوران وحشی، درمان این بیماری در حیات وحش عملا میسر نیست.